بزرگنمایی:

تبسم مهر - تیم ملی دوچرخه سواری ایران درحالی مسابقات قهرمانی آسیا را به پایان برد که بعد از بازیهای آسیایی دومین ناکامی بزرگ را هم رقم زد و بدون کسب حتی یک مدال به کشور بازگشت!

به گزارش خبرنگار مهر ، رقابتهای دوچرخه سواری پیست قهرمانی آسیا در اندونزی در حالی به پایان رسید که رکابزنان پیست روی کشورمان در این دیدارها صاحب مدالی نشدند. بعد از ناکامی دوچرخه سواری در بازیهای آسیایی و در شرایطی که قمری رئیس فدراسیون قول کسب 3 تا 5 مدال را داده بود این دومین و بدترین ناکامی این رشته در سالهای اخیر می‌باشد.
محمود پراش مربی جوان تیم سرعتی کشورمان در این رقابتها هدایتگر رکابزنان بود. پراش جوان، اولین تجربه مربیگری خود را در اندونزی بدست آورد و آن هم در شرایطی که تیم بدون مدال بازگشته و موجی از انتقاد از نتایج رکابزنان به راه افتاده است. پراش در گفتگویی با خبرنگار مهر پیرامون مسائل مختلف فنی تیم، آینده این رشته، مشکلات و کمبودها، تفاوت سرمایه گذاری‌ها و .. صحبت کرد.
فرصت آماده سازی کم بود
محمود پراش در خصوص نتایج نه چندان رضایت بخش رکابزنان در مسابقات قهرمانی آسیای اندونزی، گفت: مسابقات خوبی بود اما فرصت ما برای آماده سازی از زمانی که شروع کردیم کم بود. از جوانان و بانوان هم انتظاری نداشتیم چون فاصله آنها با رقبا زیاد بود. در بخش جوانان دیر شروع کردیم و اگر می‌خواستیم نتیجه بهتری بگیریم باید از سال قبل اردوها را شروع می‌کردیم اما نتایج رکابزنان بزرگسال ما خوب بودند. ما تقریبا 5 هفته برای آماده سازی فرصت داشتیم و این زمان کمی بود برای اینکه یک تیم کنار هم تمرین کند. به خاطر زمان کم هم تمام فازهای تمرینی را در مدت کمتری طی کردیم.
با همه کمبودها در چهار نفره تیمی نتیجه خوبی گرفتیم
مربی تیم دوچرخه سواری پیست کشورمان خاطرنشان کرد: به هر حال فدراسیون هم هرچه از توانش بر می‌آمد انجام داد و ما هم در این مدت کم برای تیم کم نگذاشتیم. بچه‌ها نشان دادند چیزی از رقبا کم ندارد. در این مدت تیم‌های دیگر آسیای شرقی و ازبکستان و قزاقستان در کاپهای جهانی شرکت کرده بودند اما ما در هیچ مسابقه ای شرکت نکردیم. با همه این کمبودهایی که بود ما بعد از 13 سال در چهار نفره تیمی توانستیم رکورد ملی را جابجا کنیم و تایم بهتری داشته باشیم این در حالی بود که امکانات ما در مقایسه با رقبا از نظر دوچرخه‌ها اصلا قابل مقایسه نبود.
وی بیان داشت: تیم ما روند رو به جلویی داشت. در برخی مواد که چهارم شدیم با فاصله بسیار کم چهارم و رقابت بسیار نزدیک و فاصله ما اندک بود و به نظرم ما حداقل می‌توانستیم در برخی مواد دوم و سوم شویم. به غیر از تیم کره جنوبی که از ما جلوتر بود تیم‌های قزاقستان، چین، تایوان و .. هم رده بچه‌های ما بودند. با وجودی که بچه‌های ما کمتر از آنها تمرین کرده بودند باز هم شرایط خوبی در مسابقه داشتند.
رکابزنان ما جوان و کم تجربه بودند
پراش در خصوص حضور رکابزنان جوان در ترکیب تیم، گفت: مسائلی مانند کم تجربگی بچه هایی که تازه به تیم آمده بودند مانند گنج خانلو و جمشیدیان نیز در نتایج کسب شده تاثیر گذار بود که اگر تجربه حضور در مسابقات بیشتری داشتند می‌توانستند عملکرد خوبی داشته باشند.
وی در پاسخ به این سوال خبرنگار مهر که « با توجه به اینکه شما که برای اولین بار مربیگری تیم ملی را پذیرفته بودید آیا به نظرتان در ترکیب تیم یا روند تمرین و آماده سازی اشتباه هم داشتید»، گفت: نمی‌شود گفت اشتباه به نظرم من اشتباه نکرده ام چرا که توانستیم در همین زمان کم در یک رشته تیمی با فاصله نزدیکی چهارم شویم شاید عملکرد بچه‌ها می‌توانست بهتر از این هم باشد اما باید این مسئله را در نظر بگیریم که همکاری تیم‌های شرق آسیا با همدیگر و کم تجربگی رکابزنان جوان ما باعث شد دست ما از مدال کوتاه بماند.
شرایط تمرین دانشور با ما فرق داشت
مربی تیم دوچرخه سواری پیست در پاسخ به سوال دیگر مهر در خصوص اینکه « نظرتان در خصوص عملکرد دانشور چیست؛ محمد دانشور قبلا مدال آسیا را در کارنامه خود داشته اما امسال نتوانست به رکوردهای خوبی دست یابد و اینکه اگر در ماده دیگری شرکت می‌کرد می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد؟ » ، گفت: دانشور اصلا با ما تمرین نکرده بود. وی کلا در دو ماده کایرین و یک کیلومتر می‌توانست شرکت کند. دانشور شرایط تمرینی اش با ما فرق داشت به طوریکه در پیست چوبی و با بهترین مربی دنیا در اروپا تمرین کرده بود.
به مسابقه ای نرفتیم
وی در مورد ضعف‌های تیم هم اظهار داشت: ضعف تمرینی نداشتیم تنها ضعف ما در رشته‌های گروهی بود و معتقدم هر کسی که مربی می‌شد شهامت این را نداشت که بعد از این همه سال در بخش تیمی در مسابقات قهرمانی آسیا تیم بدهد آن هم در شرایطی که تیم‌های دیگر مانند مالزی، تایلند و .. پیست چوبی داشتند و آماده‌تر از ما بودند. اگر چند مسابقه می‌رفتیم و ضعف‌های خود را شناسایی می‌کردیم قطعا این نتایج بدست نمی‌آمد و متفاوت‌تر از این ظاهر می‌شدیم. شاید در مدیسون که کره و ژاپن با هم همکاری کردند، می‌توانستیم سوم هم بشویم.
سطح دوچرخه سواری آسیا در حد رقابتهای جهانی بالا رفته
پراش پیرامون آمادگی تیم‌ها در سال قبل از المپیک 2020 هم، بیان داشت: امسال سال قبل از المپیک بود و تیم‌ها بسیار آماده بودند. من چند سالی بود که در مسابقات قهرمانی آسیا نبودم و وقتی مسابقات را دیدم به نظرم سطح رقابتها به اندازه مسابقات کاپهای جهانی بالا رفته بود چرا که امتیازات این رقابتها برای کسب سهمیه المپیک مهم است.
باز هم نبود پیست چوبی!
وی ادامه داد: از آن طرف به نظرم کشورهای دیگر در حال سرمایه گذاری روی دوچرخه سواری هستند. ما پیست چوبی نداریم و رکابزنان در روی بتن پیست اهواز و در هوای سرد تمرینات را دنبال کردند. در حالیکه الان همه کشورهای آسیایی پیست چوبی دارند و از نظر سخت افزاری مجهز شده اند. از آن طرف تمام تیم‌ها در مسابقات مختلف شرکت می‌کنند و تجربه کسب می‌کنند.
ارزیابی از بچه‌ها نداشتم
« آیا عدم حضور تیم در مسابقات مختلف هم در نتیجه تیم موثر بود ؟»، وی در این خصوص هم گفت: قطعا این طور است وقتی من برای اولین بار کنار تیم کار می‌کنم باید بتوانم آنها را ارزیابی کنم و ضعف آنها را بدانم. ما هرچه قدر هم کنار هم تمرین کنیم برخی از ضعف‌ها شناسایی نمی‌شود و این ضعف‌ها تنها با حضور در مسابقات خود را نشان می‌دهد و عملکرد ما بهتر خواهد شد.
کسی من را نقد کند که در دوچرخه سواری است
« آیا آقای پراش قبل از قبول مربیگری تیم شرایط و کمبودها را می‌دانست و این مسئولیت را قبول کرد؟» ، وی در پاسخ به این سوال گفت: قطعا. من از همان ابتدا می‌دانستم این مشکلات وجود دارد به هر حال سالهاست در دوچرخه سواری کار می‌کنم. اما شاید بگویند فرد دیگری می‌توانست بهتر کار کند. من خودم می‌گویم، کسی باید عملکرد من را نقد کند که حداقل تجربه یک بار حضور در مسابقات قهرمانی آسیا را داشته و جایگاهی در دوچرخه سواری داشته باشد، آن وقت هرچه بگوید من قبول می‌کنم. روز اولی هم که من آمدم می‌دانستم ضعف هایی وجود دارد اما مگر من چقدر زمان داشتم که بتوانم ضعف‌ها را پوشش بدهم در حقیقت ما 5 هفته تمرین کردیم. دو تا یک ساعت هم در پیست چوبییمیزبان تمرین کردیم.
مگر کی روش برای فوتبال ما چه کرده که از دوچرخه سواری توقع داریم!
وی در ادامه به مقایسه وضعیت فوتبال و دوچرخه سواری اشاره و تصریح کرد: کارلوس کی روش که هشت سال می‌شود در فوتبال ما هست با آن هم پولی که برای این رشته هزینه می‌شود، چه کاری برای ما کرده و برای ما کدام کاپ و قهرمانی را آورده است ؟ به جام جهانی می‌رویم؛ کدام بار به دور دوم رفته ایم؟ با این شرایط از دوچرخه سواری چه توقعی داریم!
شرایط ما با آسیا قابل مقایسه نیست
رکابزن اسبق تیم ملی که در سابقه خود کسب مدالهای آسیایی را داشته است، با بیان اینکه کشورهای دیگر را از هر نظر ببینید آنها در حال سرمایه گذاری هستند، گفت: با این شرایط ما با آنها قابل مقایسه نیستیم، هرچند ما در سالهای قبل با همین شرایط مدال گرفتیم. اما آنها این سالها سرمایه گذاری خود را بر روی ورزش بیشتر کرده اند، در دوچرخه سواری پیست چوبی دارند، در تمام سال تمرین می‌کنند، تجهیزات خوبی داشته و همه در حال حاضر پیست چوبی دارند، همه در حال سرمایه گذاری و برنامه ریزی هستند.
بدون امکانات مدال بگیریم؛ عدالت زیر سوال می‌رود!
وی بیان داشت: با این شرایط عدالت خدا زیر سوال می‌رفت آنها این همه کار کرده و امکانات و سرمایه گذاری کنند! اگر آنها مدال نمی‌گرفتند و ما بدون اینها مدال بگیریم عدالتی وجود ندارد!
دوچرخه سواری تحلیل رفته
پراش ادامه داد: ما اگر واقعا جایگاه خود را داشته باشیم و حداقل شرایط بهتری برای بچه‌ها فراهم کنیم می‌توانیم مدال بگیریم. تا جایی که می‌شده از تیم حمایت شده است. اگر برگردیم به هشت سال قبل مدالهای خوبی داشتیم اما در حال حاضر نسبت به دیگر کشورها بضاعت ما همین است و دوچرخه سواری تحلیل رفته است. یک پیست چوبی در شرایط امروز حداقل امکانات هست و ما همین حداقل را نداریم. همه کشورهای دیگر بعد از بازیهای آسیایی چند کاپ رفته اند و ما تنها با یک مسابقه لیگ و مسابقه داخلی و اردو رفته ایم مسابقات قهرمانی آسیا!
مدال در دست مان بود با اشتباه از دست دادیم!
وی به وضعیت باشگاه‌ها اشاره کرد و گفت: قبلا ما باشگاه داشتیم الان دیگر باشگاهی نداریم که مسابقه برود از آن طرف نفرات ما هم کم شده است. ما رکابزنان جوانی داریم مانند جمشیدیان که 20 ساله هست و گنج خانلو هم جوان است. وقتی رکابزنان جوان از یک رده به رده دیگر دوچرخه سواری می‌آیند شرایط مسابقه فرق می‌کند و باید حداقل چهار پنج سالی تمرین کرده تا بتوانند به مدال برسند. بچه‌ها در این مسابقات مدال در دست شان بود اما با فاصله کم و با کوچکترین اشتباهی مدال را از دست دادیم.
هر کسی کار کند نتیجه می‌گیرد
وی با بیان اینکه نمی‌توان گفت بدشانسی آوردیم، اظهار داشت: به هر حال باید قبول کنیم هر کسی بیشتر کار کند ننیجه بهتری می‌گیرد. ما اگر زمان بیشتری داشتیم شرایط فرق می‌کرد. از آن طرف بچه‌ها قبل از اردوها کمی بلاتکلیف بودند ولی از وقتی تمرینات را شروع کردند و رقابت در اردو ایجاد شد، شرایط شان بهتر شد. شاید برخی بگویند شکست؛ اما ما یک پله بالاتر رفتیم. ما بعد از 13 سال شروع خوبی در رشته‌های تیمی داشتیم ؛ یک رکابزن 20 ساله را آوردیم که در مسابقات چهار کیلومتر تیمی پنجم شد که قطعا در استارت‌های بعدی عملکرد بهتری خواهد داشت.
پراش در خصوص وضعیت بد تمرین در پیست‌های بتنی هم گفت: از آن طرف ما در یک پیست بتنی و هوای سرد تمرین کرده و در یک پیست چوبی سرپوشیده گرم مسابقه دادیم ، مطمئنا بین این دو تفاوت هست؛ مثل این می‌ماند که در زمین خاکی تمرین کرده و یک باره برویم در زمین چمن مسابقه بدهیم!
صحبتی با فدراسیون نکرده ام
« آیا پراش می‌خواهد با فدراسیون ادامه همکاری دهد؟» وی در این خصوص هم گفت: من صحبتی با فدراسیون نکرده ام. در جلسه ای که برگزار شود برای بررسی عملکرد تیم صحبت خواهد شد.
نقدها منصفانه باشد قبول می‌کنم
« دوچرخه سواری سالها در مسابقات قهرمانی آسیا مدال داشته و این بار بدون مدال به ایران برگشت، این مسئله باعث شده تا موجی از انتقاد از این رشته ایجاد شود آیا شما به این نقدها حق می‌دهید؟» ، وی در پاسخ به این سوال خبرنگار مهر گفت: نقد اگر منصفانه باشد و از طرف کسی باشد که در دوچرخه سواری جایگاهی داشته باشد و تجربه حضور در مسابقات را داشته باشد قبول کرده و حق می‌دهم، نه اینکه هر کسی از راه برسد هر مطلبی را بنویسد که یا من را نقد کند یا فدراسیون را بکوبد و فقط بخواهد مطلب پر کند! مگر ما در بازیهای آسیایی اندونزی مدال گرفتیم مگر ما در بازیهای آسیایی چهار سال پیش اینچئون در همه مواد پیست مدال گرفته بودیم!
در آینده ضعیف‌تر خواهیم شد
« آیا به نظر شما ادامه روند فعلی اوضاع دوچرخه سواری را بدتر از این خواهد کرد؟»، پراش به این سوال این طور پاسخ گفت: فکر می‌کنید این وضعیت ادامه داشته باشد بهتر می‌شویم؟ اگر کاری درست انجام نشود در آینده ضعیف‌تر از این هم خواهیم شد. البته باید بگویم شاید ما در مسابقات قهرمانی آسیای اندونزی مدال نگرفتیم اما اگر کسی از نزدیک رقابت ما را می‌دید نمی‌توانست بگوید ما مدال نگرفتیم. ما به خاطر یک اشتباه کوچک و به خاطر همکاری کشورهای آسیای شرقی و با فاصله‌های بسیار کم مدال را از دست دادیم. بچه‌های ما در تمام مسابقات تلاش خود را انجام دادند.
سهرابی برای ما وزنه ای بود
وی در پاسخ به سوال دیگر مهر در خصوص اینکه « دلیل جدایی مهدی سهرابی آن هم قبل از اعزام به مسابقات چه بود و آیا اگر وی در ترکیب تیم قرارداشت می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم؟»، گفت: سهرابی وزنه ای در تیم بود که تجربه 20 ساله داشت و بودن اش می‌توانست به ما کمک کند آن هم در شرایطی که من تجربه اول ام برای مربیگری در آسیا بود. بودن ایشان به نفع ما بود ، اگر بود می‌توانستیم ورق را برگردانیم و به جای چهارم شدن دوم شویم. متاسفانه ایشان یکباره تصمیم گرفت از تیم کناره گیری کند تا بچه‌های جوان‌تر بیایند و شانس حضور در مسابقات قهرمانی آسیا را تجربه کنند.
و در آخر
پراش در پایان گفتگوی خود با خبرنگار مهر پیرامون نقدهای صورت گرفته از دوچرخه سواری ، خاطرنشان کرد: مثل این است که من فوتبال را ببینم و بخواهم نقد کنم مگر من که تنها فوتبال را دیده ام می‌توانم آن را نقد کنم و مطمئنا کسی که کاری در دوچرخه سواری کار نکرده نمی‌تواند آن را نقد کند. نقدی که سازنده باشد نه اینکه کوبیدن من و البته هدف کوبیدن فدراسیون است و این راهش نیست!