بزرگنمایی:

به گزارش تبسم مهر مجتبی فریدونی مدیر پیشین سهام ذوب آهن و عضو هیات مدیره این باشگاه ضمن تاکید بر عملی بودن واگذاری استقلال و پرسپولیس به بورس، فرمول درنظر گرفته شده برای خصوصی سازی سرخابی ها و عرضه سهام آنها را عجیب دانست.

مشروح گفتگوی فریدونی با  در ادامه می آید:

استقلال و پرسپولیس را در زمره گروه 2 خصوصی سازی قرار دادند

طبق اصل 44 قانون اساسی دو گروه از شرکت ها برای واگذاری وجود دارد. گروه 2 شرکت های بزرگی مثل مس، ذوب آهن، مخابرات و … است. گروه یک هم شامل شرکت هایی می شود که استقلال و پرسپولیس هم در زمره آن قرار دارند. این گروه به عظمت گروه 2 نیست ولی باید طبق قانون تا پایان سال 1391 واگذار می شد. با این حال استقلال و پرسپولیس آن زمان با مصوبه هیات دولت در زمره گروه 2 واگذاری قرار گرفت در حالی که با شرکت های گروه 2 قابل مقایسه نیستند. البته شرکت های گروه 2 هم باید تا سال 93 خصوصی می‌شد ولی باز هم مصوبه آوردند که استقلال و پرسپولیس شرکت فرهنگی هستند.

همیشه برای واگذاری شرکت های دولتی مقاومت می شود چرا که اختیارات مدیران دولتی کم می شود. در این مورد هم مقاومت شده است چون استقلال و پرسپولیس ابزار دست دولت و وزارت ورزش هستند.

مشکل ماده 141 حل شدنی است

عده ای می گویند استقلال و پرسپولیس ورشکسته هستند و باید تعطیل شوند. استناد آنها به ماده 141 قانون تجارت است ولی شرکت ورشکسته با شرکت های مشمول ماده 141 فرق دارد. در شرکت ورشکسته، تعهد و دیون بیش از درآمد است که قابلیت بازپرداخت ندارد. اما ماده 141 می گوید اگر زیان وارده نصف و یا بیشتر از سرمایه باشد، باید مجمع عمومی تشکیل بدهند که یا شرکت منحل شود و یا سرمایه را کاهش دهند.

در مورد استقلال و پرسپولیس هم همین است. شرکت های بزرگی بوده اند که با این وضعیت به کارشان ادامه دادند چون دارایی و سرمایه خود را افزایش دادند. نمی دانم زیان انباشته و سرمایه استقلال و پرسپولیس چقدر است ولی این دو باشگاه با داشتن مجموعه های ورزشی مثل مرغوبکار، درفشی فر، کمپ مرحوم حجازی و … می توانند دارایی خود را افزایش بدهند و مشکل ماده 141 را حل کنند.

واگذاری به بورس در این وضعیت شدنی است؟

یک کارشناس گفته بود که استقلال و پرسپولیس شرایط عرضه به بورس را ندارند چون باید یک شرکت سه سال سودده باشد تا قابلیت عرضه به بورس را پیدا کند. این هم نیست. بورس یکی از مواردی است که در اصل 44 قانون اساسی ذکر شده است. این اختیار به دولت داده شده است که واگذاری شرکت را از طریق بورس، مزایده و حتی مذاکره انجام بدهد.

در بورس هم اینطور نیست که یک شرکت باید سه سال سودده باشد. شرکت هایی که به بلوغ مالی نرسیده اند به فرابورس عرضه می شوند. فرابورس هم بازار اول و دوم دارد. بازار دوم برای شرکت هایی است که یک سال از تاسیس آنها گذشته باشد با20 میلیارد تومان سرمایه؛ حتی اگر زیان ده هم باشد مشکلی ندارد.

50 درصد سهام استقلال و پرسپولیس به شرکت های سهامی عام می‌رسد

طبق مصوبه قرار شده ابتدا 10 درصد این دو باشگاه در بورس واگذار شود و 40 درصد به تعاونی ها تعلق بگیرد. الان سئوال اینجاست که کدام تعاونی فعال در ورزش داریم و کدام تعاونی حاضر است که در این فوتبال که هزینه هایش بیشتر از درآمد است، سرمایه گذاری کند؟ 70 درصد از درآمد باشگاه های دنیا از حق پخش است ولی در ایران چنین چیزی نداریم. هر تعاونی هم استقلال و پرسپولیس را در اختیار بگیرد باید هر سال نزدیک به 100 تا 150 میلیارد تومان بدون درآمد، هزینه کند.

50 درصد بقیه سهام استقلال و پرسپولیس قرار است به شرکت های سهامی عام با بیش از 10 هزار سهامدار واگذار شود. این شرکت ها هم عمدتا شرکت های بزرگ بورسی و شبه دولتی هستند یعنی خصولتی. در اساسنامه اکثر این شرکت ها فعالیت ورزشی و خرید سهام ورزشی پیش بینی نشده است که این هم باید در مجمع شرکت ها مورد بحث و تصویب قرار بگیرد.

کنترل استقلال و پرسپولیس به تعاونی می‌رسد یا شرکت‌های سهامی؟

سئوال دیگر این است که در این صورت، کنترل و اختیار باشگاه با این شرکت های سهامی عام است یا تعاونی ها؟ نهایتش این است که می خواهند یک پست در هیات مدیره را به نماینده تعاونی بدهند؛ آنهم بدون اختیار. به نظرم این کار کارشناسی شده نیست. همین الان ما بخش خصوصی و توانمند برای اداره استقلال و پرسپولیس نداریم چه برسد به تعاونی.

شرایط واگذاری هم اهمیت زیادی دارد. اینکه چه مشوق ها و معافیت های مالیاتی قرار است در نظر بگیرند. در واقع این شرایط واگذاری است که نشان می دهد عزمی برای خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس وجود دارد یا خیر.