بزرگنمایی:

دکتر حسن خسروی مدرس دانشگاه و مولف کتاب آشنایی با قرآن و عترت ، طی مصاحبه ای اختصاصی با تبسم مهر ، راهکارهای گسترش و ترویج فرهنگ و معارف قرآنی را چنین برشمرد :

 ویژگی برجسته انقلاب اسلامی ایران ، دینی بودن آن میباشد . انقلابی که بر اساس آموزه های دینی شکل گرفت و به سرانجام رسید . انقلابی که خمیر مایه آن دین و دینداری و توجه به معنویات و اخلاقیات و مطالبی از این جنس بوده است . اکنون بیش از  چهل سال از وقوع انقلاب شکوهمند اسلامی ایران میگذرد و قاعدتا انتظار میرفت که بعد از این همه سال ، جامعه اسلامی ، استوارتر و پایبندتر به دین و دیانت خود نسبت به روزهای اول  باشد و مردم شور و شوق و نشاط و گرایش بیشتری  به دین و دینداری داشته باشند .

آما آیا واقعا جامعه ایرانی امروز ما ، یک جامعه دین مدار و خدا محور است ؟ آیا مساجد ما اکنون شلوغتر و با صفاتر و روحانی تر از قبل از انقلاب هستند ؟ آیا جوانان ما  امروزه چقدر از آموزه های دینی را فرا گرفته و چقدر بدانها پایبند میباشند ؟ آیا بانکهای ما بر اساس شریعت و بانکداری اسلامی اداره میشوند ؟

آیا رشوه گرفتن و پول چای درخواست کردن و دلالی و کارچاق کنی و رقم اختلاسها و سوء استفاده های اداری و مالی در دستگاه های دولتی حکایت  از اجرای احکام دینی در ادارات و سازمانهای ما دارند ؟  آیا چه تعداد از مدیران ارشد وزارتخانه ها و سازمانهای ما ، هر روز در صف اول نماز جماعت اداره خود حاضر میشوند ؟ آیا دانشگاه های ما و مدارس ما مبتنی بر آموزه های قرآن و عترت اداره میشوند ؟ و اساسا آیا بهترین زنگ مدارس ، زنگ قرآن و دینی است ؟ آیا آهنگهایی که از صدا و سیما پخش میشود موافق احکام دین و شریعت نبوی هستند ؟

آیا حجاب و پوشش و سبک زندگی ورزشکاران و بازیگران سینما و هنرمندان تلویزیون و اغلب جوانان ، برگرفته از دستورات قرآن و عترت است ؟ آیا میزان بالای طلاق در جامعه و رشد سرسام آور روی آوری به دخانیات و قلیان و مواد مخدر سنتی و صنعتی ، ناشی از بی توجهی به احکام دین و آموزه های دینی است ؟ آیا رفتار و سبک زندگی مسئولان جمهوری اسلامی ایران در تراز یک مدیر انقلابی و یک کارگزار حکومت اسلامی است ؟

آیا مردم میتوانند براحتی با کارگزاران جامعه اسلامی حشر و نشر داشته باشند ؟ آیا علما و مراجع عظام تقلید برای رفع شبهات و سوالات و مشکلات دینی و اعتقادی مردم ، دردسترس مستقیم مردم هستند ؟ آیا برخورد کارگزاران حکومت اسلامی با مردم ، مبتنی بر صداقت و ساده زیستی و پاسخگویی است ؟ صد البته ،  پرسش های ریز و درشت قابل طرح دیگری نیز وجود دارند که شاید عنوان کردن شان قدری باعث کدورت خاطر بعضی ها گردد ! ؟ !  . اما سوالاتی است که کارگزاران نظام اسلامی باید بدانها پاسخی شفاف و عقلایی و منطقی بدهند .

به اعتقاد نگارنده این سطور ، حقیقت آن است که تمام مشکلات و گرفتاریهای ما بخاطر دوری از تعالیم انسان ساز و راهگشای قرآن و عترت است .

شاید این ادعای نویسنده ،  باورش برای خیلی ها قدری سخت و عجیب باشد اما بواقع حقیقتی است که اگر کمی در آن تامل کنیم به صحت آن پی برده و تایید خواهید کرد که کل داستان مشکلات و گرفتاریهای ما از همین جا سرچشمه میگیرد : دوری از قرآن و عترت .

اما چه باید کرد ؟

چگونه میتوان جامعه ای مبتنی بر تعالیم قرآن و عترت داشت ؟ چگونه جامعه اسلامی به سعادت و خیر و صلاح و عاقبت بخیری میرسد ؟ چطور میتوان در کوچه و خیابان ، در مدرسه و دانشگاه ، در اداره و سازمانهای ما نور و عطر و معنویت قرآن و عترت را شاهد بود ؟  چگونه میتوان با بستر سازی مبتنی بر تعالیم قرآن و عترت ، زمینه ظهور یگانه منجی عالم بشریت ( روحی فداه ) را برای برخورداری از یک حیات طیبه فراهم ساخت ؟

به نظر میرسدکه اقدامات  و راهکارهای ذیل  میتواند در تحقق یک جامعه اسلامی انقلابی خدامحور و خداپسندانه موثر باشند به شرط آنکه همگان همتی بدرقه راه نموده و هر کس در هر جایگاه و مقام و موقعیتی که هست ، وظیفه خود را و ماموریت خود را به نحو احسن و درست و مبتنی بر قوانین و مقررات ، به انجام برساند :

1 – کشور ما ،  بعد از گذشت چهل سال از وقوع انقلاب اسلامی ، نیازمند یک ارزیابی جامع عملکرد میباشد . ما اکنون باید بنشینیم و بدور از هرگونه هیجانات و تعصبات و جهت گیریهای سلیقه ای ، قومی وقبیله ای ،  کلاه خویش را حقیقتا  قاضی نموده و بررسی کنیم که قرار بود چه شود ؟ و چه ها شده است ؟ کجا بودیم و کجا هستیم و کجا باید باشیم ؟ کجای کار ما اشکال داشته که نتوانسته ایم جامعه ای در تراز حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام درست کنیم؟

2 – کارگزاران و مسئولان جمهوری اسلامی ایران به عنوان والدین مردم ، باید چشمها را شسته و جور دیگر ببینند . بنگرند که چه رفتار و عملکردی ازآنان احیانا سرزده که مردم از برخی اقدامات و اظهارات  و روش و منش آنان ،  خسته و ناامید شده اند ؟ مردم به مدیران جامعه اسلامی نگاه میکنند ، توجه میکنند ، الگو میگیرند . چرا اکثر مدیران ارشد کشور در منطقه شمیران و مکانهای بسیار لوکس و لاکچری تهران که جای طاغوت و طاغوتیان بوده است زندگی میکنند ؟

چرا فلان مدیر در همان خانه و کاخ مصادره ای و گران قیمتی زندگی میکند که زمانی محل سکونت  شاهان و شاهزادگان و  اربابان و ... بوده است  ؟ آیا این سفارش  و تاکید قرآن و عترت بوده است ؟ قطعا یک راه مهم گسترش و ترویج فرهنگ و معارف قرآن و عترت آن است که کارگزاران و مدیران جامعه ، خودشان عامل به دستورات و تعالیم قرآن و عترت باشند و از زندگی اشرافی و تجملاتی که حاکی از وابستگی و حب به دنیاست ، شدیدا پرهیز نمایند .

3 – شایسته سالاری ، عبارت مظلوم و غریبی در کشور ماست . بجای شایسته سالاری ، واژه های سخیف آقازاده و ژن خوب و... آمده است و در چنین فضایی  قطعا ، آنطور که باید و شاید  ، کار در دست کاردان نخواهد بود و دایره قدرت در دستان حدود 200 الی  300 نفری است که در طول چهل سال گذشته  به صورت چرخشی ، یا وزیر و وکیل بوده اند و یا نماینده و مدیر عامل و رییس فلان سازمان و ...   . قرآن وعترت ، از ما شایسته سالاری میخواهند .

کارگزاران و مدیران جامعه اسلامی چنانچه بر اساس شایسته سالاری بکار گمارده شده باشند باید پاسخگوی نیازها و مشکلات مردم باشند چرا که مردم دارای حق و حقوقی هستند که مدیر جامعه اسلامی ملزم به پاسخگویی و برآورده کردن آنهاست . و اگر مدیری در جامعه اسلامی بر اساس شایسته سالاری منصوب نشده باشد جفاکار و غاصب تلقی میگردد که حق متخصصی دیگر را پایمال کرده است  .

امام علی علیه‌السلام فرمود: «خدا حقوق بندگان خود را بر حقوق خود مقدم کرده است، پس هرکس که حقوق بندگان خدا را رعایت کند، حقوق خدا را نیز رعایت کرده است ( غررالحکم ).

4 – نکته مهم دیگر ، حاکمیت قانون و استمرار و قاطعیت در اجرای یک قانون خوب است . امروزه ، حاکمیت قانون جزو اصول و مبانی حکمرانی خوب یا حکومت مطلوب و شایسته قلمداد میشود . و اگر ما بخواهیم که تعالیم قرآن و عترت را گسترش دهیم بایستی همگان قانونمدار باشیم و همه کارها قانونی بوده و اجرای قانون همراه با قاطعیت و استمرار باشد . قوانین و مقررات سلیقه ای و فصلی و ناکارآمد نمیتوانند راهگشا باشند و چه بسا به جایگاه قرآن و عترت هم آسیب وارد نمایند که باعث دین گریزی مردم و سستی در اعتقادات عامه مردم میشود . 

5 – برای آنکه فرهنگ و معارف قرآن و عترت در جامعه اسلامی باور پذیر بوده و در دل و جان مردم جای داشته باشد میبایست مبارزه جدی و بی امان با فساد به هر شکل و شمایلی که هست صورت گیرد . بطوری که خلافکاران و سارقان و دزدان بیت المال به هیچ وجه جرات دست درازی به جان و مال و ناموس مردم و جامعه را نداشته باشند .

وقتی قبح فساد و چپاول بیت المال و ... در جامعه ریخته شود و یا سارقان و سوء استفاده کنندگان و صاحبان زر و زور و تزویر ، احساس کنند که مبارزه جدی با تخلفات و اتهامات و گناهان آنان نمیشود ، دیگر برای عرض اندام تعالیم قرآن و عترت جایی نمیماند . موضوع فساد از قضا ، دغدغه ملائکه و فرشتگان بود که به خداوند عرضه داشتند :          (  قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء ) ( سوره بقره آیه 30 ) . پس اگر میخواهیم که روح قرآن و عترت در جامعه اسلامی ، ساری و جاری باشد ، بایستی با فساد ،  مبارزه بی امان و بی چون و چرا داشته باشیم .

پایان قسمت اول . ادامه دارد ....