بزرگنمایی:
رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی گفت:اگر قرار است در باب آموزش عالی و علم تاملی صورت بگیرد، عالمان علوم انسانی و علوم اجتماعی هستند که بایستی به این بحث توجه کنند.
به گزارش تبسم مهر حسین میرزایی رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی در افتتاحیه همایش «اخلاق علم و آموزش عالی» با بیان اینکه در بحث‌های علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی از کتاب دورکیم گرفته تا بعد از آن مقوله اخلاق و اخلاق حرفه‌ای توانسته که جایگاهی اساسی را پیدا کند گفت: به نظر می‌رسد که ما هم به عنوان افرادی که در حوزه‌های انسانی کار می‌کنیم، باید بیش از بقیه به این بحث بپردازیم.
وی افزود: اخلاق در علم، اخلاق علم و آموزش عالی و هر قرائت دیگری که داشته باشید، همه یک عنصر ذاتی به نام اخلاق را در برمی‌گیرد که نسبت این بحث را با بحث‌های دیگر مهم و قابل تامل می‌کند. هر چند همه تفکیک علوم از همدیگر پذیرفته‌ایم اما نباید از تاثیر علوم بر همدیگر غفلت کرد و فوایدی که هر علم می‌تواند بر سایر علوم داشته باشد را نباید مورد غفلت قرار داد، از جمله این علوم، علوم انسانی است.
استاد دانشگاه تهران بیان کرد: مقوله اخلاق را من از باب نظام سازی مورد توجه قرار می‌دهم و علوم انسانی برخلاف علوم فنی و مهندسی که داعیه نظام سازی را ندارند. این ظرفیت را برای ما بوجود می‌آورد که اگر قرار است در باب آموزش عالی و علم تاملی صورت بگیرد، عالمان علوم انسانی و علوم اجتماعی هستند که بایستی به این بحث توجه کنند. یکی از این نهادها نهاد دانشگاه است که در آن فعالیت اصلی خودمان را انجام می‌دهیم.
به گفته میرزایی: دانشگاه جایی است که باید بیش از سایر بخش‌های دیگر جامعه جایی به امر اخلاق توجه کند. دلیل آن هم این است که فرهیختگی در جامعه این انتظار را بوجود می‌آورد که اخلاقی‌ترین محیط محیط علمی باشد. مطالبی که دوستان در این همایش از تولیدات علمی کاذب تا .... ارائه خواهند داد، نشان از این است که گویا یک نوع اختلالی در این حوزه به وجود آمده است و در نسبت رابطه بین استاد و دانشجو، دانشجو و استاد و اساساً همه اینها با سازمان و ساختار دانشگاه و قواعدی که در آن وجود دارد، یک نوع بازاندیشی و بازنگری باید انجام بدهیم. از باب اینکه ببینم که این محیط فاضلانه و فرهیخته که قرار است فرهیختگی را به صورت یک امر هنجارفرست به جامعه تزریق کند خود در چه وضعیتی به سر می‌برد.
وی افزود: شخصیت دانشگاهی و شخصیت علمی واژه‌هایی است که خود به خود در کنار واژه دانشگاه به کار برده می‌شود. دانشگاه جایی است که در آن این شخصیت دانشگاهی پرورش پیدا می‌کند. به همین خاطر نظام انتظارات از دانشگاه در جامعه بسیار بالاست و از همین حیث هم کار دانشگاه سخت می‌شود. به همین دلیل مسائلی مانند پایان نامه نویسی و ... مسائلی هستند که برای خیلی از افراد قابل هضم نیستند. چرا که کلیت و روح دانشگاه برای غیر از این مسائل و خطاها است.
میرزایی گفت: بخشی از این مسائل شاید به توسعه کمی آموزش عالی در دودهه اخیر برمی‌گردد و این کمیت احتمالاً در آسیب‌زایی این بحث اثر دارد، اما لزوماً معنای تعیین‌کنندگی هم ندارد. یعنی بسیاری از افراد هستند که در همین وضعیت در یک وضعیت اخلاقی تلاش می‌کنند.
رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی یادآور شد: ما به عنوان افرادی که علوم انسانی و علوم اجتماعی خوانده‌ایم و زیست روزمره‌مان هم در دانشگاه است، موظفیم به مقوله اخلاق آموزش عالی توجه روزافزون کنیم و از علوم انسانی انتظار است که بتواند این کار را انجام دهد، به همین خاطر حتماً باید وارد حوزه‌های دیگر بشویم و بتوانیم به آن نظام سازی کمک کنیم.
میرزایی در پایان افزود: ما باید نظام‌سازی‌های خودمان را داشته باشیم و منظورم فقط آیین نامه نویسی نیست. اتفاقاً آنچیزی که علوم انسانی و علوم اجتماعی به دنبالش است، بیش از آنکه به آئین‌نامه برسد، فضای عمومی فرهیخته و فضای عمومی‌ای است که در آن اخلاق را ساری و جاری می‌کند. آن حساسیت ایجاد کردن است و این حساسیت‌هاست که می‌تواند به عنوان یک گفتمان اجتماعی در حوزه اجتماعی و عمومی به ما کمک کند تا بتوانیم جامعه‌ای فرهیخته داشته باشیم.