بزرگنمایی:

عباس چمنیان در گفتگو با خبرنگارتبسم مهر، درباره عدم موفقیت لژیونرهای ایرانی در فوتبال اروپا اظهار داشت: بدون تردید چنین مقوله ای در فوتبال ایران وجود دارد اما کمتر کسی به این حوزه ورود کرده است. در پرورش بازیکن ایرانی تنها به استعداد فکر می کنیم و توجه نداریم که این استعداد فقط یک ظرفیت است. برای شکوفایی آن در سطح ملی و جهانی باید بازیکن را پرورش داد.

کارشناس فوتبال ایران که سابقه مربیگری در رده های ملی تیم های پایه را نیز دارد ادامه داد: استانداردهای پرورش بازیکن در ایران رعایت نمی شود. نیازهای حداقلی را در نظر می گیریم. ما می دانیم استاندارد تربیت فوتبالیست چیست اما راه رسیدن به آن را بلد نیستیم. بازیکن در رده های پایه فقط روی خلاقیت های فردی اش کار می کند. روی حرکات فیزیکی، ذهنی و حتی تغذیه او هیچ اقدامی نمی کنیم.

وی با تاکید بر روی اینکه فوتبالیست ایرانی استعداد خوبی دارد اما پرورش پیدا نمی کند تصریح کرد: بازیکن ایرانی را شاید یکی از باشگاه های بزرگ دنیا انتخاب کند اما همین بازیکن در آنجا به مشکل می خورد. کمتر بازیکنی در سنین نونهالی و نوجوانی به اروپا می رود. در واقع استعدادهای ما در بزرگسالی به باشگاه های بزرگ می روند. زمانی بازیکن به اروپا می رود که دیگر کاری برای بروز توانایی هایش نمی توان انجام داد و سقف کوتاه همان بازیکن در سنین کمتر ساخته شده است. فوتبالیست ایرانی نمی تواند سقفی که خودش و ساختار فوتبال ایران برایش ایجاد کرده را بشکافد و پا به پای فوتبال روز دنیا پیشرفت کند.

چمنیان درباره تفاوت بین بازیکنی که در ایران و اروپا پرورش یافته است به ذکر مثال پرداخت و اذعان داشت: کارلوس کی روش وقتی دید قرار است تیم ملی ایران در بازی های بزرگ جهانی شرکت کند نمی توانست خودش بازیکن را پرورش دهد. او سراغ دورگه ها رفت که فوتبال حرفه ای را یاد گرفته بودند و حالا نیاز بود تا در ترکیب تیم ملی فوتبال ایران بدرخشند. شاید همان بازیکن نسبت به مدل کاملا ایرانی ضعیف تر باشد اما همان ها نظیر اشکان دژاگه در کیفیت های بین المللی بهترین بازیکن میدان شدند. دلیلش هم مشخص بود که امثال دژاگه و سامان قدوس برای حضور در قالب یک تیم در سطوح جهانی آماده تر از یک بازیکنی بود که فقط خلاقیت فردی داشت.

وی بار دیگر تاکید کرد: نگاه جدی برای پرورش بازیکن وجود ندارد. نکته دیگر اینکه برنامه ای که در نظر می گیریم باز هم روی استانداردهای فوتبال جهان نیست. حدود دو سال پیش همه به یاد داریم که می گفتیم بازیکنان لیگ برتر ایران قابلیت دوندگی ندارند. در فوتبال روز دنیا یک بازیکن بیش از 11 کیلومتر در یک بازی می دود اما ایرانی ها نهایتا 7 کیلومتر می دویدند. بازیکن ایرانی وقتی با چنین ارقامی به فوتبال اروپا و حتی حاشیه خلیج فارس می رود توان رقابت ندارد. او شخصیت حرفه ای و همچنین فیزیک خود را در ایران شکل داده است و به ندرت می تواند تغییر کند.

کارشناس فوتبال ایران عدم توجه بازیکنان ایران به زندگی سالم را دلیل اصلی عدم رشد آنها در سنین بالا دانست و گفت: سبک زندگی خصوصی بازیکنان ایرانی مهم ترین تاثیر را در رشد آنها دارد. مشکل اصلی بازیکنان ما زندگی شخصی آنهاست. باشگاه باید در روند زندگی خصوصی بازیکن دخالت کند. آنها فقط پول حرفه ای می دهند تا تنها دو ساعت از شبانه روز در زندگی یک فوتبالیست نظارت داشته باشد. اگر یک بازیکن خودش را کارمند باشگاه بداند توجه خواهد شد باید خودش را با فوتبال حرفه ای تطبیق دهد. متاسفانه همین بازیکن وقتی به اروپا می رود به مشکل می خورد و خیلی زود کنار گذاشته می شود.