بزرگنمایی:
راهپیمایی اربعین یک حرکت و یک سیر و سفر پر برکت معنوی است. این سیر و سفر و حرکت یک سیر و سفر بیرونی و ظاهری است که باید در درون فرد هم تداوم و استمرار یابد.
متن زیر یادداشتی است که شریف لکزایی، دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی درباره سنت پیاده روی اربعین نوشته است:
چند سالی است که راهپیمایی اربعین در مرکز توجهات رسانه‌ها قرار گرفته است. این سنت البته سنت جدیدی نیست بلکه ریشه در گذشته های دوری دارد و از درون اعتقادات مردمانی پدید آمده که بر ارزش‌هایی الهی تأکید دارند. ظلم را در هیچ صورتی برنمی تابند و بر پای ارزش های خود می ایستند.
راهپیمایان در این مسیر، سیر و سفری معنوی را در پیش می‌گیرند که در گذشته های بسیار دور و نه چندان دور با خطراتی بسیار همراه بوده است. سنت راهپیمایی سنتی است که از دل جامعه بیرون آمده است. به لحاظ فلسفی، هر گاه سنتی از درون جامعه بجوشد و به بار آید، به صورت مستحکمی در جامعه نمایان می‌شود و دیرپا می شود. به نوعی وقتی جسمانی الحدوث است، روحانی البقا هم می شود. درواقع جسم جامعه روح خاص خود را خلق و هستی می بخشد که در گذر دوران تداوم یافته و بر سنت های مهمی مهر تأیید می زند و سنت های مهم دیگری را احیا می کند.
سنت اربعین به نظر، این گونه به بار نشسته و در کوران حوادث بسیار توسط خود مردم از آن محافظت شده و تداوم یافته است. چه بسا امروزه این سنت عظیم تر از خود عاشورا است، زیرا زنده نگه داشتن حماسه جاوید عاشورا و نهضت الهی امام حسین علیه السلام است و البته تا زمانی که یادآور چنان روحی باشد در تداوم آن نباید تردیدی به خود روا داشت.
این سنت نباید رسمی و از جایگاه مردمی خود خارج شود. به ویژه که این نمایش به بزرگ‌ترین راهپیمایی مسالمت آمیز مسلمانان از اقصی نقاط دنیا تبدیل شده است باید نمایش‌گر وحدت و انسجام اجتماعی و همبستگی اسلامی باشد و یادآور وحدت در کثرت و کثرت در وحدت باشد.
راهپیمایی اربعین یک حرکت و یک سیر و سفر پر برکت معنوی است. این سیر و سفر و حرکت یک سیر و سفر بیرونی و ظاهری است که باید در درون فرد هم تداوم و استمرار یابد. بنابراین انتظار آن است که این سیر و سفر معنوی به ارتفای اخلاق و ارزش هایی چون ایثار و از خود گذشتگی و کمک به همنوع و تعاون و همکاری منتهی شود و رهایی از تعلقات و وابستگی ها را به ارمغان بیاورد.