این نهاد در پی طرح واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانه‌های عمومی  در بیانیه خود نوشت: «شورای کتاب کودک به عنوان قدیمی‌ترین نهاد مدنی حوزه ادبیات کودک ایران با همدلی و نگرانی خبرها و اظهار نظرها درباره طرح ادغام کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را با نهاد کتابخانه‌های عمومی دنبال می‌کند. می‌دانیم که کانون از زمان تأسیس (1344) تا امروز راهی پر فراز و نشیب را طی کرده است. نهادی که با هدف ایجاد فضایی برای رشد و پرورش کودکان و پدیدآورندگان آثار کودک، اعم از کتاب و انیمیشن و فیلم و موسیقی و نمایش، آغاز به کار کرد و از همان ابتدا، تأسیس کتابخانه و ترویج خواندن و فعالیت‌های فرهنگی را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داد.

در سال‌های ابتدایی تأسیس کانون، استانداردهای جدیدی برای محصولات فرهنگی کودکان و نوجوانان به جامعه معرفی شد که توسط بسیاری از پدیدآورندگان دیگر دنبال شد. حضور ملی و بین‌المللی در عرصه‌های متفاوت و تلاش برای الگوسازی از فعالیت‌های پر اهمیت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. ایجاد فضایی برای تجربه کردن قلمروهای نو و برخورداری از آزادی عمل نسبی، سبب تربیت نسلی از هنرمندان و پدیدآورندگان پیشرو و خلاق گردید. بسیاری از بزرگسالانی که امروز نقشی مثبت و موثر در جامعه ایفا می‌کنند، نقطه آغاز فعالیت‌های خود را کتابخانه‌های کانون می‌دانند.

متأسفانه در چند دهه گذشته به‌دلیل برخی سوء‌مدیریت‌ها این نهاد دیرپا از جایگاه تاریخی خود و اهداف و برنامه‌های اولیه‌اش‌ بسیار فاصله گرفته است. کتابخانه‌ها و مراکز کانون که در دهه‌های نخست صرفاً مکانی برای نگهداری کتاب نبودند و کارهایی فراتر از کتاب‌خانه‌های معمول بر عهده داشتند، کم‌کم از پویایی و سرزندگی خالی شدند. با این وجود هنوز هم در بسیاری از شهرها و روستاها تنها امکان دسترسی کودکان به کتاب و فعالیت‌های فرهنگی همین مراکز هستند و این نکته‌ای قابل چشم‌پوشی نیست؛ به‌خصوص در روزگاری که قیمت بالای کتاب و سایر محصولات فرهنگی نیاز به کتابخانه را صد چندان کرده است.

آیا به‌راستی شایسته نیست که تصمیم‌گیران به‌جای پاک کردن صورت مسئله، به فکر راهی برای تبدیل کردن کانون به نهادی مستقل و پویا و تاثیرگذار در جهت پرورش کودکان و نوجوانان ایران زمین باشند؟! آیا شایسته نیست برای بهبود اوضاع مراکز و رونق یافتن فعالیت‌های کانون، از نظر کارشناسان و دلسوختگان حوزه ادبیات و محصولات فرهنگی کودکان بهره ببرند و از اجرای طرح‌های شتابزده بدون پشتوانه کارشناسی جلوگیری کنند؟ آیا سودآور بودن فعالیت‌های فرهنگی با سنجه‌های مالی و همانند بنگاه‌های اقتصادی محاسبه می‌شود یا با در نظر گرفتن تاثیرات عمیقی که فعالیت‌های ترویجی بر روح و جان کودکان این مرز و بوم می‌گذارند؟ 

کتابخانه‌ها و مراکز کانون می‌توانند بازوهای قدرتمندی برای پرورش و رشد همه‌جانبه کودکان و نوجوانان باشند، اگر به‌درستی مورد حمایت قرار گیرند و با مدیریتی صحیح زنده و پویا شوند. کتابخانه‌ها، کتابداران و مربیان می‌توانند دوباره در شکوفایی ادبیات و پرورش نسل‌های فرهیخته و اندیشمند نقش ایفا کنند، اگر همگی ما در مسیر بازسازی کانون برای رسیدن به آرمان‌های اولیه آن گام برداریم.»