بزرگنمایی:

تبسم مهر - محمد رحمانیان کارگردان مراسم اختتامیه جایزه رادی در واکنش به توضیحات تماشاخانه ایرانشهر درباره حواشی این مراسم، توضیحاتی ارائه کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر ، محمد رحمانیان کارگردان آیین اختتامیه جایزه اکبر رادی، در واکنش به توضیحاتی که روابط عمومی مجموعه تماشاخانه ایرانشهر درباره حواشی اختتامیه این رویداد منتشر کرد، در متنی که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت، نوشت؛
در خبری که چهارشنبه 26 دی ماه 97 در خبرگزاری‌ها نشر یافته و عنوان « توضیحات تماشاخانه­ ایرانشهر برای حواشی جایزه اکبر رادی » را بر بالای خود دارد، اشاره­‌ای به نام محمد رحمانیان کارگردان مراسم اختتامیه شده است که بهتر دیدم در پاسح روابط عمومی آن تماشاخانه­ محترم چند خطی بنویسم.
یکم- هرگز به یاد ندارم در مراسم اختتامیه و پیش و پس از آن، سخنی بر علیه تماشاخانه­ ایرانشهر و مدیرانش گفته باشم. برعکس انتقاد من از مدیرانی بود که ترجیح دادند تماشاخانه­‌های خود را خالی نگه دارند اما اجازه­ برگزاری این مراسم را به بهانه‌­های مختلف ندهند. تماشاخانه­ ایرانشهر این امکان را برای جشنواره­ رادی فراهم کرد؛ هم در بخش اجرای مونولوگ و هم در برگزاری مراسم اختتامیه. پس چرا باید از مدیران آن دلگیر باشم و یا سخنی بر علیه کارکنان آن مجموعه بگویم؟ دوستان روابط عمومی اگر سندی دال بر این ادعای خود دارند لطفاً بازنشر دهند تا من نیز مطلع شوم. موضوع این است که اساساً تالار استاد ناظرزاده­ کرمانی تماشاخانه­ ایرانشهر با تعداد حدود 210 صندلی مکان مناسبی برای اجرای مراسمی که حداقل پانصد میهمان داشت نبود، و این انتخاب از آغاز نادرست بود... و البته گریزناپذیر.
اضافه بر آن کمبود وسایل و چراغ‌های نورپردازی که برای نمایش دیگری استفاده شده بود و نیز دیر رسیدن دستگاه ویدئو پروجکشن که امکان آزمون و خطا را از گروه اجرایی گرفت، از مشکلاتی بود که باعث شد اختتامیه این جشنواره به فقیرانه­‌ترین شکل ممکن برگزار شود. با این همه (تکرار می­کنم) چه در طول مراسم و چه پیش و پس از آن کمترین سخنی علیه مجموعه­ ایرانشهر - لااقل از سوی من - گفته نشد. من به عنوان کارگردان مراسم اختتامیه مسئولیت همه­ آنچه را که بر ذمّه­ من است به عهده می­‌گیرم و نه بیش از آن را.
دوم- دوستان روابط عمومی تماشاخانه­ ایرانشهر نوشته‌­اند «انتظار بر آن بود که آقای رحمانیان به عنوان کارگردان مراسم اختتامیه، با مسئولیت­‌پذیری حرفه‌­ای، عدم هماهنگی تیم اجرایی جشنواره را پذیرفته و با طلبکاری بیهوده کام برگزارکنندگان آن مراسم شریف و هنرمندانه را تلخ نکنند.» دوستان عزیز! یکی از بزرگانی که بسیاری از شما هر روز به نامش سوگند می‌­خورید توصیه به گفتن حقیقت داشته‌­اند، حتی اگر به زیان خود باشد. و من نتیجه می­‌گیرم حتی اگر کام برگزارکنندگان و حامیان آن مراسم شریف و هنرمندانه را تلخ کند...
و سخن آخر اینکه من و امثال من از هیچ‌کسی هیچ طلبی نداشته و نداریم. تئاتر این سرزمین مثل بقیه­ چیزهایش متعلق به شماست. دیگر نه توانش را دارم و نه حریف هستم تا با شما از در مقابله درآیم و در طلب چیزی باشم. دعوایی اگر بود و هست بر سر مقام و منزلت و شان استاد اکبر رادی­ است... نویسنده­ بی‌تکرار ادبیات نمایشی ایران.