بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران- ایرناپلاس- در بخش اول گفت‌وگو با محمد گلریز دلایل تغییرات سلیقه مردم و ضرورت وجود سبک‌های مختلف در موسیقی مورد بررسی قرار گرفت.

ایرناپلاس: در دهه 70 تعدادی از خواننده‌ها را آوردند و تربیت کردند که صدایشان مابه‌ازای بیرون از ایران داشت و می‌خواستند جوانان به موسیقی داخل کشور گوش کنند. این را که رد نمی‌کنید؟
گلریز: البته الان برخی از آهنگسازها هستند که هم برای این طرف می‌سازند و هم برای آن طرف. بعضی مواقع آنقدر تبلیغات زیاد است که تحت تاثیرش قرار می‌گیریم. ببینید ما الان واقعا در معرض خطر فرهنگ مبتذل قرار داریم. دو تا مافیا در کشور وجود دارد که هیچ قدرتی حریفش نمی‌شود: 1) مافیای ماشین 2) مافیای موسیقی. پول‌هایی که از قبل این هنر می‌برند میلیاردی است و مگر می‌شود چیزی گفت. اگر کسی هم بخواهد حرفی بزند پول می‌کنند تو حلقش و دهنش را می‌بندند. البته باز هم تکرار می‌کنم من همه را محکوم نمی‌کنم. در هر صورت مسئله این جاست وقتی شما می‌گوئید چرا ذائقه مردم عوض شده است؛ در واقع ذائقه را عوض کرده‌اند و خطر در این جاست.
ایرناپلاس: یک تحقیقی در مدارس کرده بودند راجع به موسیقی‌هایی که دانش‌آموزان گوش می‌کنند که سهم پاپ و رپ بیشتر از بقیه بود. شما دهه 60 یکی از خواننده‌های محبوب بودید و برای شخصیت‌های مختلفی آهنگ خوانده‌اید که شاید در فضای الان قابل درک نباشد. جدا از بحث دشمن و سوء مدیریت احتمالی ما چگونه از آقای گلریز رسیدیم به تتلو؟ به نظر می‌رسد که فاصله این دو سلیقه بیشتر از 40 سال است.
گلریز: آن زمان، رسانه‌ها خیلی کمتر بودند. آمریکا و سران‌شان می‌نشینند و اتاق فکر دارند و به این نتیجه می‌رسند که تنها راهی که می‌توانیم جوانهای ایران را که پایه‌های مملکت هستند را از راه به در کنیم همین فرهنگ مبتذل است و این را هم من در پرانتز بگویم که الان ما چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از اثرگذارترین هنرهای ما موسیقی است و این واقعا انکارناپذیر است. متاسفانه تغییر ذائقه به مداحی ما هم سرایت کرده است. در واقع به مسائل مذهبی ما هم سرایت کرده است.
ایرناپلاس: خب وقتی سطح سلیقه جامعه پایین می‌آید در تمام حوزه‌ها افت می‌کنیم.
گلزار: درست است.شما ببینید من چند وقت پیش دیدم یک کلیپی پخش می‌شود که در آن شخصی، یک تیشرت مشکی آستین‌کوتاه پوشیده و یک سربند ائمه هم بسته است و یک نورپردازی و عده‌ای هم نشسته‌اند دور او. فقط حرف «سین» کلمه امام حسین (ع) به گوش می‌رسید و من در یک لحظه آهنگهای لوس‌آنجلسی به نظرم آمد. این واقعا خطر است و سرایت کرده و خطر بزرگی است.
ایرناپلاس: گفتید که نزدیک به دو هزار اثر تولید کرده‌اید که اگر اشتباه نکنم نیمی از آن کارهای انقلابی است. صادقانه؛ شده است از خواندن آهنگی پشیمان بشوید؟
گلریز:نه، من هر آهنگی خوانده‌ام با اعتقاد خوانده‌ام و یک کار پیش پا افتاده به ما رجوع نکرده است.
ایرناپلاس:بیشترین تعداد کاری که در یک روز تولید کردید چه تعداد بود؟
گلریز:بیشترین کار ما در اوایل انقلاب روزی دو تا و حتی سه تا کار بود که ضبط نهایی می‌شد. این از لحاظ موسیقی برای اهل فن خیلی عجیب است چند اثر با ریتم‌ها و ملودی‌های مختلف در یک روز تولید شود.اینها با اعتقاد خوانده می‌شد و همه بدون چشمداشت مادی دور هم جمع می‌شدیم و ماندگاری این سرودها بعد از چهل سال همین اتحادی بود که بین آهنگ ساز، تنظیم، شاعر و تدوین بود
ایرناپلاس: بحث مالی هم مطرح بود؟
گلریز: خیر، کار دلی بود یادم است که می‌گفتند آقای گلریز از پول بدش می‌آید و یک وقت صحبت از پول نکنید با او. ما یک مدتی که می‌خواندیم به ما قاب عکس می‌دادند و من الان یک اتاق قاب عکس دارم.
ایرناپلاس:قاب عکس چی؟
گلریز:الان قاب عکس آقای منتظری را آنقدر به من داده‌اند که گفتم بروم این قاب عکس‌ها را بفروشم. هرجا می‌رفتیم قاب عکس می‌دادند.
ایرناپلاس:بیشترین دستمزدی که در کار گرفتید را یادتان است؟
گلریز:من یادم است خیلی سال پیش یک برنامه‌ای داشتیم با گروهمان. هشت نفر ارکستر بودیم. بابت ارکستر و خودم 20 هزارتومان گرفتم. خبرآمد در خبرگزاری‌ها که آقای گلریز رفته 20 هزارتومان گرفته است. در هتل استقلال هم برنامه را اجرا کردیم و برای یک ارگان بود. یادم نیست مال کدام ارگان بود. و خبر دادند که 20 هزار تومن گرفته است و من را بیچاره کردند. من می‌گفتم بابا این 20 هزار تومان را من به تنهایی نگرفتم و برای 8 نفر ارکسترم بوده اما کسی هم حرف بنده را قبول نمی‌کرد.
ایرناپلاس: در برنامه کاری‌تان نیست که برادرتان، استاد گلپا کار مشترک بخوانید؟
گلریز:والا، چرا پیشنهاد خیلی کرده‌اند. اما نه من صلاح می‌دانم و نه خود ایشان.
ایرناپلاس: در خلوت خودتان یا در ماشین و خانه به جز کارهای خودتان چه کارهای دیگری را گوش می‌دهید؟
گلریز:والا من خیلی علاقه به کارهای مرحوم بنان داشتم. یک کاری است که در مراسم فوت رهی خوانده بود. گاهی اوقات هم از آهنگ‌های مرحوم قوامی مثل «تو ای پری کجایی» زمزمه می‌کنم.
ایرناپلاس: به بازخوانی آهنگ‌های قدیمی فکر نکرده‌اید؟
گلریز: بنده یک ته‌صدایی دارم و آماده‌ام. بارها گفته‌ام که آهنگی که از لحاظ محتوا و ریتم خوب باشد را آماده‌ام بخوانم. البته این اساتید کارهایی کرده‌اند که ما به پاهایشان نمی‌رسیم ولی حاضرم بخوانم.
پایان بخش دوم
گفت و گو از سیدمهدی موسوی تبار
انتهای پیام /*