بزرگنمایی:
یک تعزیهخوان گفت: هرچه ابزار و ادوات تعزیه به همان زمان قدیم شباهت داشته باشد، بهتر است. در واقع سادگی و بکری در اجرای تعزیه باعث جذابیت این هنر میشود.
در شهرستان نیشابور به ویژه در روستاهای مختلف این نمایش مذهبی با
بازیگرانِ حرفهای یا بومی به اجرا در میآید، برخی روستاهای نیشابور مانند
فدیشه هر ساله میزبان سیلِ علاقهمندانِ این هنر هستند.
در آخرین روزهای ماهِ صفر نیز محسن صابرینیا نماینده تعزیهخوانهای
شهرستان نیشابور در روستاهای همتآباد و سرچاه اجرا داشت، او احترام به
پیشکسوت و حفظ شان این هنر را از اصول مهمی میداند که فعالان این حوزه
باید رعایت کنند.
وی در گفتوگو با ایسنا عنوان کرد: نیشابور مهد هنر تعزیه استان بزرگ
خراسان است، من ازکودکی درتعزیهها حضورداشتهام و مدت یازده سال است که در
اجرای تعزیه ایفای نقش میکنم. تعزیه یک هنر سنتی و عمومی است به همین
دلیل علاقهمندان به این هنر به راحتی میتوانند وارد شوند و هنر خود را به
نمایش بگذارند.
صابرینیا گفت: یازده سال است که تعزیهخوان هستم ولی مدت هفت سال در
تلاش هستم که به صورت حرفهای کار کنم و در این زمینه پیشرفت خوبی داشتهام
و در کنار اساتید بزرگ کشور نیز ایفای نقش کردهام و هنوز این راه را
ادامه خواهم داد تا بهتراز قبل باشم.
این تعزیهخوان درباره ورود برخی ابزار مدرن به هنر تعزیه اظهار کرد:
هرچه این ابزاربه ادوات همان زمان گذشته نزدیکتر و شبیهتر باشد، از
جذابیت بیشتری برخوردار خواهد بود، باید بگویم تعزیه هرچه بکرتر و سادهتر و
عامتر اجرا شود، بهتر است.
این تعزیهخوان به علاقهمندان این هنر توصیه کرد: این مسیر باید پله
پله طی شود، اول باید فرد طفل خوانیکند بعد نوجوانخوانی، جوانخوانی،
نقابخوانی و بعد شهادتخوانی و درآخر امامخوانی برای اولیاخوانها اجرا
شود.
وی اظهار کرد: اما برای اشقیاخوانها به دلیل این که سن آنان باید بیشتر باشد، این مسیر سختتر خواهد بود.