بزرگنمایی:
رییس دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان این‌که قبل از انقلاب شاهد حضور مهندسان در ورزش ایران بوده‌ایم و در سال‌های کنونی شاهد حضور افراد سیاسی در این حوزه هستیم، تاکید کرد: تا زمانی که برنامه‌ریزی استراتژیک و منسجمی برای حوزه ورزش تعریف نشود و شاهد عدم حضور متخصصان در این حوزه باشیم ورزش کشور «التماس دعایی» خواهد بود و همواره «کاسه چه کنم چه کنم» به دست خواهد داشت.
به گزارش تبسم مهر دکتر غلامعلی کارگر ، در ارتباط با بزرگترین مشکلات ورزش کشور که این حوزه را با چالش‌های مختلفی روبه‌رو کرده است و علاوه بر عدم ثبات مدیریتی در رشته‌هایی نظیر فوتبال شاهد مسائل مالی عدیده برای فدراسیون‌های مختلف ورزشی در آستانه المپیک 2020 توکیو هستیم و سالیان سال است که این چرخه معیوب ادامه دارد، اظهار کرد: متاسفانه پست‌های کلیدی در ورزش ایران سیاسی است و حرف تخصصی در این حوزه زده نمی‌شود که به تبع آن نه تنها مشکلات حل نخواهد شد، بلکه با گذشت زمان شاهد مسائل و چالش‌های بیشتری در حوزه ورزش کشور هستیم، چرا که مدیریت ورزش ایران هنوز تخصصی نشده و ارتباطی با دانشگاه‌ها ندارد که اگر این‌گونه بود باید شاهد حضور تولیدات مدیریتی دانشگاه‌ها در ورزش کشور می‌بودیم.
مهندس‌زدگی و سیاست‌زدگی در ورزش ایران
وی با تاکید بر این‌که در یک دوره زمانی ورزش ایران مهندسی زده شده بود و در حال حاضر سیاست‌زده شده، بیان کرد: متاسفانه مدیریت در ورزش ایران در حال حاضر با لابی‌های سیاسی پیش می‌رود و همان گونه که چندین سال شاهد حضور مهندسان در ورزش ایران بودیم در حال حاضر سیاسیون به ورزش کشور ورود کرده‌اند و هیچ‌گونه ارتباطی بین دانشگاه‌ها و مدیریت ورزش برقرار نیست و زمانی که مجموعه کلان ورزش ایران سیاست‌زده باشد این مساله به بخش‌های پایین‌دستی نظیر فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها سرایت می‌کند.
رییس دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به این‌که ورزش ایران صرفا نتیجه‌گرا شده است، اظهار کرد: متاسفانه شاهد پدیده بغرنج نتیجه‌گرایی در باشگاه‌ها و فدراسیون‌های کشور هستیم و این نگاه از مجموعه کلان‌تر یعنی وزارت ورزش و جوانان نشأت می‌گیرد. علت اصلی این مساله عدم ثبات مدیریت در ورزش ایران است چرا که یک مدیر می‌داند طول عمر حضورش در ورزش کوتاه است و باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن بهترین نتایج را کسب کند، بنابراین چنین نگاهی موجب شده است حتی به ماهیت اصلی ورزش و زیرساخت‌هایی که باید در این حوزه ایجاد شود توجهی نداشته باشیم.
کارگر ادامه داد: همانگونه که هیچ تیغ جراحی را به دست مهندسان نمی‌دهند ساخت هیچ ساختمانی را نیز نباید برعهده پزشکان بسپارند بنابراین ورزش نیز از این مقوله مستثنی نیست و باید مدیریتش را به اهلش واگذار کند، اهلی که به صورت آکادمیک و تجربی آموزش دیده است و می‌داند چگونه به این حوزه بسیار مهم توجه کند.
وی با بیان این‌که علت اصلی حضور برخی افراد در ورزش ایران صرفا به منظور کسب شهرت است، گفت: افرادی هستند که حاضرند میلیاردها تومان هزینه کنند تا معروف شوند. بسیاری از آنها زمانی که می‌بینند از ثروت بالایی برخوردارند اما پس از سال‌ها کسی حتی آنها را نمی‌شناسد به این فکر می‌افتند که حتی از طریق حضور در ورزش به اسم و رسمی برسند، چرا که هیچ بستری به اندازه ورزش سرعت این کسب شهرت را بالا نمی‌برد.
رییس دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: ورزش دارای ظرفیت‌های بالایی است که با توجه به اقبال عمومی، افراد مختلف با حضور اندک در این حوزه می‌توانند معروف شوند بنابراین اگر اجازه دهیم هر فرد غیرمتخصصی به ورزش کشور ورود کند نه تنها باعث کسب شهرت برای وی شده‌ایم بلکه مدیریت ورزش ایران را به نااهلان آن سپرده‌ایم که صرفا به دنبال منافع شخصی هستند.
ورزش دقیقه نودی ایران
کارگر با طرح این پرسش که چرا همواره در سال مانده به المپیک مسائل و چالش‌ها سرباز می‌زند و تازه به فکر راهکار می‌افتیم، خاطر نشان کرد: بارها دیده‌ایم که پس از پایان المپیک یا جام جهانی شعارهای مختلفی را سر داده‌ایم و گفته‌ایم از امروز برنامه‌ریزی چهارساله خود را آغاز می‌کنیم اما متاسفانه حتی برای یک دوره چهارساله نیز برنامه‌ریزی نکرده‌ایم و باز هم در سال 2019 میلادی می‌بینیم که برای المپیک 2020 توکیو کاسه چه کنم چه کنم به دست گرفته‌ایم.
وی ادامه داد: برنامه‌ریزی برای ورزش باید استراتژیک باشد و به طور مثال یک دوره زمانی 15 ساله را پوشش دهد و چشم‌اندازهای مختلف را تعریف کند. متاسفانه ما هیچ چشم‌اندازی در ورزش ایران نداریم و صرفا به نتایج دل خوش کرده‌ایم.
رییس دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به این‌که همواره در سال منتهی به المپیک ورزش ایران شروع به دست و پا زدن می‌کند و به فکر حمایت از ورزش می‌افتد، گفت: در حالی که باید حتی برای یک دوره کوتاه چهارساله نیز برنامه‌ریزی می‌کردیم تا در مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان موفق عمل کنیم اما حتی برای این دوره زمانی کوتاه نیز برنامه‌ریزی لازم را نداشته‌ایم.
کارگر با اشاره به این‌که ورزش ایران اعم از فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها همواره به دولت وصل بودند، گفت: متاسفانه ورزش ایران التماس دعایی شده است و در سال منتهی به رویدادهای ورزشی کاسه چه کنم چه کنم به دست می‌گیرد و نگاهش به جیب دولت است. مجددا در پایان خاطر نشان می‌کنم که اگر برنامه استراتژیک و منسجم برای ورزش ایران تعریف نشود و شاهد عدم حضور متخصصان این حوزه در سطح مدیریت کلان و خرد نباشیم چرخه معیوب فعلی که از گذشته دامن‌گیر ورزش کشور شده است ادامه خواهد یافت و به هیچ وجه شرایط نسبت به وضع موجود بهبود نخواهد یافت.