بزرگنمایی:

کامران حیدری کارگردان مستند «واکَس چه» که در بخش نیمه بلند جشنواره «سینماحقیقت» قرار دارد، در گفتگو با خبرنگارتبسم مهر درباره این اثر گفت: معنی «واکَس چه»، به کسی ربطی ندارد، است. درواقع واکس چه نام آهنگی از ابراهیم منصفی است که در بندعباس زندگی می‌کرد و سال 75 فوت کرد.

وی ادامه داد: این فیلم 64 دقیقه‌ای درباره زندگی اوست. ابراهیم منصفی زندگی دراماتیک مهمی داشت و از تاثیرگذارترین موزیسین‌های جنوب ایران بود. از آنجایی هم که من مستند موسیقی می‌سازم به سراغ ساخت مستندی درباره زندگی او رفتم و «واکس چه» در تداوم کارهای قبلی من است.

حیدری ادامه داد: اغلب فیلم‌هایی که تاکنون ساخته‌ام، پرتره‌ای از افراد زنده بوده اند از همین رو خیلی راحت می‌شد داستان زندگی آن‌ها را روایت کرد اما با توجه به اینکه ابراهیم منصفی فوت کرده بود و من نمی‌خواستم یک فیلم مصاحبه محور بسازم که در آن با دوستانش صحبت کنم، فضای دیگری را تجربه کردم به این صورت که وقتی ترانه‌ها و شعرهایش را خواندم به این نتیجه رسیدم که اگر او قصه زندگی‌اش را با ترانه‌ها و شعرهایش تعریف کند جذاب می‌شود از همین رو فیلمنامه «واکَس چه» را بر اساس شعرها و اتفاقاتی که برای زندگی اش رخ داده بود، نوشتم به خاطر همین شکل دیگری از مستندسازی برایم جذاب شد.

این مستندساز با بیان اینکه این فیلم در بندرعباس و هرمزگان فیلمبرداری شده است، توضیح داد: من سفرهای زیادی به بندرعباس داشتم و حدود 14 سال بود که ابراهیم منصفی را می‌شناختم. از همان موقع هم به او علاقه مند بودم یعنی آن زمان کسی ابراهیم منصفی را به این شکل که الان می‌شناسند و ترانه‌هایش را بازخوانی می‌کنند، نمی‌شناخت حتی موسیقی‌های او روی سی دی نبود بلکه روی کاست بود و تنها در بین بندرعباسی‌ها محبوب و خاص بود اما از همان موقع من به او علاقه مند شدم و ترانه‌هایش را گوش می‌دادم ضمن اینکه با کسانی که ارتباطاتی با ابراهیم منصفی داشتند، ارتباط داشتم اما بعدها که خواستم فیلم را بسازم سعی کردم با چند نفر که خیلی به او نزدیک بودند پژوهش را انجام بدهم که ماجرا از دید چند دوست صمیمی او شکل بگیرد.

حیدری در پایان درباره جشنواره «سینماحقیقت» گفت: من فکر می‌کنم داوران این جشنواره باید استقلال رای داشته باشند باتوجه به اینکه پیش از این چند فیلم در جشنواره «سینماحقیقت» داشتم، می‌دانم که داوران این رویداد در اغلب اوقات مستقل عمل نمی‌کنند. این در حالی است که فیلم‌های ما در فستیوال‌های بین‌المللی مثل ایدفا انتخاب می‌شوند اما همین فیلم‌ها در بخش بین‌الملل «سینماحقیقت» انتخاب نمی‌شوند. برای مثال «واکس چه» در فستیوال‌های بزرگی مثل فستیوال نیویورک و لایپزیک حضور داشت اما تنها در بخش ملی «سینماحقیقت» پذیرفته شده است این نشان می‌دهد که داوران ما مستقل نیستند، گویا افراد دیکری برای آنها تصمیم می‌گیرن ود این اتفاق سال‌هاست در حال رخ دادن است.