بزرگنمایی:

تبسم مهر - شرایط مواجهه با پالرمو، شرایط انتخاب بین خوب و بد نیست، بلکه در شرایط انتخاب بین بد و بدتر قرار داریم و اینجاست که تدبیر موضوعیت پیدا می‌کند.

گروه سیاسی ـ ماجرای پالرمو،از کنوانسیون‌های وابسته به FATF که فعلا" در ایستگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی است حرف و حدیث‌های بسیاری را به خود مشغول داشته است.
این یادداشت بدون ورود به محتوای پالرمو به نکاتی می‌پردازد که می‌تواند در نوع مواجهه با این موضوع و موضوعات مشابه برای طرفین مساله مفید باشد.
نخستین نکته، پرهیز از برخورد هیجانی و احساسی است.مواردی که به منافع کشور در بلند مدت مربوط می‌شود نیازمند عقلانیت انقلابی و تصمیم گیری‌های مبرا از هیجان زدگی است.
ایجاد دو قطبی هایی مانند معیشت-مقاومت یا خدمت-خیانت،از جمله رفتارهایی است که فضای تصمیم گیری عقلانی را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
نکته بعد،توجه به این واقعیت است که کنوانسیون‌های بین المللی خصوصا" کنوانسیون‌هایی که قلدران عالم تلاش می‌کنند کشور را وادار به پذیرش آن کنند، ظاهری دارد و باطنی.
مفاد کلی چنین معاهداتی روشن و مفید و منطقی به نظر می‌رسند اما پیوست‌ها و نوع تفسیر از آنها بعضا" مخاطره آمیز و پرهزینه و گاه تحدید یا حتی تهدید منافع ملی را در پی دارد لذا در بررسی این کنوانسیون‌ها باید همه جوانب و اعماق آن مورد توجه قرار گیرد.
سومین نکته به نوع مواجهه دوگانه و تبعیض آمیز کشورهای صاحب رای در داوری‌ها بر می‌‌گردد.
تجارب طولانی و تلخ از رفتار شورای حکام در آژانس بین المللی انرژی اتمی با پرونده ایران را نباید فراموش کرد.رفتاری که سرانجام به ارجاع غیرقانونی موضوع ایران به شورای امنیت سازمان ملل منجر شد و کشورمان را به ورطه ای برد که تبعات آن هنوز تمام نشده است.
از این نکات کلی که بگذریم در باره خود پالرمو گفتنی‌های مهمی وجود دارد از جمله اینکه، هیچکدام از موافقین پیوستن به این کنوانسیون، هیچ تضمینی برای آثار مثبت این اقدام نمی‌توانند بدهند و به این مساله تصریح می‌کنند.
حداکثر استدلال موافقین امضای معاهده پالرمو توسط کشورمان، اجتناب از بدتر شدن شرایط اقتصادی است.
به عبارت دیگر این گروه می‌گویند: با پیوستن به پالرمو هیچ گشایشی حاصل نمی‌شود اما باید بپیوندیم تا شرایط سخت‌تر نشود.
مخالفین پیوستن به پالرمو نیز معتقدند نه تنها پیوستن به پالرمو گشایشی برای کشور در پی نخواهد داشت بلکه موضع ما را ضعیف‌تر و شرایط اقتصادی را نیز برای کشور دشوارتر می‌کند.
لذا با آنچه گذشت، میتوان اینگونه جمع بندی کرد که، شرایط مواجهه با پالرمو، شرایط انتخاب بین خوب و بد نیست، بلکه در شرایط انتخاب بین بد و بدتر قرار داریم و اینجاست که تدبیر موضوعیت پیدا می‌کند.
بر این اساس، اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام باید بدون توجه به فضاسازی‌ها و نامه نگاری ها، تدبیر خود را به نمایش بگذارند و رایی را اعلام دارند که اگر منفعتی برای کشور متصور نیست حداقل مضارش کمتر باشد!
انتهای پیام/