بزرگنمایی:

مجله تبسم مهر: او را پهلوان می‌دانند، لقبش «جهان پهلوان» بود و هنوز هم هست، سنگ قبرش در ابن‌بابویه همیشه پر از گل است؛ «غلامرضا» بیشتر از اینکه یک ورزشکار مدال‌آور باشد، فرهنگ جوانمردی و پهلوانی را در روزگار تیره و تار ایران یادآوری می‌کرد.

تختی برای بسیاری نماد پهلوانی و بزرگی است، تا جایی که پس از مرگ او برخی دست به خودکشی زدند، چون معتقد بودند «جهان بی‌جهان پهلوان ماندنی نیست.» با این‌حال تختی طی یک سال گذشته حاشیه‌های مختلفی را از سر گذارند.

سال گذشته و همزمان با انتشار خبرهایی درباره ساخت فیلم زندگی تختی، بار دیگر این موضوع مطرح شد که چطور می‌توان میزان بزرگمردی او را در فیلم به تصویر کشید و از سوی دیگر مساله سر به مُهر نحوه مرگش همچنان باقی مانده بود.

نام بهرام توکلی به عنوان نویسنده و کارگردان اثر معرفی شده بود و همزمان با انتشار برخی تصاویر از گریم‌ها و بازیگران نشان می‌داد که با اثر متفاوتی روبرو می‌شویم، با رونمایی فیلم در جشنواره فجر سال گذشته حاشیه‌های مرگ تختی بیشتر از هرچیزی مورد توجه قرار گرفت، توکلی مستقیما در فیلم خودکشی پهلوان ایرانی را به تصویر کشیده بود و همه فیلم نمایشی از زندگی پر فراز و نشیب او بود تا نشان دهد او چطور به این تصمیم می‌رسد.

البته حرف و حدیث‌ها به همین‌جا ختم نشد، مرحوم جمشید مشایخی که از دوستان تختی هم بوده، اسفند سال گذشته در یک مصاحبه تلویزیونی تاکید کرد که «تختی به دلیل اختلافات خانوادگی خودکشی کرده است.»

همان زمان بابک تختی، تنها فرزند غلامرضا تختی، هم روی این صحبت‌ها صحه گذاشت که پدرش کشته نشده بلکه خودکشی کرده است. «تختی را نکشتند. من تصور می‌کنم تختی رفته بود هتل به این امید که شاید یکی سراغش بیاید و نجاتش بدهد. وگرنه می‌توانست برود باغ خودش.»

فیلم سینمایی «غلامرضا تختی» در نوروز 98 در سینماها اکران شد، اما آن‌طور که انتظار می‌رفت مورد توجه قرار نگرفت. حالا مجاورت با فیلم‌های کمدی و پربازیگر، سیاه و سفید بودن یا تلخی بیش از اندازه‌ای که داشت، هر دلیلی که بود اقبال از داستان زندگی این پهلوان روی پرده سینما چندان زیاد نبود، با این حال فیلم از آن دست‌ آثاری‌ست که در تاریخ سینمای کشور می‌ماند، با همه حاشیه‌هایی که نسبت به این شخصیت قبول داشته یا نداشته باشیم.