بزرگنمایی:
برخورداری از مهارت‌های اخلاقی برای مواجهه صحیح با بیماران، یکی از مهم‌ترین نیازهای جامعه پزشکی است. در این خصوص پژوهشی توسط متخصصین داخلی انجام شده است که به بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و مهارت‌های اخلاقی در دانشجویان دندانپزشکی پرداخته است.
به گزارش تبسم مهر در دهه‌های اخیر، محققان دریافته‌اند که هوش شناختی تنها شاخص ارزیابی موفقیت یک فرد نیست و در بهترین حالت، تنها بیست درصد از موفقیت‌ها را باعث می‌شود و هشتاد درصد موفقیت‌ها به عوامل دیگر وابسته است. همچنین سرنوشت افراد در بسیاری از مواقع درگرو مهارت‌هایی است که هوش هیجانی را تشکیل می‌دهند.
در مشاغل مرتبط با سلامت ازجمله دندانپزشکی، عملکرد بالینی خوب، علاوه بر دانش و مهارت کلینیکی آموخته، توانمندی برقراری ارتباط مؤثر با بیماران و همکاران، برخورداری از مهارت‌های ارتباطی صحیح را نیز دربر می‌گیرد.
آن‌گونه که متخصصان امر می‌گویند اخلاق مهم‌ترین عامل صلاحیت در زندگی، تجارت و مشاغل مرتبط با سلامت است. در آموزش پزشکی نیز، مسئله اخلاق پزشکی جایگاهی ویژه دارد زیرا فارغ‌التحصیلان رشته‌های مربوط به علوم پزشکی عهده‌دار سلامتی و بهداشت جامعه خواهند بود. توانمندی در اخلاق به درک کردن قوانین پذیرفته‌شده آن نیاز دارد و وجود این صلاحیت برای تمامی شاغلین ضروری است و به همین دلیل لازم است هوش هیجانی به‌عنوان عاملی اساسی در موفقیت در مسیر زندگی و سلامت روانی که نقشی مهم در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی دارد، به‌طور ویژه مورد توجه قرار گیرد.
در همین راستا، مطالعه‌ای پژوهشی توسط محققانی از دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است که در آن به بررسی رابطه بین هوش هیجانی و مهارت‌های اخلاقی دانشجویان دندانپزشکی این دانشگاه پرداخته شده است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، از مشارکت دانشجویان سال‌های سوم و آخر رشته دندانپزشکی در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران استفاده شده است.
در این مطالعه مشخص شد که تفاوت جنسیتی با تمام حوزه‌های مهارت‌های اخلاقی به‌جز حوزه حساسیت اخلاقی ارتباط دارد و این نتایج، با یافته‌های مطالعه‌های دیگر در حوزه حساسیت اخلاقی همخوانی دارد. در پیوند با نتایج مختلف به‌دست‌آمده باید دانست که تفاوت‌های فرهنگی، ارزشی، شرایط جامعه و به عبارتی همه عوامل اثرگذار بر اخلاق که در جوامع گوناگون می‌توانند متفاوت باشند، مؤثر هستند.
به گفته امیر راعی، محقق دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و همکارانش: «وجود چنین اختلافاتی با توجه به تفاوت‌های فرهنگی موجود در جوامع مختلف توجیه‌پذیر به نظر می‌رسد. در مطالعه ما هیچ ارتباط معناداری بین سال ورودی دانشجویان با مهارت‌های اخلاقی آنان مشاهده نشد که می‌تواند بیانگر ناکافی بودن آموزش اخلاق در واحدهای درسی دانشگاهی باشد».
این محققان بر اساس یافته‌های پژوهش خود که در مجله «اخلاق و تاریخ پزشکی» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده است، می‌گویند: «نمره کل هوش هیجانی در دانشجویان مورد مطالعه، با اخلاق کلی آنان رابطه معنی‌داری نداشت؛ اما با حوزه شجاعت اخلاقی رابطه معنادار و مستقیمی نشان داد».
راعی و همکارانش معتقدند: «از آنجایی‌که تحقیق مشابه این تحقیق در دانشکده‌های دندانپزشکی کشور یافت نشد، پیشنهاد می‌شود تحقیقاتی مشابه در سطح وسیع‌تر در کشور انجام شود و بدین طریق کاستی‌های احتمالی مطالعه حاضر مشخص و اصلاح شود».
این پژوهشگران همچنین پیشنهاد داده‌اند که «در مطالعات بعدی، دانشجویان پس از ورود به مقاطع بالاتر یا بازار کار مجدداً در این آزمون شرکت کنند تا تغییرات ایجادشده در سطح معیارهای اخلاقی و هوش هیجانی بررسی شود».