بزرگنمایی:

به گزارش *تبسم مهر*، سیتی در نخستین دربی شهر منچستر، همشهری‌اش یونایتد را به آسانی و با نتیجه 3 بر یک شکست داد و صدر جدول را در پایان هفته دوازدهم لیگ برتر انگلیس حفظ کرد. این بازی نکاتی داشت که سایت ESPN‌ به بررسی آنها پرداخته است.
 

1. سیتی قدرتش را به رخ یونایتد کشید

منچسترسیتی با پیروزی 3 بر یک و بازگشت به صدر جدول لیگ برتر قدرتش را به رخ همشهری قرمزپوش کشید و نشان داد همچنان این آبی‌های منچستر هستند که در این شهر حکمرانی می‌کنند. سیتی صدر جدول را بعد از پیروزی 2 بر صفر لیورپول مقابل فولام در آنفیلد موقتاً از دست داده بود اما مقاومتش در برابر حملات یونایتد در نیمه دوم سبب شد که هر 3 امتیاز را بگیرد و صدر جدول را هم از لیورپول پس بگیرد. گل اول بازی در دقیقه 12 توسط داوید سیلوا به ثمر رسید بعد از آنکه رحیم استرلینگ از سمت چپ، اشلی یانگ را آزار داد و خیلی زود تیم میزبان را پیش انداخت، برتری که از دست دادن آن توسط این تیم مقابل یونایتدی که غیبت پل پوگبا ضعیفش کرده بود، بعید به نظر می‌رسید. وقتی سیتی با گلزنی سرخیو آگوئرو در دقیقه 48 اختلاف را دو برابر کرد، به نظر می‌رسید که تیم پپ گواردیولا در مسیر ثبت یک پیروزی تاریخی مقابل یونایتدی دست و پا بسته قرار گرفته است. با این حال گلزنی آنتونی مارسیال در دقیقه 58 از روی نقطه پنالتی، کورسویی از امید برای بازگشت به بازی را برای یونایتد ایجاد کرد اما در تمام طول بازی احساس می‌شد که شانس یونایتد برای انجام این کار کم است که بخش زیادی از آن به خاطر نبود خلاقیت و انگیزه کافی در خط میانی تیم ژوزه مورینیو بود. به همین دلیل هم سیتی سومین گل را زد و حاشیه امنیتی که برازنده بازی بهترش بود را ایجاد کرد. این بار ایلکای گوندوغان 4 دقیقه به پایان گلزنی کرد.

2. محافظه‌کاری مورینیو، یونایتد را عقب نگه داشت

ژوزه مورینیو هرگز قرار نیست به مربی تبدیل شود که احتیاط را کنار می‌گذارد و ترکیب اصلی تیمش برای این بازی هم دلیلی برای دلگرمی و شجاعت سیتی جهت آغاز حملات و پرس یونایتد از دقیقه اول بازی شد.

مورینیو تیمی را به میدان فرستاد که مشخص بود هدفش دفاع کردن و گرفتن تساوی است. اگرچه از دست دادن پوگبا به دلیل مصدومیت کار من‌یونایتد را سخت کرد اما با قرار دادن نمانیا ماتیچ، آندر اررا و مروان فلاینی در خط میانی، مورینیو شانس هرگونه حرکت خلاقانه‌ در فاز هجومی را از تیمش گرفت.

 سه بازیکن هجومی تیم، جسی لینگارد، آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد هم عملاً مأمور شده بودند که سرعت بازی سیتی را پایین بیاورند اما آنها اغلب اوقات بیش از اندازه از سایر هم‌تیمی‌‌هایشان فاصله داشتند و به همین دلیل نمی‌توانستند کاری انجام دهند. آنها زمانی که صاحب توپ بودند، پشت سرشان فضای خالی زیادی می‌دیدند و به همین دلیل هم سیتی در یک ساعت اول بازی توانست تمام حملات یونایتد را خنثی کند.

اگر پوگبا در ترکیب منچستریونایتد حضور داشت، شیاطین سرخ این شانس را داشتند که بازی را باز کنند اما بدون هافبک فرانسوی‌‌اش هم مورینیو می‌توانست کمی ریسک‌پذیرتر و جاه‌طلب‌تر باشد اگر خوان ماتا را در خط میانی قرار می‌داد. این هافبک اسپانیایی اغلب اوقات برای بازی در ترکیب اصلی از سوی مورینیو نادیده گرفته می‌شود اما او کسی است که می‌تواند حفظ توپ کند، فضاهای خالی را پیدا کند و توپ را به هم‌تیمی‌های هجومی‌اش برساند. او بازیکنی است که می‌تواند به حملات تیمش خلاقیت بدهد، همان فاکتوری که فقدانش در بازی من‌یونایتد کاملاً محسوس بود. تأثیر نبود یک بازیساز خلاق کلاس جهانی واقعی در ترکیب من‌یونایتد، هر بار که این تیم مقابل حریفی باکیفیت مانند سیتی قرار می‌گیرد، بیشتر به چشم می‌آید و ماتا بهترین گزینه یونایتد در این بخش است و باید بیشتر از اینها مورد استفاده قرار بگیرد.