بزرگنمایی:

به گزارش تبسم مهر  متن زیر جلسه پنجاه و هشتم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.

هفتمین حکمت غیبت خروج ودایع الهی است. قرآن در سوره بقره می‌فرماید «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ» این خروج یعنی خروج از اصلاب کافر به سوی عالم عین و واقع. برای این کار باید فرصت وجود داشته باشد. کمااینکه هر کسی که اهل ایمان باشد و از دار دنیا رفته باشد و امام عصر ظهور کند، می‌تواند به فضیلت رجعت منتسب بشود، کسانی که در اصلاب کسانی اند که اهل ایمان نیستند، آنها هم باید پا به عرصه گیتی بگذارند تا آنها هم سهم خود را در اقامه حکومت عدل امام (عج) ایفا کنند.

راوی از امام صادق (ع) سوال می‌کند «قلت له: «ما بال امیرالمؤمنین علیه السلام لم یقاتل مخالفیه فی الاول؟». قال: «لایه فی کتاب الله عزوجل «لو تزیلوا لعذبنا الذین کفروا منهم عذابا الیما»». قال: قلت: «وما یعنی بتزایلهم؟». قال: «ودائع مؤمنین فی اصلاب قوم کافرین، وکذالک القائم علیه السلام، لن یظهر ابداً حتی تخرج ودایع الله عزوجل، فاذا خرجت ظهر علی من ظهر من اعداء الله عزوجل جلاله، فقتلهم».

یعنی از اباعبدالله (امام صادق علیه السلام) پرسیدم: «چرا امیرالمؤمنین علیه السلام در ابتدای امر، با مخالفان خود کارزار و جنگ نکرده؟». فرمود: «به جهت آیه‌ای که در کتاب خداوند عزوجل بوده: «اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدا می‌شدند، همانا کافران را عذاب دردناکی می‌کردیم.» گوید: گفتم: «مقصود از «تزایلهم (جدا شدن) چیست؟». فرمود: «مقصود نطفه‌های مؤمنانی است که در صلب‌های کافران به ودیعت گذاشته شده‌اند. همین طور قائم هم مادامی که ودایع خداوند عزوجل آشکار نشده، ظهور نخواهد کرد. پس وقتی مؤمنان از صلب‌های کافران، آشکار شدند، او نیز ظهور می‌کند و بر دشمنان خداوند عزوجل غلبه یافته و آنان را می‌کشد.»

لذا در صلب بسیاری از کافران، اهل ایمان وجود دارند و باید این اهل ایمان خروج پیدا بکنند. غیبت امام به این مسئله فرصت می‌دهد.

هشتمین موردی را که به عنوان حکمت غیبت مطرح می‌کنند این است که اصلاً جامعه بشری آماده حکومت امام عصر نیست. برای اینکه امام بیایند، ما باید به سه نکته توجه کنیم. اول اینکه اتفاقی که قرار است در جهان خلقت در عصر امام زمان بیفتد بر اساس آیه 33 سوره توبه، «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَدِینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کلِّهِ» یعنی اوست خداوندی که رسول خویش را به هدایت ودین حق فرستاد تا او را بر همه دین غلبه دهد، وعده الهی جهانی کردن دین اسلام است و در آیه 105 سوره انبیا «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» یعنی و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می‌برند. این اتفاقی است که باید بیفتد که حکومت جهانی به دست بندگان صالح زیر سایه ایدئولوژی اسلام تحقق یابد. این وعده حق است و در آن تردیدی وجود ندارد.

اگر بناست حکومت واحد بشود و اگر بناست دین اسلام جهانی شود، این مسئله حاصل نمی‌شود مگر اینکه انسان‌ها آماده این تغییر شوند. وقتی ما از سنت الهی صحبت می‌کنیم یعنی از قوانینی حرف می زنیم که حضرت حق برای تدبیر نظام خلقت از آن استفاده می‌کند که حتمی است.

یکی از سنت‌ها در تغییر سرنوشت انسان بر اساس آیه 11 سوره رعد «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِم» این است که خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند.

من نمی‌توانم مدعی کمال انسان باشم ولی در مسیر انسان کامل نباشم. لذا باید جامعه برای تغییری که عرض شد، آماده باشد. کسی که می‌تواند این مسئله تغییر را ایجاد کند، امام معصوم است.

پیامبر فرمود «إنّ علیّ بن أبی طالب علیه السلام إمام أمّتی، و خلیفتی علیها بعدی، و من ولده القائم المنتظر الذی یملأ اللّه به الأرض عدلا و قسطا کما ملئت جو را و ظلما، و الذی بعثنی بالحقّ بشیرا، إنّ الثابتین علی القول فی زمان غیبته لأعزّ من الکبریت الأحمر»

یعنی علی بن ابی طالب امام امت من و جانشین من بر آنها می‌باشد، قائم منتظر از فرزندان اوست که زمین را پس از ظلم و جور از عدل و داد پر خواهد کرد، به خداوندی که مرا براستی برانگیخت معتقدین به امامت وی در زمان غیبتش از کبریت احمر گران‌بهاتر هستند.(کنایه از اینکه کسانی که ثابت قدم هستند اندک اند)

بنابراین این تغییر را فقط فرزند پیامبر می‌تواند انجام دهد اما مادامی که به واسطه سنت الهی «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِم» تا مردم تغییر درونی پیدا نکنند، تغییر بیرونی اتفاق نمی‌افتد. تا این آمادگی ایجاد نشود، ظهور امام عصر اتفاق نخواهد افتاد.

این آمادگی باید جهانی باشد اما نوع آمادگی مردم غرب که بیگانه از امام عصر هستند با مردمان مسلمانی که آشنای با امام زمان هستند، متفاوت است. جامعه جهانی به این نتیجه می‌رسد که این تغییر باید رخ دهد و کسی جز خدا نمی‌تواند این را تحقق بخشد. لذا او به دنبال مصلحی از ناحیه خداست.