بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران - ایرنا - نکوداشت و تکریم چهار پیشکسوت و نام آور حوزه فرهنگ و قلم در هشتمین نشست «یکشنبه‌های ملی» کتابخانه ملی برگزار شد.

به گزارش عصر دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی، نکوداشت و تکریم چهار پیشکسوت حوزه فرهنگ و قلم، سیروس پرهام، احمد سمیعی گیلانی، سیدصادق سجادی و مهدی محقق برگزارشد.
در ابتدای این نشست فرهاد طاهری درباره فعالیت‌های احمد سمیعی گیلانی گفت: او نزد اهل علم شخصیت شناخته شده ای دارد. او شاهد احوالات ایران بعد از شهریور 1320 و شکل گیری جناح‌های فکری بوده است.
پس از انقلاب اسلامی هم استاد سمیعی در مراکز مهم فرهنگی و پژوهشی مهم فعالیت داشته است. در یک کلمه اگر بخواهیم حاصل عمر استاد سمیعی را از لحاظ اجتماعی خلاصه کنیم، او مردی است که از کاروان‌ها و چاپارها تا تلگراف و موبایل و واتس آپ را تجربه کرده است.
او گفت: زمانی که به تمام فراز و فرود زندگی و فکری او نگاه می‌کردم، دو جنبه قابل توجه بود. ابتدا نوگرایی در عرصه مواجهه ذهنیت با مفاهیم علوم انسانی و دیگری هم کنش گر اجتماعی در عرصه فرهنگ. ادبیات و متون کهن فارسی دارد، همواره به دنبال نوجویی بوده است. به نظر می‌رسد این موضوع به چند دلیل مرتبط است؛ ابتدا اینکه اون متولد رشت است. منطقه رشت از قدیم سرزمین نوخواهی و تجدد بوده است.
این استاد دانشگاه افزود: موضوع دیگر که بسیار مهم است، 8 سال از عمر استاد است که در فعالیت‌های سیاسی گذرانده شده است. این مدت زندگی او به نظر من بیشترین تاثیر را در نوخواهی داشته است. موضوع دیگر این ویژگی را باید در تسلط به زبان فرانسویِ او دانست.
طاهری گفت: دومین ویژگی سمیعی گیلانی که همان مقام کنشگر فرهنگ است را می‌توان در سرمقاله‌های فرهنگستان دید. سرمقاله هایی مانند فرهنگستان و وظایف آن، فرهنگ نوشتاری به سوی تخصصی کردن مجلات علمی و پژوهشی و ...از جمله آنان است.
او افزود:از نظر محتوا این مقالات عمدتا مشتمل بر چند موضوع است. ضرورت تقویت زبان علمی، زبان مقابله با واژه‌های بیگانه، انتقاد بر نظام آموزشی کشور، انتقاد از دور شدن از انصاف‌ها و اخلاق علمی، انقتاد از مبتذل شدن تحقیق و دانش و داشتن نگاه بسیار منصفانه و قضاوت‌های واقع بینانه درباره فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مشی فرهنگستان از جمله مواردی است که در مقالات او دیده می‌شود.
در ادامه نشست، پیشکسوت ادبیات فارسی گفت: کسانی که در راه علم قدم گذاشته اند به 3 یا 4 دسته تقسیم کنیم. ابتدا کسانی که بدون زمینه و استعداد و انگیزه وارد این حوزه می‌شوند. یعنی خالی الذهن هستند و زمانی که سر کلاس می‌روند از معلم مطالب را یاد می‌گیرند.
احمد سمیعی گیلانی، اضافه کرد: امروز این دسته خیلی کم شده اند. به این معنا که کسانی که وارد دوره ابتدایی می‌شوند، پیش از این دوره زمینه هایی داشته اند. در زمان ما به این شکل نبود و کمتر کسانی که با زمینه ای وارد دوره ابتدایی شده اند.
او افزود: پیش از ورود به دوره ابتدایی، خواندن و نوشتن را از مادرم آموخته بودم. تابستان سال چهارم ابتدایی این بخت را داشتم که برادرم هرچه معلومات در زمینه زبان فرانسه داشت را به من بیاموزد. به طوری که پس از 2 ماه مطلبی نبود که او بداند و من ندانم.
پیشکسوت حوزه ترجمه و ویراستاری گفت: زمانی که وارد دبیرستان شدم، این زمینه را هم داشتم چرا که زبان فرانسه جزء دروس بود. از بیان این مطالب به این نکته می‌خواهم برسم که در دوره تحصیل فقط به آن پرداخته نشود.
او افزود: اولین بار در سال دوم دبیرستان به کتابخانه ملی رشت مراجعه کردم. در تابستان و ایام تعطیلات یکی از مکان هایی که هرروز به آن جا مراجعه می‌کردم کتابخانه بود. در آن دوره تعداد کمی بودیم که علاوه بر درس کلاسی به کتاب‌های جنب درسی یا غیر درسی علاقه داشتیم. پس از امتحان ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، به آن جا وارد شدم. نباید دانشجویان به درس درون کلاس اکتفا کنند. البته فقط به فضای مجازی هم نباید اکتفا کنند. خواندن باید جز عادات جوانان باشد.
در ادامه توفیق سبحانی درباره ویژگی‌های شخصیتی مهدی محقق گفت: یک بار در یک سخنرانی او درباره نابینایان به گونه ای سخن گفت که مطالب او بسیار جذاب بود. پس از سخنرانی به همسرم گفتم «اگر روزی به محقق گفته شود درباره چهار چشمی‌ها صحبت کند، او مطالبی را عنوان می‌کند که هیچکس آن مطالب را نشنیده باشد».
این استاد دانشگاه افزود: یک بار یک سخنرانی درباره خاقانی در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برنامه ای برگزار کردیم. سخنران آن برنامه قرار بود کزازی باشد. برای او مشکلی به وجود آمد و نتوانست در برنامه حضور پیدا کند. در حین برنامه متوجه حضور محقق شدم. از او خواستم سخنانی را بیان کند. او مطالبی را عنوان کرد، که من می‌گویم خاقانی هم آن مطالب را نمی‌داند.
در ادامه سید مهدی محقق درباره فعالیت‌های علمی خود گفت: زمانی که به مدت سه سال به عنوان مدیر دایره کتب خطی کتابخانه ملی در اینجا حضور داشتم، فهرست مناسبی برای کتب وجود نداشت. لیست هایی بود که اهدایی بود و بعضی از آن‌ها با مداد نوشته شده بود. این به این معناست که اگر کسی می‌خواست می‌توانست یک کتاب با ارزش را بردارد و به جای آن کتاب با ارزش بسیار کم بگذارد.
این پژوهشگر تاریخ افزود: سبب این که مدیر قسمت کتاب‌های خطی شدم، همت سید جعفر سلطان القرایی بود. او همیشه نگران این مجموعه بود. او به من گفت: « کسی که فارسی و عربی بداند و تا اندازه به علوم مختلف آشنایی داشته باشد شما هستید و باید به این مجموعه منتقل شوید»؛ پس از حضور در این مجموعه اولین اقدامی که انجام دادم، ایجاد یک شناسنامه برای هر نسخه خطی بود.
محقق افزود: پس از اینکه برای تدریس باید به لندن می‌رفتم از سیدعبدالله انوار خواستم به جای من به این مجموعه بیاید. در مدت حضور در کتابخانه ملی، فهرستی از کتاب‌های خطی که مهم بودند را انتخاب و در مجله فرهنگ ایران زمین چاپ کردم.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در کتابخانه ملی من فرصت پیدا کردم که درباره محمد بن زکریای رازی تالیف کردم که این کتاب چهار مرتبه چاپ شده است و اسم کتاب هم «فیلسوف ری محمد بن زکریای رازی» نهاده شد.
در ادامه نشست هرمز همایون پور درباره سیروس پرهام گفت: ما از سال 1333 با هم در یک مدرسه حضور داشتیم. اولین کتابی که او ترجمه کرد، کتاب « دیپلمات» بود.
این پیشکسوت حوزه ترجمه افزود: پرهام به غیر از ترجمه در نقد کتاب هم پیشگام بود که در قالب این نقد‌ها بسیار حرف‌های ناگفته را مطرح می‌کرد. به همین دلیل بسیار در این حوزه نام آور شد. او به عنوان یک روزنامه نگار در «ایران ژورنال» هم بسیار سرآمد بود.
او به تنوع فعالیت‌های پرهام اشاره کرد و گفت: زمینه دیگر فعالیت او زمینه سازی آرشیو ملی بود که امروز این مجموعه با کتابخانه ملی ادغام شده است. موضوع ایجاد یک سازمان بسیار سخت بود اما پرهام در کمتر از یکسال این امر را میسر کرد.
این پژوهشگر اضافه کرد: او روی فرش بافی در ایران کتاب هایی دارد که تقریبا همیشه از آن‌ها در این حوزه ارجاع داده می‌شود.
او یادآور شد: در هر زمینه او سرآمد بوده است و موضوعی که همیشه به آن در شخصیت پرهام توجه کرده ام، فارسی نویسی بوده است. پرهام در طول زندگی خود اقدامات اساسی بسیاری داشته است.
در ادامه سیروس پرهام درباره فعالیت‌های علمی در طول عمر خود گفت: ایجاد یک دستگاه تخصصی مانند آرشیو ملی بسیار سخت بود. آموزش نیروهای فنی یکی از سختی‌های این امر بود. من در یک دوره 6 تا 8 ماهه در آمریکا و انگلستان دوره دیدم.
بنیانگذار آرشیو ملی در ایران افزود: چندین دوره در آرشیوهای ملی اروپا و آسیا رفته ام. پس از قانون تاسیس آرشیو ملی به تصویب رسید تا زمان بازنشستگی بخش‌های مختلف و اقدامات مختلفی انجام دادیم.
در ادامه نشست علی بهرامیان درباره سیدصادق سجادی گفت: به دلایل گوناگون باید سجادی را پرورش یافته مکتب تعلیم و تعلم قدیم ایران بدانیم. پدر او مراتب عالی تحصیلی را در حوزه‌های فقه، فلسفه و... را گذرانده بود و همجواری او با پدرش تاثیر برجسته ای روی او داشته است.
عضو هیات علمی دائرهالمعارف بزرگ اسلامی افزود: در آن دوره همه برای خود علم تلاش می‌کردند و هدف دریافت مدرک نبود به همین دلیل بود که در بیشتر عرصه‌ها صاحب نظر می‌شدند. نسل گذشته ما مانند مرحوم قزوینی به این دلیل که جامعیت بیشتری داشتند نتیجه کار آن هام هم قابل توجه‌تر می‌شد. سجادی را می‌توانیم جز کسانی بدانیم که امروز این جامعیت را در حوزه‌های گوناگون دارد و در این زمینه‌ها ماخذ است. باید شرایطی فراهم شود تا مجموعه مقالات سجادی منتشر شود تا مرجعیت علمی او روشن شود.
بهرامیان تاکید کرد: در سنوات اخیر مسائل مرتبط با هویت ایرانی، اظهارنظرهای اشخاص ناوارد بسیار زیاد شده است و کسانی که به اندازه کافی صلاحیت ندارند با جسارت برآمده از جهل سخن می‌گویند.تاریخ نگاری سده‌های نخست هجری به دست فقها انجام می‌شده است. اما نسل‌های بعدی که ادیبان و مورخان بوده اند. به همین دلیل متن‌های چندمنظوره به وجود آمده است. سجادی تنها کسی است که نثر بسیار زیبایی هم دارد که برآمده از مطالعات زیاد متون عربی است.
پژوهشگر تاریخ صدر اسلام بیان کرد: سجادی پیش از آن که به سن 40 سالگی برسد این جامعیت را به دست آورده بود به صورتی که مرحوم زریاب او را جانشین خود قرار داد.
سیدصادق سجادی در ادامه درباره یک عمر فعالیت‌های عمر خود گفت: کوشش می‌کنم در زمینه تاریخ ایران و سلام تا جایی که میسر باشد فعالیت‌های تحقیقی دقیق انجام دهم. متاسفانه تاریخ نگاری در ایران نه تنها پیشرفت نکرده بلکه در سالیان اخیر مقدار زیادی عقب رفته است.
این تاریخ‌دان افزود: تاریخ نگاری حداقل دو وجه عمده دارد. یک وجه آن تحقیق و تفحص منابع است و وجه بسیار مهم آن آفرینش هنری تاریخ است. سالیان اخیر در هیچ یک از این دو مرحله در ایران پیشرفت نداشته ایم. در این کشور مورخانی امثال بیهقی و طبری بوده اند. امروز به رغم همه ظرفیت‌ها نتوانسته ایم به جایگاه اصلی خودمان برسیم و این نشان می‌دهد در زمینه‌های علوم انسانی عقب رفته ایم. دانشگاه‌های ما متاسفانه دانشمندپرور نیستند. گسانی که در زمینه‌های تحقیق چهره شده اند در اروپا رشد کرده اند و یا با سیستم آموزشی متفاوت رشد کرده اند و به دروس دانشگاهی اکتفا نکرده اند.
سجادی گفت: دانشجویان باید بدانند اکتفای به دروس دانشگاهی به هیچ وجه آنان را صاحب اثر و ادیب نمی‌کند. دایره مطالعات خود را باید وسعت دهند و تا جایی که امکان دارد در زمینه‌های مورد علاقه خود فعالیت این چنین داشته باشند.
نشست‌های ماهانه «یکشنبه‌های کتابخانه ملی»، هر ماه به بهانه بزرگداشت، استادان و صاحب نظران در محل اندیشگاه برگزار می‎‌شود.
فراهنگ **9211 ** 1355 **
انتهای پیام /*