بزرگنمایی:

به گزارش تبسم مهر  المپیک و هزینه هایی که باید صرف کسب سهمیه و آماده سازی حضور در آن شود به قدری گسترده و سنگین هستند که اعزام کاروان به این رویداد بزرگ بدون حمایت مالی غیرِ دولتی‌ها ممکن نیست. به همین دلیل از اواخر پاییز سال گذشته در کمیته ملی المپیک مذاکره و رایزنی برای انتخاب اسپانسر کاروان ورزش ایران در المپیک توکیو با محوریت کمیسیون بازاریابی این کمیته آغاز شد. 

اقدامات عجیب کمیته ملی المپیک در جذب اسپانسر
در این مدت جلسات زیادی با حضور مسئولان کمیته ملی المپیک همراه با نهادها و شرکت های مختلف برگزار شد. نتیجه این نشست ها اعلام آمادگی قطعی سه شرکت برای پذیرش اسپانسری کاروان ایران در المپیک 2020 توکیو بود. این موضوع در چند جلسه هیات اجرایی هم به بحث و بررسی گذاشته شد و حتی به تصویب رسید تا هر چه سریعتر قرارداد همکاری با یکی از این شرکت ها امضا شود اما تا به امروز نتیجه ای در مورد آنها حاصل نشده است. 

این در حالی است که طی این مدت پیگیری های زیادی از طرف شرکت های متقاضی و برای مشخص شدن تکلیف آنها انجام شد اما مسئولان کمیته ملی المپیک در بلاتکلیف نگه داشتن چندماهه این شرکت ها، کار را تا جایی پیش بردند که یک شرکت از حضور در این رقابت انصراف داد.

بعد از آن هم در اقدامی عجیب تر، کمیته ملی المپیک با چاپ آگهی در یکی از روزنامه های ورزشی برای واگذاری تبلیغات کاروان ورزش ایران فراخوان دوباره داد! در حالیکه دو شرکت همچنان متقاضی اسپانسری کاروان المپیک توکیو بودند. حالا هم که حدود دو ماه از چاپ آن فراخوان می گذرد هنوز تصمیم جدیدی در مورد اسپانسر کاروان ایران گرفته نشده و همین مسئله ابهامات و نگرانی هایی ایجاد کرده است. 

زمانی که از دست رفته است
به هر حال از آنجا که دولت به تنهایی قادر به تامین هزینه ورزش نیست باید از اسپانسرها و حمایت مالی آنها برای تحقق هر چه بهتر اهداف ورزشی استفاده کرد. المپیک و اعزام کاروان به آن هم فرصتی ایده آل است تا از طریق جذب اسپانسر، بهره برداری اقتصادی کلان را داشت البته به شرط داشتن زمان کافی که بخش زیادی از آن برای المپیک توکیو از دست رفته است. 

اعضای هیات اجرایی کمیته ملی المپیک در یکی از نشست هایی که در اولین ماه های آغاز به کار خود داشتند، «جذبِ زودهنگام اسپانسر» برای المپیک توکیو را مصوب کردند تا اینگونه کاروان ایران از مزایای همکاری با آنها به طور کامل و بدون اما و اگر بهره مند شود اما به نظر می رسد هیچ اراده جدی در کمیته ملی المپیک و برای نهایی کردن این موضوع نیست که اگر غیر از این بود تا به امروز و در فاصله کمتر از 11 ماه تا آغاز المپیک سی و دوم، تکلیف اسپانسر کاروان ایران مشخص شده بود. 

ضرر میلیاردی ورزش از تعلل کمیته ملی المپیک 
اسپانسرها همان طور که از نام‌شان پیداست در ازای تبلیغ دستاوردهای شان، کاروان یا تیم ورزشی را پشتیبانی مالی می کنند.  کسب اطلاع کرده که شرکت های متقاضی حمایت از کاروان ایران، سال گذشته پیشنهادهای میلیاردی برای همکاری با کمیته ملی المپیک داده بودند طوریکه تزریق آن به ورزش می توانست بار مالی قابل توجهی از دوش مسئولانش بردارد. 

اما با توجه به گذشت یک سال و عدم آغاز همکاری با آنها دیگر نمی توان انتظار چنین نتیجه ای را از ورود حامیان مالی داشت. به هر حال اسپانسرها و تبلیغ نام و خدمات آنها جایی در المپیک و میادینش ندارد. آنها در ازای حمایت مالی خود می توانند تا پیش از اعزام کاروان و در میادین تمرین و مسابقه ورزشکاران سرمایه گذاری لازم را داشته باشند.

در واقع حامیان مالی به دو فاکتور زمان و فضا برای تبلیغ خود نیاز دارند و در ازای در اختیار داشتن کامل آنها حاضر به سرمایه گذاری کلان می شوند. میزان این دو فاکتور اما به خاطر تعلل بی مورد کمیته ملی المپیک به نصف رسیده و این بزرگترین ضرری است که این کمیته به ورزش وارد کرده است. چرا که اگر همکاری با حامی مالی خیلی وقت پیش از این و به موقع آغاز می شد، فدراسیون ها هم از مزایای آن بهره مند می شدند و در این اوضاع اقتصادی بخش زیادی از دغدغه آنها برای اعزام ورزشکار و تیم شان به میادین مختلف کاهش پیدا می کرد.

البته شاید ناتوانی کمیته ملی المپیک در جذب اسپانسر به خاطر نحوه عملکرد مجموعه ای باشد که فعالیت های اقتصادی، تبلیغاتی و بازرگانی این کمیته را دنبال می کند اما به هر حال از این موضوع مهم غفلت شده که جذب اسپانسر یکی از راه های اصلی و به نوعی دومین حامی مالی - بعد از کمک های دولتی - برای ورزش است.

اگر همکاری با حامیان مالی به موقع آغاز می شد، سود حاصل از آن هم شامل شرکت های متقاضی می شد و هم ورزش اما حالا هر دو طرف از تعلل ایجاد شده متضرر می شوند و طبیعی است که دود آن بیشتر به چشم ورزش می رود و کاروان ورزش ایران از این بابت ضرر میلیاردی خواهد کرد.