بزرگنمایی:

به گزارش خبرنگار تبسم مهر، پس از توصیه پزشکان و علما درباره رعایت مسائل بهداشتی در اجتماعات و همچنین اماکن متبرکه، شاهد برخی اقدامات نامتعارف از جانب برخی جریانات بودیم. به همین بهانه گفتگویی با حجت الاسلام احمد جهان بزرگی انجام داده ایم که در ادامه می‌خوانید؛

حجت الاسلام جهان بزرگی گفت: تاریخ اسلام همواره از کج‌اندیشان و منحرف نماهائی خبر می‌دهد که به جای تأمل در باورهای اصیل دینی و مراجعه به پیشوایان دین، راهی دیگر پیموده و اندیشه‌هایی را بروز داده اند که نزد بزرگان دین مذموم بوده است. این کج اندیشان به طور کلی در اندیشه‌های خود اعتدال را رها کرده و افراط‌گری‌های شگفتی داشته اند، تا آنجا که گاه ادعای الوهیت نیز برای خود و دیگران نیز می‌کرده اند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: البته این زیاده روی‌ها مخصوص تاریخ اسلام نیست، بلکه در امت‌های گذشته هم در مورد پیامبران و افراد مقدس چنین زیاده روی‌هایی بوده است؛ به همین خاطر خداوند امت‌های گذشته را از این کار منع کرده، آنجا که می‌فرماید: «یا أهلَ الکِتاب لا تَغلُوا فی دینکُم وَلا تَقُولُو عَلَی اللهِ اِلاّ الحَقَّ» [ای اهل کتاب! در دین خود غلو (و زیاده روی) نکنید و درباره خدا، غیر از حق نگویید]. آیت الله شهید سید محمد باقر صدر علاوه بر الوهیت و نبوت، زیاده روی در خصوص صفات و افعال ائمه را نیز جایز نمی‌دانند.

این کارشناس دینی اظهار داشت: علاوه بر اینها باید بدانیم که درست است که پیامبراسلام (ص) و ائمه (ع) توانائی شفاعت و شفا دادن را دارند، اما معلوم نیست که در هر جایی یا در مورد هر کسی این توانایی‌ها را اعمال کنند؛ به قول یکی از علمای اعلام، ائمه (ع) که خود با زهر به شهادت رسیدند، در خصوص جلوگیری از آن به قدرت شفا دادن، برای خود استفاده نکردند و یا امام علی (ع) با وجود درد چشم در غزوه خیبر از توانمندی خود استفاده نکردند؛ اما همین بزرگان همواره بر رعایت اصول نظافت برای پیشگیری تأکید می‌کردند.

وی در پاسخ به این پرسش که چه جریاناتی این شکل از دینداری را ترویج می‌کنند، گفت: متأسفانه در همان قرون اولیه اسلام، عوامل متعددی دست به دست هم داده و در راه کوبیدن مذهب حق شیعه که مبتنی بر اصول و عقاید متعارف و توجیه پذیر اسلامی بود، همّت گماشتند و سعی در ارائه چهره‌ای وارونه از این مذهب نمودند. البته آتش بیاری اصلی معرکه را عواملی برون مذهبی همانند افراد دنیاپرست و شیّاد و حاکمان ظالم و منحرف بر عهده داشتند. امروزه نیز صهیونیست‌ها، سازمانهای اطلاعاتی همچون سازمان سیا، اینتلیجنت سرویس، موساد و بسیاری از سازمانهای دیگر برای فریب توده‌ها عوامل خود را چند صباحی در داخل شیعیان جا می‌زنند تا افراط را چه در زمینه توهین به مقدسات دگر اندیشان مذهبی جهت تفرقه و یا انجام کارهائی که باعث وهن شیعه شود انجام دهند تا به مقاصد شومشان برسند.

جهان بزرگی در ادامه گفت: در تاریخ اسلام هم قدرتهای منحرف از احساسات و عواطف پاک و بی شائبه مردم و نیز ناآگاهی آنان استفاده نموده و با رواج عقاید غلوآمیز خود، شروع به بنیانگذاری فرقه‌ها و گروهک‌هایی منتسب به شیعه نمودند؛ به گونه‌ای که تا نیمه قرن چهارم هجری به نام حدود 60 فرقه از این گونه گروهک‌ها برخورد می‌نمائیم. به عنوان نمونه از این دست از افراد و فرقه‌ها می‌توان به «غلاه» (غلوکنندگان) اشاره کرد که در زمان امام علی (ع) می‌زیستند و برای امام (ع) مقام الوهیت قائل بودند.

وی افزود: امروزه شاهد هستیم که مشابه این تلاش‌ها را منحرفین و وابستگان به نظام سلطه، برای هیچیک از مذاهب دیگر اسلامی و حتی ادیان غیر اسلامی و بالاتر از همه – مکاتب الحادی- انجام نمی‌دهند؛ چرا؟ به این علت که آنها می‌خواهند بر علیه تشیع نفرت پراکنی کنند.

عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه تصریح کرد: به همین خاطر بسیاری از این غرض ورزان، بدون اینکه به سناریوهای دشمنان اشاره کنند، چنین اعمالی را دستمایه هجوم به مذهب حق شیعه قرار داده اند و حتی در عصر حاضر نیز با تمام تصریحاتی که در تبیین معنای غلو و زشتی رفتار غالیان شده است، دوباره از سوی برخی اتهام غلو در حق ائمه به شیعه امامیه شنیده می‌شود.

وی در پایان گفت: هوشیاری و درایت کامل مراجع عظام و دانشمندان عالم تشیع، با تأسی به سیره ائمه (ع)، در طول تاریخ اجازه نداده که این فرقه‌ها و گروهک‌ها به صورت دیرپا باقی بمانند. آنها از راه بیان عقاید صحیح و غیرافراطی، افشاگری پیرامون پایه گذاران و تشدیدکنندگان چنین رفتارهائی و اهداف و تؤطئه های آن‌ها، بیان نتایج عقاید غلوّآمیز و زیاده روی و سرانجام صدور دستور برخورد قاطع با رهبران و به اصطلاح لیدرهای این جریانات، تلاش خوبی برای اضمحلال این پدیده و هر نوع انحراف و زیاده روی دیگری انجام داده اند. بر این اساس این ما مردم هستیم که باید با گوش سپردن به این یاران دلسوز ِ ائمه (ع) از این نوع کارها بیزاری بجوئیم.