بزرگنمایی:

تبسم مهر - ما فقط تهمت می‌زنیم (آن هم بدون دلیل و سند و مدرک)، ولی از فوتبال لذت نمی‌بریم. اروپایی‌ها، اما در کنار تهمتی که می‌زنند از فوتبال لذت هم می‌برند.

خبرورزشی / فرهاد اشراقی؛ بعضی‌ها عادت دارند با حداکثر پررویی کارهای‌شان را پیش ببرند که معمولاً می‌برند. متأسفانه این مدل پررویی در فوتبال ایران همواره جواب داده است؛ یعنی شما باید از زمین و زمان طلبکار باشید تا به هدف‌تان برسید.
کمیته انضباطی و فدراسیون فوتبال امتحان بزرگی را پیش رو دارند. اگر حکم بدهند بازی سپاهان- پرسپولیس تکرار شود که با میلیون‌ها پرسپولیسی طرفند و بدعت می‌شود که در هر بازی تیمی با چند ساعت تأخیر وارد ورزشگاه شود که طبعاً در آن صورت این خطر هست که حتی لیگ تمام نشود؛ اگر هم رأی کمیته انضباطی 3 بر صفر به سود پرسپولیس باشد که سپاهانی‌ها و احتمالاً استقلالی‌ها می‌گویند قهرمان بازی‌ها از پیش تعیین شده است! این مورد را البته در تمام دنیا هم داریم؛ مثلاً در ایتالیا هر سال یوونتوس قهرمان می‌شود و می‌گویند این تیم مافیایی است یا در اسپانیا رئال‌مادرید را حکومتی می‌دانند و...، اما فرق عمده ما با آن‌ها این است که ما فقط تهمت می‌زنیم (آن هم بدون دلیل و سند و مدرک)، ولی از فوتبال لذت نمی‌بریم. اروپایی‌ها، اما در کنار تهمتی که می‌زنند از فوتبال لذت هم می‌برند. نمونه‌اش تک‌تک بازی‌های رئال و بارسا که پر است از صحنه‌های جذاب، پرگل و هیجان‌انگیز و تماشاگری که به ورزشگاه می‌رود مثل تماشاگر تلویزیونی از تماشای این بازی‌ها لذت می‌برد. در ایران، ولی ما فقط یاد گرفته‌ایم که فحش بدهیم حالا اگر شد که در ورزشگاه و اگر نشد در فضای مجازی که جان می‌دهد برای فحش دادن!
تابش مدیرعامل سپاهان گفته ما ابتدا نمی‌خواستیم بازی کنیم و تماشاگران‌مان هم نمی‌خواستند ولی... سال‌های سال سپاهان را با ستاره‌هایی، چون محرم نویدکیا، محمود کریمی، آرمناک پطروسیان، لئون استپانیان، ادموند بزیک و... می‌شناختیم. تیمی که زیبا، هجومی و تماشاگرپسند بازی می‌کرد و به شدت دوست‌داشتنی بود. سپاهانی که ما می‌شناختیم اساساً نیاز نداشت بازی نکند. لیگ ما به شدت آن سپاهان را کم دارد. همان‌طور که فوتبال‌مان آرارات، پاس، دارایی، شاهین و... را کم دارد.