بزرگنمایی:

تبسم مهر: فاصله گرفتن دولت عراق از امضای یک قرارداد نفتی هنگفت با شرکت نفتی آمریکایی موجب شده است تا سلسله فشارهای واشنگتن بر بغداد برای توافق با شرکت‌های آمریکایی افزایش یابد. این درحالی است که بغداد به دلایل امنیتی اقدام از امضای قرارداد نفتی با شرکت آمریکایی فاصله گرفته است.

درهمین ارتباط، گفته می شود که دولتمردان عراقی از امضای قرارداد با یک شرکت نفتی آمریکایی بزرگ به نام «اکسون موبیل» منصرف شده اند و در مقابل، جایگزین هایی را برای این شرکت آمریکایی در حوزه نفتی در نظر گرفته اند. درهمین راستا، پنج مسئول ارشد نفتی عراق اعلام کردند که این کشور نزدیک به دستیابی به توافقی با شرکت‌های «بی‌پی» و «اِنی» برای یک پروژه خط لوله صادرات نفت است که پیش‌تر قرار بود بخشی از یک توافق بزرگ با شرکت آمریکایی «اکسون موبیل» باشد.

طبق توافق 400 میلیون دلاری پیشنهادی، شرکت‌های بی‌پی و اِنی به جای شرکت اکسون موبیل ایالات متحده آمریکا روی طرحی برای ساخت دو خط لوله زیردریایی برای صادرات نفت جنوب عراق از مسیر خلیج فارس کار می‌کنند. درهمین ارتباط، خبرگزاری آمریکایی «رویترز» اعلام کرده است: «قرار بود ساخت این خط لوله بخشی از قرارداد 53 میلیارد دلاری با شرکت اکسون موبیل آمریکا باشد که به نظر می‌رسید در سال جاری میلادی انجام شود، اما پیچیدگی‌های قراردادی و نگرانی‌های امنیتی، جلو این توافق را گرفت».

این اقدام بغداد درخصوص قرارداد نفتی با شرکت هایی به جز شرکت آمریکایی «اکسون موبیل» درحالی است که این شرکت تاکنون از هرگونه اظهارنظری در این خصوص خودداری کرده است تا بدین ترتیب، به نوعی عدم رضایت خود از تصمیم دولتمردان عراقی را ابراز کرده باشد. پیشتر نیز خبرگزاری رویترز با انتشار گزارشی اعلام کرده بود که بغداد تلاش خود برای یافتن شرکایی غیر از ایالات متحده آمریکا در زمینه سرمایه گذاری نفتی است.

این اقدام بغداد اما خشم آمریکایی ها را نیز به دنبال داشته است و موجب شده تا واشنگتن فشارهای خود بر بغداد برای تجدیدنظر در استراتژی جدید اقتصادی را تشدید کند. پیشتر نیز اخبار متعددی در خصوص فشارهای فزاینده ایالات متحده آمریکا بر بغداد به منظور روی آوردن آن به شرکت های نفتی آمریکایی به جای دیگر کشورها از جمله ایران، منتشر شده بود. اکنون نیز آمریکایی ها در عرصه های مختلف فشارهای فراوانی را علیه بغداد کلید زده اند.

به نظر می رسد که هدف اصلی و اساسی آمریکایی ها از اعمال این فشارها علیه بغداد در عرصه های مختلف، ممانعت از استقلال عراق در مرحله پساداعش است. در واقع، آمریکایی ها و برخی ایادی داخلی آن ها در عراق به دنبال آن هستند تا این کشور را به عنوان یک کشورِ تابع از واشنگتن و دیگر کشورهای غربی مطرح سازند. درست به همین دلیل است که تلاش ها برای اعمال نفوذ در عراق چه در حوزه سیاسی و چه در حوزه اقتصادی همچنان ادامه دارد و متوقف نشده است.

این درحالی است که علیرغم حجم چالش های موجود و پیش روی عراق، این کشور ظرفیت تبدیل شدن به یک کشور کاملا مستقل از آمریکا و غرب را داراست و می تواند با بهره گیری از ثروت های طبیعی که در اختیار دارد، به این مهم دست پیدا کند؛ مسأله ای که به مذاق آمریکایی ها و ایادی آنها خوش نمی آید.

درهمین راستا، تبلیغات سیاسی منفی توسط رسانه های آمریکایی و همچنین رسانه های خودباخته داخلی در عراق وجود دارد تا به نوعی بر افکار عمومی تأثیر بگذارند. مأموریت اصلی و اساسی این رسانه ها ایجاد رعب و وحشت در میان افکار عمومی عراق است تا بدین ترتیب آن ها فکر هرگونه تغییر را از ذهن خود بیرون رانده و تنها به تبعیت و وابستگیِ مد نظر ایالات متحده بیندیشند. این درحالی است که با افزایش آگاهی و هوشیاری ملت عراق در عرصه های مختلف، تأثیرگذاری بر افکار عمومی برای سوق دادن آنها به سمت تبعیت و وابستگی عملا غیرممکن شده است؛ با این حال تلاش ها در این زمینه متوقف نشده اند.

علت اصلی تلاش های آمریکایی ها و ایادی آن ها این است واشنگتن به دنبال عراقی ضعیف، تابع و سرشار از هرج و مرج است تا بدین ترتیب، بتواند به سلسله اهداف توسعه طلبانه و زیاده خواهانه خود در عراق جامه عمل بپوشاند. بی تردید، برخورداری عراق از یک نظام دموکراتیک که مشابه آن در دیگر کشورهای عربیِ همجوار بغداد دیده نمی شود،  عامل اصلی این هجمه ها است؛ چراکه چنین هجمه هایی علیه دیگر کشورهای عربی دیده نمی شود.

در این شرایط، تنها راهکار برای عبور از مرحله کنونی ایستادن در برابر این حملات و هجمه های سیاسی و رسانه ای است؛ هجمه هایی که هدف اصلی و اساسی آن، عقب نگاه داشتن بغداد از پیشرفت و شکوفایی است تا ملت عراق همچون دوران صدام معدوم طعم تلخ وابستگی و تبعیت را بچشد. با تمامی این ها، اتحاد میان احزاب، جریان های سیاسی و دولت عراق با یکدیگر موجب شده است تا آمریکایی ها و ایادی آن ها امیدی برای پیاده سازی افکار شوم خود در این کشور نداشته باشند.

در هر صورت، آنچه که واضح به نظر می رسد این است که فشارهای ایالات متحده آمریکا بر عراق به ویژه پس از تجدید نظر آن در انعقاد قرارداد نفتی با شرکت آمریکایی، افزایش پیدا کند. این درحالی است که دولت عراق بارها و در مناسبت های مختلف اعلام کرده است که سیاست خارجی خود در حوزه های مختلف را تحت تأثیر متغیرات خارجی از جمله فشارهای بیگانگان، دستخوش تغییر نمی سازد. با این حال، آمریکایی ها به دنبال آن هستند تا از حداقل فرصت ها برای نفوذ در صنعت نفت عراق بهره برداری کنند.