بزرگنمایی:

تبسم مهر - براى پرسپولیس که 10 امتیاز از نزدیک‌ترین رقبایش پیش افتاده، هیچ چیز تمام نشده است! وظیفه «یحیى» در ٩ مسابقه باقى مانده، کماکان سخت و در همه جهات دشوار است.

خبرورزشی / اردشیر لارودی؛ پرسپولیس، حق ارتکاب اشتباه ندارد! هدف، اگر قهرمانى چهارم پى در پى است، پس باید در مدیریت فضاى موجود، بى‌غلط و بدون آسانگیرى و سهل‌انگار پیش رفت! در یک چشم به‌هم زدن و در یک لحظه «خودبرتربینى» اختلاف امتیازهاى موجود و اعتماد به‌نفس ناشى از این فاصله، از بین مى‌رود! پرسپولیس باید از همه حوادث و اتفاقات درس بگیرد به ویژه و به خصوص از نحوه برخورد حریفان سنتى! مخصوصاً از «زرنگى» سپاهانى که اصلاً هم زرنگ نشان ندادند!
ضرورت نواندیشى
خود راه بگویدت که، چون باید رفت! راه هم بهترین راهنما است و هم بهترین راهنمایى‌ها را پیش پایت قرار مى‌دهد! باید دید «تو» یى که باید راه افتاده باشى و یا عن‌قریب است که قدم در راه بگذارى، چگونه از امکان‌هاى موجود استفاده مى‌کنى!
«راه» که خود بگویدمان که «چون» باید رفت و چه زمانى باید رفت، مى‌گوید که چرا باید رفت و با چه کسانى مى‌توان همسفر شد و با کدام کسان گام از گام نباید برداشت و ایستادگى را ترجیح داد! باید فایده و ارزش دوستان موافق و دانا را درک کرد و زیان و ضرر نادوستان ناهمراه را نیز انکار نکرد و آسیب حضورشان را به حداقل رساند!
سپاهان، چوب عدم توجه به گفته «اقبال» را خورد! امیر باید مشاوران داناترى مى‌داشت، قلعه‌نویى نباید با طناب پوسیده هرکسى، وارد چاه مى‌شد! و حالا هم، مرغ زیرک، چون به دام افتد، تحمل بایدش! بلى، تحمل بایدش!
جام حذفى در راه است و روبه‌رو شدن با استقلال! لیگ آسیا در راه است و تکرار بازى با العین و السد! قلعه‌نویى، باید به خودش بیاید و سپاهان را هم جمع کند!
ترجیح فرهاد کدام است
تکلیف امیر روشن است، تغییر اولویت در انتخاب‌های استراتژیک! بهای بیشتری برای لیگ آسیا و جام‌حذفی قائل شدن! تکلیف فرهاد مجیدی چه می‌شود؟ استقلال، حالا که گل نمی‌زند رفته رفته به گل خوردن هم «نه» نمی‌گوید، چه خواهد شد؟
فرهاد در قبال خراب کردن موقعیت‌های گل، چگونه واکنشی خواهد کرد؟ گردن می‌گذارد به حکم ناشیانه «گل‌نزن»‌ها یا عزمی عملگرایانه دارد برای درست کردن یک غلط تکنیکی و یک‌سری مهارت‌های حرکتی!
به نظر فرهاد، خراب کردن مکرر شانس‌های گلزنی، اتفاقی است مبارک و پسندیده و شایسته تعریف و تمجید یا نه، باید که برعکسش عمل کرد و با جاگیری درست، با اشغال فضا و با پاسکاری در 18 قدم از شر این «ویروس» که قدمتی چند ده ساله و چندین ده ساله دارد، خلاص شد!
«کرونای» گل نزدن برای فوتبال از ویروس کرونای واقعی هم بدتر است! باید قرنطینه اش کرد و باید ریشه اش را سوزاند! با کسب مهارت‌های خلاقانه و با هنر‌های فردی در فضای حیاتی حریف، فرصت سوزی را تبدیل کرد به فرصت‌سازی و مهارت در زدن ضربه آخر!
هم مطهری، هم قائدی و هم کریمی و حتی وریا در این بازی پرمایه‌اند، دیاباته هم که ارزش‌های خود را واجد است! می‌ماند فرهاد که معلم‌وار رفتار می‌کند یا مدیریت را ترجیح می‌دهد! مدیر فنی!