بزرگنمایی:
در یک مطالعه جدید که توسط محققان کالج دانشگاهی لندن روی ۱۹ نوزاد تازه متولد شده انجام شد، محققان دریافتند که مشت و لگد زدن جنین به دیواره رحم مادرش در واقع شیوه‌ای برای آشنایی و درک بدن و اندام خود است.
به گزارش تبسم مهر و به نقل از گیزمگ، محققان امواج مغزی نوزادان تازه متولد شده را اندازه‌گیری کردند و متوجه شدند که لگد زدن کودک راهی برای شروع جنین به درک بدن خود است.
این مطالعه می‌تواند به پزشکان کمک کند تا تکنیک‌های بهتری برای مراقبت از نوزادان نارس پیدا کنند.
این تحقیق حاصل همکاری کالج دانشگاهی لندن(UCL) و بیمارستان‌های کالج دانشگاهی لندن(UCLH) است.
19 نوزاد در این مطالعه شرکت داشتند که امواج مغزی هر کدام از آنها با استفاده از تکنیک غیرتهاجمی به نام الکتروانسفالوگرافی(EEG) مشاهده شد. در این روش، فعالیت مغز یک فرد را از طریق الکترود روی پوست سر ردیابی می‌کنند.
"سن حاملگی تصحیح شده" این نوزادان بین 31 تا 42 هفته بود. برای یک نوزاد نارس، سن حاملگی تصحیح شده اساسا ترکیبی از دوره زمانی است که کودک در رحم بوده، به علاوه مقدار زمانی که از زمان تولد وی گذشته است.
دانشمندان کشف کردند هر بار که کودک دست خود را به صورت غیرارادی حرکت می‌دهد، یک الگو از امواج مغزی سریع در نیمکره چپ مغز نوزاد شلیک می‌شود که به عنوان شناختن احساس لمس برای دست در نظر گرفته می‌شود.
این نشان می‌دهد که چنین حرکاتی در مراحل اواخر بارداری که به عنوان سه ماهه سوم شناخته می‌شود، برای ایجاد یک نقشه کلی یا درک شناختی از بدن نوزاد استفاده می‌شوند.
دکتر "لورنزو فابریزی" از گروه علوم انسانی، فیزیولوژی و فارماکولوژی UCL می‌گوید: حرکت خود به خودی و بازخوردهای حاصل از محیط رحم در طول دوره رشد جنین برای نقشه برداری مناسب مغز در حیواناتی مانند موش ضروری است. در اینجا ما نشان دادیم که این ممکن است در انسان نیز درست باشد.
امواج مغزی مرتبط با فرایند نقشه‌برداری بدن در نوزادانی که بسیار زود نارس متولد شده بودند، قوی‌تر بودند. هرچه گذشت نیز به تدریج این فعالیت کم شد.
حرکت فعال و سریع چشم در خواب(REM) در این نوزادان بسیار زیاد بود و همچنین زمان زیادی را صرف حرکات اندام خود می‌کردند.
مقدار خواب فعال آنها نیز به مرور زمان به طور قابل توجهی همزمان با محو شدن امواج نقشه‌برداری مغزی کاهش می‌یابد.
این نشان می‌دهد که خواب فعال بهترین محیط را برای شناخت نوزاد از بدن خود فراهم می‌کند.
"کیمبرلی ویتهد" از دانشکده علوم اعصاب، فیزیولوژی و فارماکولوژی UCL و همکارانش در این مطالعه می‌گویند: ما فکر می‌کنیم که یافته‌های ما تاثیراتی در فراهم آوردن محیط بهینه بیمارستان برای نوزادان زودرس خواهد داشت تا بتوانند ورودی حسی مناسبی داشته باشند. به عنوان مثال، در حال حاضر، نوزادان زودرس را در لابراتوارهای مخصوص قرار می‌دهند. این کار به آنها اجازه می‌دهد تا با اندام خود، سطح را احساس کنند. مثل اینکه هنوز در داخل رحم قرار داشته باشند.
مقاله‌ای در مورد جزئیات این یافته‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شده است.