بزرگنمایی:

تبسم مهر - به گزارش ایسنا، جمعی از استادان رشته‌های علوم انسانی و پزشکان در نامه‌ای که خطاب به نظام سیاست‌گذاری و مردم نوشته‌اند می‌گویند: «با واقعیت سرسختی چون ویروس کرونا، نه می‌توان برخورد سرسری کرد و نه می‌توان با روش‌های نادرست به مقابله‌اش رفت. فرجام هر دو، میدان دادن بیشتر به اشاعه‌ی این ویروس و افزایش میزان"ریسک نظام‌مند" است. ریسکی که به دلیل ماهیت خفته‌ی آن در بدن فرد آلوده و سرعت انتقالش، در قالب الگوی شبکه‌ای غیر خطی، عمل می‌کند و به سرعت تکثیر می‌شود.»
در این نامه آمده: «بنابراین در غیاب رویه‌های سیاستی و مدیریتی صحیح و نبود همکاری جمعی و عمومی، امکان فراگیر شدن این ویروس در سطح کشور و رسیدن تعداد مبتلایان، به مرز‌های بسیار خطرناک کنترل‌ناپذیر همراه با مرگ‌و‌میر بالا وجود دارد. طبق آمار رسمی اعلام شده، در 20 استان کشور، آلودگی به کرونا وجود دارد.»
نویسندگان این نامه با بیان این که این نقشه‌ی جغرافیایی، ضرورت اتخاذ رویه‌های صحیح را صدچندان می‌کند می‌گویند: «در صورت توجه جدی به تجربه‌ی کشوری چون چین که به تایید سازمان بهداشت جهانی، در این باره فوق‌العاده عمل کرده است، می‌توان بر این بحران غلبه کرد.»
این استادان علوم انسانی و پزشکان معتقدند افکار عمومی شناخت کافی از این ویروس دارد بنابراین تنها راه حداقل‌سازی هراس اجتماعی و بازگرداندن امید اجتماعی، پیگیری جدی اقدامات صحیح، چه از سوی نظام حکمروایی، در سطوح کلان و بخشی، و چه از سوی تک‌تک افراد جامعه است.
نویسندگان در ادامه‌ی این نامه بر اتخاذ اقدامات زیر تاکید کرده‌اند:
صورت‌بندی صحیح مسئله؛ با نگاه توطئه‌گرایانه و با انداختن بار تقصیر بر گردن بیگانگان، مشکلی حل نمی‌شود. حتی اگر در یک سناریو، چنین فرضیه‌ای قابل اعتنا باشد، از اهمیت نظام مدیریت بحران برای مواجهه با آن نمی‌کاهد. ضمن این که افکار عمومی، با مقایسه اقدامات انجام شده در چین و در ایران، صورت‌بندی‌های نادرست مسئله را حمل بر عدم پاسخگویی نظام حکمروایی می‌کند. امری که بحران دیگری به نام بی‌اعتمادی اجتماعی را بیش از قبل دامن می‌زند.
دومین اقدامی که این استادان دانشگاه و پزشکان بر لزوم اتخاذ آن تاکید می‌کنند تعطیلی سراسری مدارس و دانشگاه‌ها تا پایان سال، عقب انداختن یک ماهه‌ی تقویم آموزشی و زمان کنکور و پایان ترم دانشگاه‌ها و بهره‌گیری از امکانات دنیای مجازی و آموزش از راه دور در این خصوص است.
در این نامه بر یک روز درمیان کردن حضور پرسنل دولتی و بخش خصوصی تاکید شده است و آمده: « به نحوی که نظام اداری ضمن باز بودن، با اتکا به نیمی از پرسنل خود، امور جاری روزانه را انجام دهد. در این جا نیز می‌توان در مواردی از سیاست دورکاری استفاده کرد.»
نویسندگان این نامه اقدام بعدی را منع برگزاری هر نوع اجتماعی، چه مذهبی و چه غیر مذهبی عنوان می‌کنند و می‌افزایند: «در مورد اجتماعات مذهبی، ما ضمن احترام فراوان به اماکن مقدس و شعائر و آیین‌های دینی و مذهبی، بر این باوریم که به استناد سخن پیشوایان دین، رعایت احتیاط‌ها با هدف صیانت از جان، شرط شرعی و عقلی است؛ به خصوص در شرایط کنونی که هرگونه بی‌احتیاطی علاوه بر تهدید جان شرکت‌کنندگان در اجتماعات دینی و مذهبی، موجب به خطر افتادن جان دیگران در ابعاد بالا نیز می‌شود.»
این استادان دانشگاه و پزشکان می‌گویند:« اعلان رسانه‌ای دقیق افراد مبتلای فوت‌شده و آلوده و درخواست از افراد در تماس با بیماران، برای رجوع به مراکز درمانی و انجام معاینات بالینی لازم، شفاف‌سازی در این باره، اقدام مهمی برای کنترل بحران است.»
در ادامه این نامه بر تامین امکان مرخصی برای زندانیان بیمار، و اجرای عفو زودتر از موعد برای زندانیان مورد‌نظر و سایر تسهیلات در این باره، با هدف کاهش تراکم زندان‌ها و پیشگیری از وقوع شرایط خطرناک در این مکان‌های با دسترسی ضعیف به امکانات پزشکی و درمانی تاکید شده است.
در بخش دیگری از این نامه آمده: «با توجه به اقدامات لجستیک انجام شده در چین، و تجربه‌ای که این کشور در زمینه‌ی کنترل بحران دارد، می‌توان از آن و همینطور سازمان بهداشت جهانی، برای تامین امکانات پیشگیری و درمانی کمک گرفت.»
این استادان دانشگاه و پزشکان با اشاره به لزوم تامین فوری تجهیزات پزشکی به ویژه امکانات پوششی قوی برای تمامی کادر پزشکی - درمانی و پرسنلی بیمارستان‌ها و ایجاد انگیزه‌های مثبت برای آنان می‌گویند: «در مورد امکانات پوششی باکیفیت می‌توان از سازمان بهداشت جهانی و چین کمک گرفت.»
در بخش دیگری از این نامه، با اشاره به تجربه‌ی کشور‌های چین، کره جنوبی و ایتالیا مطمئن‌ترین راه برای کاهش قابل توجه سرعت اشاعه ویروس، «قرنطینه کردن شهرهایی است که بیشترین آلودگی به کرونا را دارند» معرفی شده است.
امضا‌کنندگان این نامه معتقدند در مورد اکیپ‌های کنترل مسافران بهتر است اولویت به استقرار آن‌ها در معابر خروجی شهرها داده شود تا در صورت مثبت بودن جواب تست، افراد مشکوک به بیماری، در همان شهر، تحت مراقبت‌های درمانی و قرنطینه‌ای قرار بگیرند. اکیپ‌های مستقر در معابر ورودی می‌توانند نقش مکمل را داشته باشند؛ به ویژه درمورد افرادی که در مسیر بین دو شهر حرکت می‌کنند.
در بخش دیگری از این نامه بیان شده:«با توجه به احتمال افزایش روزافزون مبتلایان در چند روز آینده و احتمال کمبود جا در مراکز درمانی، می‌توان با تجهیز سریع ساختمان‌های بلااستفاده‌ی نهاد‌های دولتی و عمومی، در شهر‌های مختلف، این کمبود را جبران کرد.»
نویسندگان در بخش پایانی این نامه، با بیان این که کنترل بحران کرونا بدون همکاری جمعی امکان‌ناپذیر است معتقدند در این شرایط خاص اخلاق و مسئولیت فردی با اخلاق و مسئولیت اجتماعی در هم تنیده است.
این استادان دانشگاه و پزشکان بر لزوم رعایت اصول بهداشتی تاکید کرده‌اند و افزوده‌اند:« اگر از دیگران انتظار داریم که از رفتار‌های فرصت‌طلبانه کاسب‌کارانه با ما پرهیز کنند، به همین میزان مسئولیت رعایت چنین رفتاری بر دوش تک‌تک ما نیز سنگینی می‌کند. موقعیت حساس و خطیر کنونی را می‌توانیم تبدیل به فرصت خوبی برای تقویت مسئولیت‌پذیری اجتماعی و مهرورزی به یکدیگر کنیم..»
آنها در پایان با مخاطب قرار دادن رسانه‌ها می‌گویند: «انتشار اخبار نادرست و ایجاد هول و هراس در شرایط خطیر کنونی می‌تواند با افزایش استرس و کاهش ایمنی بدن هموطنان گرامی آنان را در برابر این ویروس آسیب‌پذیر‌تر کند، بنابراین بر عهده‌ی اصحاب رسانه است که ضمن اطلاع‌رسانی صحیح، مانع از افزایش بی‌مورد استرس اجتماعی شوند.»
اسامی امضا کنندگان این نامه به شرح زیر است:
پرویز اجلالی، جامعه شناسی، موسسه عالی مدیریت و برنامه ریزی
شیرین احمدنیا، جامعه شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
حمید امین اسماعیلی، اقتصاد و روابط بین الملل جهاد دانشگاهی
عبدالرضا رکن الدین افتخاری، جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس
حسین ایمانی جاجرمی، جامعه شناسی، دانشگاه تهران
لطفعلی بخشی، اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی
محسن برزگران، جراح دندانپزشک
پرویز پیران، جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
صفر پیش بین، اقتصاد دانشگاه اهواز
محمد باقر تاج الدین،جامعه شناسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز
عزیزالله تاجیک اسماعیلی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
مجمود جامساز، اقتصاددان مستقل
حمیدرضا جلایی پور، جامعه شناسی دانشگاه تهران
ابوالفضل جنتی، اقتصاددان مستقل
فاطمه جواهری، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
ژاله حساس خواه، آموزش زبان انگلیسی دانشگاه گیلان
حسن حیدری، اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
جواد حیدری، علوم سیاسی دانشگاه شاهد
عباس خلجی، پژوهشگاه علوم انسانی
اسماعیل خلیلی، پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات
ابوالفضل دلاوری، علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
علی دینی ترکمانی، اقتصاد و سیاست گذاری موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی
حسین راغفر، اقتصاد الزهرا
حمیدرضا رحمانی زاده دهکردی، علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
حامد رضا نصیری، علوم سیاسی دانشگاه تبریز
علی رضا زاده، اقتصاد دانشگاه ارومیه
حسن رفیعی، روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
بیژن زارع، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
شهریار زورکی، اقتصاد دانشگاه مازندران
سید حسین سراج زاده، جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
ملیحه شیانی، جامعه شناسی دانشگاه تهران
مجمود صادقی، حقوق دانشگاه تربیت مدرس
سید جواد صالحی، علوم سیاسی دانشگاه شیراز
اسماعیل صفرزاده، اقتصاد دانشگاه الزهرا
مسعود صوفی مجید پور، اقتصاد دانشگاه آزاد فیروزکوه
حسین طالقانی، اقتصاد مترجم
بیژن عبدالکریمی، فلسفه دانشگاه آزاد
محمد عبدی، اقتصاد دانشگاه مازندران
غلامرضا علیزاده، جامعه شناس دانشگاه علامه طباطبایی
علی عمران، پزشک متخصص پوست و مو
نعمت الله فاضلی، مردم شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
علینقی فراهانی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
علیرضا قبادی، مردم شناسی دانشگاه خوارزمی
سیمین کاظمی، پزشک و جامعه شناس
مراد کاویانی، جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی
حمید کردبچه، اقتصاد دانشگاه الزهرا
زهرا کریمی، اقتصاد دانشگاه مازندران
مجمد سالار کسرایی، علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی
الهه کولایی، علوم سیاسی دانشگاه تهران
یوسف محمدزاده، اقتصاد دانشگاه الزهرا
محمود محمودزاده، اقتصاد دانشگاه آزاد فیروزکوه
علیرضا مرادی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
علی مرشدی زاده، علوم سیاسی دانشگاه شاهد
حسین مفتخری، تاریخ دانشگاه خوارزمی
مجتبی مقصودی، علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران
سید سعید ملک الساداتی، اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
مرتضی منطقی، روانشناسی دانشگاه خوارزمی
سید یعقوب موسوی، جامعه شناسی دانشگاه الزهرا
میرطاهر موسوی، جامعه شناسی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
فرشاد مومنی، اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
منصور مهینی زاده، اقتصاد دانشگاه یزد
سید جواد میری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
عباس نعیمی جورشری، جامعه شناسی
نهال نفیسی، جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
علی اکبر نیکو اقبال، اقتصاد دانشگاه تهران
ایرج همتی، علوم سیاسی ، نویسنده و مترجم
مریم یارمحمد توسکی، جامعه شناسی دانشگاه آزاد اراک
انتهای پیام