بزرگنمایی:

 به گزارش تبسم مهر پس از آنکه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، بعد از انتخابات ماه آوریل نتوانست در مهلت مقرر، کابینه ائتلافی مورد نظر خود را تشکیل دهد قرار بر برگزاری انتخابات مجدد شد و این انتخابات روز سه شنبه برگزار می شود.  

حزب لیکود در اولین انتخابات سال 2019 میلادی که در ماه آوریل برگزار شد، تنها توانست 26.5 درصد آراء را از آن خود کند و نتانیاهو نیز با سرسخت‌ترین رقیب خود در دوران زمامداریش یعنی بنی گانتس، نامزد میانه‌رو و رئیس پیشین ستاد کل ارتش اسرائیل، روبرو شد.

گانتس که از حمایت ائتلاف سیاسی «اتحاد آبی و سفید» برخوردار بود، توانست 35 کرسی را در پارلمان اسرائیل از آن خود کند. این نتیجه باعث شد که «بی بی» نتواند اکثریت لازم را در پارلمان برای تشکیل یک کابینه تک حزبی به دست آورد و پس از ماهها جنگ سیاسی نیز نتوانست نه یک دولت ائتلافی مطابق با سیاستهای مدنظرش بوجود آورد و نه در دولت، دست به اصلاحات مدنظر جامعه بزند.

در انتخابات روز سه شنبه  نتانیاهو به‌دنبال به دست آوردن اکثریت کرسی‌های پارلمان برای حزب لیکود و همچنین طولانی‌تر کردن دورۀ زمامداری خود به عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی است؛ قدرتی که بیش از 10 سال است در اختیار دارد.

اگرچه نتانیاهو که در اسرائیل معمولا از او با عنوان «بی بی» یاد می‌شود، نخست‌وزیری با بیشترین دورۀ حکومت  است اما قدرتش در یکسال گذشته بطور قابل توجهی کاهش یافته است. اتهامات فساد مالی و اداری، همچنین دست داشتن در تنش‌های سیاسی بویژه در موضوع خدمت نظامی ارتدوکس‌ها آنهم در جامعه‌ای که در آن یهودیان ارتدوکس از قدرت زیادی برخوردارند، در کاهش نفوذ او بی‌تاثیر نبوده است.

حامیان نتانیاهو مدعی هستند که اسرائیل در خط مقدم سیاست جهانی قرار دارد و لفاظی‌های او علیه ایران، فلسطینیان و مخالفان سیاسی را تحسین می‌کنند. در مقابل منتقدانش می‌گویند که او تلاش‌ها برای برقراری صلح در خاورمیانه را بی‌نتیجه گذاشته و اتهامات فسادی که علیه او مطرح است، شهرت اسرائیل را در جهان زیر سوال برده است.

لیبرمن با بی بی یا علیه بی بی 

آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ سابق اسرائیل و رهبر حزب محافظه‌کار، سکولار و ملی‌گرای «اسرائیل خانه ما» (Yisrael Beiteinu) را می‌توان برای «بی بی» مهره‌ای سرنوشت ساز دانست.

لولا بنون، خبرنگار متخصص در حوزه خاورمیانه و استاد دانشگاه والنسیای اسپانیا می‌گوید: «لیبرمن وزنه تعیین کننده‌ای در انتخابات پیش‌رو خواهد بود. او یک ملی‌گرای افراطی است که خود را سنگر اسرائیل سکولار در مقابل جامعۀ یهودیان افراطی ارتدوکس می‌خواند».

بر اساس نظرسنجی‌ها، حزب لیکود احتمالا می‌تواند بین 38 تا 41 درصد آراء را در این انتخابات به دست آورد اما بنی گانتس در کنار «اتحاد آبی و سفید» نیز همین اندازه شانس دارد.

در چنین وضعیتی آرائی که حزب لیبرمن به دست خواهد آورد تعیین کننده خواهد بود. اما خبر بد برای بنیامین نتانیاهو اینکه به نظر می‌رسد لیبرمن از هم اکنون همقطار آیندۀ خود را انتخاب کرده است.

سیستم انتخابات اسرائیل به احزاب اجازه می‌دهد که «آرای مازاد» خود را به یکدیگر اعطا کنند. به این معنی که اگر یک حزب تعداد کافی رای برای به دست آوردن یک کرسی بیشتر به دست نیاورد، می‌تواند این آراء را به حزب دیگری بدهد تا آن حزب از این آراء استفادۀ بهتری کند.

لیبرمن و گانتس پیش از این توافقنامه‌ای در این باره امضا کرده‌اند تا آرای مازاد خود را در اختیار یکدیگر بگذارند.

رابطه ناگسستنی نتانیاهو با فساد

این انتخابات در حالی برگزار می‌شود که همچنان اتهامات سنگینی مانند رشوه خواری، کلاهبرداری و سوء استفاده از قدرت، متوجه بنیامین نتانیاهو است.

قرار است او و دادستان کل اسرائیل که این اتهامات را علیه وی طرح کرده به‌زودی مقابل دادگاه حاضر شوند و چنانچه این اتهامات رسما تایید شود، آنگاه نتانیاهو باید بطور کامل از روند انتخابات کنار رود.

رابطه نزدیک اسرائیل و آمریکا

بنیامین نتانیاهو در جریان مبارزات انتخاباتی خود، از رابطۀ نزدیکش با دونالد ترامپ به عنوان ابزاری قدرتمند در مقابل مخالفان استفاده می‌کند. با این وجود کارشناسان معتقد نیستند که حتی با شکست او، در حمایتهای آمریکا از اسرائیل تغییری بوجود آید.

اگرچه دونالد ترامپ در سال 2017 میلادی سفارت آمریکا در اسرائیل را از تل‌آویو به بیت‌المقدس منتقل کرد اما بنا بر اسناد، باراک اوباما به عنوان «لیبرال‌ترین رئیس جمهور آمریکا» بیش از هر رئیس جمهور دیگری به دولت اسرائیل پول داده است. اوباما در سال 2014 میلادی 225 میلیون دلار کمک نظامی به اسرائیل کرد.

لولا بنون، خبرنگار متخصص در حوزۀ خاورمیانه و استاد دانشگاه والنسیای اسپانیا می‌گوید: «رابطۀ اسرائیل و آمریکا فراتر از موضوع رهبری این کشور است. یکی از قویترین رابطه‌ها در دنیای سیاست. یک رابطۀ استراتژیک ناگسستنی».

برگ آس یا تیر خلاص

نتانیاهو که از وضعیت شکننده خود برای انتخابات 26 شهریور آگاه است برای تقویت جایگاه خود موضوع جنجالی جدیدی را مطرح کرده و با یک وعده جنجالی دیگر همه نگاهها را متوجه خودش کرد: ضمیمه کردن حدود یک سوم از خاک کرانه غربی رود اردن به اراضی اشغالی؛ طرحی که موجی از محکومیت بین‌المللی را به دنبال داشت، اما همانند اظهارنظر خبرساز سال 2015 میلادی می‌تواند دل گروهی از شهروندان اسرائیل را به دست بیاورد.

در حال حاضر، همه سرزمین‌هایی که بر اساس تصمیمات سازمان ملل برای تشکیل کشور فلسطین تعیین شده‌اند (به جز غزه) در اشغال نظامی اسرائیل است. رژیم صهیونیستی در سال 1967 موفق شد این سرزمین‌ها را در جنگ شش روزه اشغال کند و تا امروز نیز به جز غزه، همچنان باقی سرزمین‌های فلسطینی را در اشغال خود نگاه داشته. اما به جز بیت‌المقدس شرقی هیچ بخشی از خاک فلسطین را به خاک خود ضمیمه نکرده است.

به بیان دیگر، اسرائیل خود نیز قبول دارد که این سرزمین‌ها در اشغال  هستند و به همین دلیل ساکنین این سرزمین‌ها، از حقوق شهروندی برخوردار نیستند.

از سال 1994 میلادی که در چارچوب قرارداد اسلو، تشکیلات خودگردان فلسطینی تشکیل شد، اداره بخش‌هایی از این سرزمین‌ها به خود فلسطینی‌ها سپرده شد.

به اعتقاد برخی کارت آسی که بنیامین نتانیاهو یک هفته مانده به روز رای‌گیری رو کرد این بود که گفت اگر در انتخابات پیروز شود و بتواند با قدرت کافی کابینه را تشکیل دهد، فردای انتخابات کل این مناطق را به خاک اسرائیل ضمیمه می‌کند؛ یک وعده بلندپروازانه، اما درعین حال هیجان‌آور برای گروههای تندروی  اسرائیلی که اصولا معتقدند سراسر سرزمین‌های کنونی فلسطینی نیز باید بخشی از خاک اسرائیل باشند.

منتقدین می‌گویند که وعده نتانیاهو، یک شلوغ‌کاری انتخاباتی است. او سالهاست که نخست‌وزیر اسرائیل است و به گفته مخالفانش، اگر واقعا قصدی برای اجرای چنین تصمیمی داشت، تاکنون فرصت کافی نیز برای اجرایش داشت؛ به ویژه اینکه او در آستانه انتخابات قبلی نیز در بهار امسال، وعده‌های مشابهی را مطرح کرد و هرگز آنها را اجرا نکرد.

خود نتانیاهو می‌گوید که از انتخابات فروردین‌ماه تاکنون، دادگاه عالی اسرائیل به او اجازه نداده که این کار را انجام دهد. به گفته نتانیاهو، دستگاه قضایی اسرائیل به او گفته که در این ماهها به شکل موقت نخست‌وزیر است و تا زمان انتخابات و گرفتن آرای مردم، مشروعیت کافی برای اجرای چنین تصمیم مهمی ندارد.

بدین ترتیب نتانیاهو علاوه بر آنکه افراطیون اسرائیلی را تحریک کرده، جامعه جهانی را نیز علیه خود شورانده و وضعیتی را بوجود آورده که چه در انتخابات پیروز شود و چه در آن شکست بخورد باید مدت ها به انتقادت پاسخ بگوید.