بزرگنمایی:

به گزارش خبرنگار تبسم  مهر به نقل از نیویورک تایمز، چند نسل از نویسندگان، هنرمندان و دیگر چهره‌های شناخته‌شده اجتماعی از فردی یاد کردند که تجربه زندگی آمریکایی را به تصویر می‌کشید.

تونی موریسون نویسنده بزرگ آمریکایی که دیروز خبر درگذشت او در 88 سالگی منتشر شد الهام‌بخش چند نسل از نویسندگان،‌ هنرمندان و متفکران بود. تعدادی از آن‌ها درباره اثری که روی کار و زندگی‌شان گذاشت به نیویورک تایمز گفتند.

جزمین وارد نویسنده گفت تونی موریسون بارها و بارها خوانندگانش را مجبور می‌کرد با دردشان مواجه بشوند و انسانیت‌شان را دوباره پیدا کنند.

او نوشت: «تک تک کلماتش نوازشت می‌کردند و تک تک جملاتش در آغوشت می‌گرفتند. او ما را می‌شناخت و نغمه ما را برای دنیا می‌خواند! و حالا که او رفته برای دلبندمان اشک می‌ریزیم».

تریسی کی. اسمیت شاعر ملی سابق ایالات متحده گفت بسیاری از افرادی که زندگی‌شان را وقف نوشتن کردند در ابتدا از موریسون یاد گرفتند که چنین کاری ممکن است.

او افزود: «آثار او روی زندگی همه و مخصوصا زندگی سیاه‌پوستان نور می‌تاباند و مانند جیمز بالدوین، موریسون هم اصرار داشت که چنین زندگی‌هایی هم حماسی و شاعرانه هستند و کلید درک همه چیز درباره آمریکا در آن‌هاست».

چیماماندا انگوزی آدیچیه نویسنده تاکید کرد عاشق رمان‌های داستانی و مقاله‌های موریسون بود و صداقت او را به شدت تحسین می‌کرد و به او باور داشت.

او گفت: «من تنها یک بار خیلی کوتاه او را ملاقات کردم و یادم می‌آید که چه حضور ملکه‌واری داشت که از ترکیب اعتماد به نفس، موهای نقره‌ای و آن خنده لذت‌بخش او می‌آمد که بسیار آزاد بود و هیچ علاقه‌ای به ناخالص بودن نداشت».

جان ایروینگ نویسنده می‌گوید خاطرات خوش بسیاری از تونی موریسون دارد چون همیشه با نویسندگان جوان از جمله خود او بسیار خوب برخورد می‌کرد. موریسون بیشتر از همه به عنوان یک نویسنده روی او تاثیر گذاشت و چیزهای بسیاری یادش داد.

او گفت: «تونی موریسون نگران مبالغه دراماتیک نبود اما علاقه همیشگی او در نشان دادن تفاوت بسیار بین جایی که سیاه‌پوستان می‌خواستند باشند و جایی که از آن سر در می‌آوردند بود. او در عین حال یک واقع‌گرای اجتماعی هم بود».

ارول مک‌دونالد ویراستار ارشد خانه نشر آلفرد ای. ناپف گفت موریسون همیشه به رمان‌هایش به عنوان یک داستانه عاشقانه نگاه می‌کرد و در نتیجه خود او هم دوست دارد به بدنه آثار او به عنوان دایرهالمعارفی از عشق نگاه کند.

او گفت: «حتی با وجود اینکه موریسون بدون ترس با ظرافت‌ها و پیچیدگی‌ها و هجوهای عشق مواجه می‌شد، هرگز فردی نبود که آن را در ذهنش به عنوان یک کمال بپرستد».

مارگارت آتوود نویسنده موریسون را غول دوران خودش و ما خواند و درباره رمان معروف او یعنی «دلبند» گفت: «این اثر شهادتی احساسی از بی‌رحمی‌های ادامه‌دار برده‌داری است و همه آن را باید بخوانند. اینکه صدای قدرتمند او حالا در دورانی که دوباره در ایالات متحده اقلیت‌ها مورد هدف قرار گرفته‌اند برای بقیه ما یک تراژدی بزرگ است».

همچنین چهره‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی هم به وی ادای احترام کردند از جمله:

شوندا ریما خالق سریال «آناتومی گری» از این نویسنده به عنوان کسی یاد کرده که الهام‌بخش او برای ورود به حرفه نویسندگی شد. وی نوشت: با این آرزو بزرگ شدم که فقط بتوانم مثل او شوم.

کامیلا هریس سناتور کالیفرنیا نوشت: آنچه به آن عشق بورزی هرگز از دست نمی‌رود.

کامان رپر و بازیگر نقل قولی از موریسون را یادآور شد: ما می‌میریم. شاید این معنای زندگی باشد. اما از زبان استفاده می‌کنیم. این ممکن است میزان سنجش زندگی‌های‌مان باشد.

ایوا دورونی کارگردان سیاهپوست هم نقل‌قولی از خانم موریسون آورد: اگر به دنیا به عنوان یک بازی بی‌رحم نگاه کنی، به راز و رمز زخمی شبیه درخت بر می‌خوری. به نظر می‌رسد چیزهایی مانند وقار، زیبایی و هارمونی وجود داشته باشد که همه‌شان کاملا آزاد و در دسترس ما هستند.

برنی سندرز سناتور ورمونت و نامزد انتخابات ریاست جمهوری هم نقل قولی از موریسون نوشت: اگر آزاد هستی، نیاز به آزادی دیگری هم داری. اگر قدرت داری، پس کارت باید این باشد که دیگران را هم قدرتمند کنی.

کری واشینگتن بازیگر «رسوایی» هم با نقل قولی از «ترانه سولومون» نوشت: تو می‌خواهی پرواز کنی، پس باید از آنچه تو را پایین می‌کشد خلاص شوی. وی افزود: نمی‌توانم زندگی در جهان بدون کلماتت را تصور کنم. روحت قرین رحمت و قدرت. یادت را با احترام و عشق بی‌پایان گرامی می‌داریم. همیشه...

دکتر کورنل وست فیلسوف و منتقد اجتماعی نوشت: بزرگ‌ترین رمان‌نویس دوران‌مان را از دست دادیم- عزیزترین خواهرم، همکار و آموزگار، تنها و تنها تونی موریسون! کلمات هم در این لحظه شکسته شدند.