بزرگنمایی:

به گزارش تبسم مهر، متن پیش رو یادداشتی است از حجت الاسلام واحدجوان که در ادامه می‌خوانید؛

در حدیث قدسی آمده: «الصّوم لی و أنا اجزی به»؛ حضرت معشوق می‌فرماید: روزه، مال من است و من پاداش روزه هستم. توضیح اینکه گرچه همه عبادات و بلکه همه مخلوقات، از آن خداست و او در حقیقت، مالک همه است، اما علت اینکه در این حدیث شریف فرمود: روزه مال من است، ممکن است این باشد که روزه، ترک تمایلات درونی و طبیعی انسان از قبل خوردن و آشامیدن و امور جنسی و مانند آن است و این مسأله با انگیزه و نیت اطاعت از خداوند هم در خلوت و تنهایی باید باشد و هم در جمع و جامعه و چنین عملی ریا بردار نیست.

یعنی در روزه، ریا راه ندارد؛ چرا که روزه دار در تنهایی خود که کسی نیست - جز خداوند - خواستنی‌های نفسانی از قبیل خوردن و آشامیدن را ترک می‌کند. اگر کسی بخواهد در روزه داری خود ریا کند، در جمع و پیش دیگران نمی‌خورد و نمی‌نوشد، اما وقتی تنها شد، می‌خورد و می‌آشامد و چنین کسی در واقع، روزه دار نیست. از این رو، روزه، تنها برای خداست و تنها به خاطر امر خدا و اطاعت از اوست و از ایمان نشأت می‌گیرد و کسی برای دیگری و به خاطر دیگری، روزه نمی‌گیرد.

با این بیان روشن می‌شود که در روزه، اخلاص و خلوص است و کسی که خالصانه خداوند متعال را عبادت و اطاعت کند، پاداشش، خود خداوند است و چه پاداشی از این بهتر که انسان به خود معشوق و حقیقت هستی برسد.

همچنین در حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) وارد شده «الصّوم جنّه من النّار» یعنی روزه سپر آتش است. توضیح اینکه آتش تنها آتش بیرونی نیست، بلکه آتش درون و طبیعت درونی و شهوات درونی انسان نیز آتشی است که باید جلوی آن ایستاد و کنترلش کرد و روزه، وسیله خوبی برای این کنترل و مدیریت تمایلات است.

انسان با روزه، تمرین ترک شهوات و تمایلات خوردنی و آشامیدنی و جنسی می‌کند و تلاش دارد خود و اراده خود را تقویت کند و چنان بسازد که در روزهای غیر ماه مبارک رمضان نیز کنترل شده و صحیح رفتار کند.

از سوی دیگر، روزه، چون سپر آتش‌های درونی است، مانع آسیب خوردن روح و معنویت انسان می‌شود و از طرفی، چون اطاعت خداوند عالم است، معنویت را بیشتر و بیشتر می‌کند و از این طریق، انسان به خداوند نزدیک‌تر شده و در نهایت به حضرت معشوق وصل می‌شود و این همان پاداشی است که فرمود: «انا اجزی به».