بزرگنمایی:

تبسم مهر - یک اقلیم شناس گفت: بر اساس داده‌های موجود ما در شرایط نرمال مقیاس کره زمین قرار داریم و هر دو مورد دما و دی اکسید کربن در حالت کمینه خود قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار گروه محیط زیست خبرگزاری فارس، علی اکبر شمسی پور عضو هیئت علمی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران امروز در هم اندیشی ملی موافقتنامه اقلیمی پاریس تغییر اقلیم یا خیال با تأکید بر اینکه هیچ معیار صریحی وجود ندارد تا به ما بگوید چه تعداد سال خشک باید تکرار شود تا واژه تغییر اقلیم را بتوان استفاده کرد گفت: هیچ ایده توافقی در بین اقلیم شناسان برای تعریف واژه اقلیم، تغییر اقلیم و نوسانات اقلیمی وجود ندارد.
شمسی پور خاطرنشان کرد: بر اساس داده‌های موجود ما در شرایط نرمال مقیاس کره زمین در خود قرار گرفته ایم و هر دو مورد دما و دی اکسید کربن در حالت کمینه خود قرار دارد.
وی با اشاره به اینکه از سال 1860 شروع انقلاب صنعتی تا سال 1990 تنها هشت دهم درجه سلسیوس دما افزایش یافته است گفت: از ده هزار سال اخیر 4 دوره اساسی را می‌بینیم که اقلیم پشت سر گذاشته است و شرایط اقلیمی حاضر از شرایط گرمایی 5 و 7 هزار سال پیش بدتر نیست.
شمسی پور گفت: در دوره اخیر 300 ساله با دوره انقلاب صنعتی مواجه بوده ایم، در 250 سال گذشته تغییرات و نواساناتی وجود داشته است.
وی در ادامه تصریح کرد: بر اساس شرایطی که IPCC عنوان می‌کند از سال 2002 تا 2013 با افزایش روند تولید کربن مواجه بوده‌ایم اما بر اساس داده‌های موجود از سال 1898 تا 1998 اگر هشت دهم درجه سلسیوس افزایش دما داشتیم در مدت 30 سال اخیر بیش تغییری در دما اتفاق نیفتاده است.
عضو هیئت علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران خاطرنشان کرد : سال 1998 بالاترین درجه دمایی ثبت شده و هیچ افزایش دمای پس از آن ثبت نداشته ایم.
وی ادامه داد: درست است که ما با خشکسالی‌هایی در کشور مواجه شده اید اما این خشکسالی‌ها آغشته با عدم مدیریت منابع آب بوده است.
شمسی پور توضیح داد: انچه که درباره گرمایش زمین در سال 2014 و 2015 گفته می‌شود دروغ محض است و افزایش دما در سال 1980 تا 1998 تنها هشت دهم درجه بوده است که این میزان قابل توجه نیست.
به گفته وی در طول سده 20 و 21 هیچ اثر مخربی است از دی کسید کربن در سطح زمین ثبت نشده به طوری که از میانه سال‌های 1998 تا 2015 مقدار co2 از 367 به 402 ppm افزایش یافته که این 36 درصد در صد سال گذشته افزایش دما ایجاد نکرده است بنابراین ارتباط میان دما و افزایش گازکربنیک قابل توجیه نیست.
وی با اشاره به منطقه گرینلند که بیشتر مورد توجه IPCC قرار گرفته است، تصریح کرد : از میانه سال 1901 تا 2000، سال‌های گرم منطقه از سال 1950 به قبل ثبت شده است.
وی توزیع نامناسب دماسنج‌ها بر روی زمین و تراکم ایستگاه‌ها در آمریکا در برابر تنها 8 ایستگاه دماسنج در قطب جنوب را یکی از نشانه‌های دقیق نبودن نتایج اطلاعات موافقان گرمایش زمین دانست و گفت: در ایران نیز 300 ایستگاه قابل ارزیابی نیست.
شمسی پور خاطرنشان کرد: درحالیکه تمرکز ایستگاه‌های هواشناسی در قطب شمال وجود دارد می‌توان آن را توجیه گر سیاست‌های I0CC دانست چرا که با وجود تمرکز ایستگاه‌های هواشناسی در قطب شمال ایستگاههای جنوبگان بسیار است.
وی با اشاره به نظر یکی از کارشناسان اقلیم شناس گفت: از سال 1860 تا 1998 در میان 1020 ایستگاه، 89% ایستگاه هایی که رصد می‌شود در محدوده نزدیک آسفالت‌ها پیاده رو‌ها هستند که شرایط این سال ساخت بر آنها حاکم است بنابراین داده‌های دمایی ارائه شده غیر قابل اعتماد هستند.
شمسی پور ادامه داد : از 6 هزار شبکه ایستگاه سنجش بسیار از ایستگاه‌هایی که اطلاعاتی ارائه دادند که با نظریات آنها مخالف بود کنار گذاشته شدند.
وی ادامه داد: 1487 کارشناسی اقلیم شناس آمریکایی از اوباما خواستند که در توافقنامه کیوتو خارج شود هیچ توجیه قابل عرضه در مورد اثرات انسانی بر روی تغییر اقلیم وجود ندارد.
به گفته یک کارشناس از میان 32 گروهی که داده‌های تحلیلی تغییر اقلیم را به IPCc انتقال می‌دهند به اذعان کارشناسان تنها مدل هایی قابل اعتماد است که از سوی روسیه ارائه شده است.
شمسی پورگفت: برخلاف آنچه احساس می‌شود با داغ شدن بحث تغییر اقلیمی به تعداد مخالفان آنها افزوده شده و بیش از 40 درصد در آمریکا تغییر اقلیم را توطئه دانسته اند.
وی پرداختن به مسئله لکه‌های خورشیدی را پر اهمیت‌تر از دست‌های موجود در خصوص تغییر اقلیم دانست.
انتهای پیام/