بزرگنمایی:
ناصرالدین میرزا هم مانند تعداد زیادی از خانه‌های تاریخی پایتخت، در سکوت به زندگیِ در حال فروپاشی خود مشغول بود، اما قرضِ دولت به صندوق بازنشستگی او را سرگردان کرد و مسوولان صندوق بعد از سال‌ها به فکر درآمدزایی از این بنای تاریخی افتادند، فکری که هر چند، یکی دو سال بیشتر پایدار نبود، اما تنها فایده‌اش مرمتِ این بنای تاریخی بود.
به ئگزارش تبسم مهر دهم تیر سال گذشته بود که صندوق بازنشستگی کشوری، پس از پایان عملیات مرمت فراخوان مزایده‌ی این بنا را منتشر کرد. در فراخوان این مزایده این طور نوشته شده بود: «فرآیند اخذ موافقت اصولی» از «اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران»، با عنوان «موافقت اصولی تأسیسات گردشگری» برای عملکرد «پذیرایی» طی شده است. پیش‌بینی می‌شود برنده مزایده بلافاصله بتواند با تجهیز این بنا، مقدمات احیا و بهره‌برداری از آن را آغاز کند.»
هر چند همزمان با انتشار این خبر میراث فرهنگی تهران اعلام کرد که هیچ استعلام یا مجوزی از آن‌ها برای این مزایده گرفته نشده است، اما به واسطه‌ی تمهیدات انجام شده در زمان اعلام این مزایده، آن‌ها به سرعت با یکدیگر به تفاهم رسیدند و مشکل چندانی در میان نبود، اما مباحث مطرح شده، باعث شدند تا اواخر آذر سال گذشته، دومین دور مزایده این بنای تاریخی با در نظر گرفتن همه ضوابط مربوط به حوزه میراث فرهنگی برگزار شود.
اکنون بیش از 15 ماه از آخرین قدم‌هایی که سازمان بازنشستگی به عنوان مالک این بنا، برای آن برداشته می‌گذرد، ولی پس از آن هیچ خبر دیگری در این زمینه منتشر نشد و حتی سرک‌های گاه و بیگاه خبرنگار ایسنا نیز به در این خانه‌ی تاریخی بی نتیجه بود.
اما محمد سجاد لنگری، مدیر عامل شرکت عمران و ساختمان «ترازپی‌ریز»، که از شرکت‌های وابسته به صندوق بازنشستگی کشوری و مجری مرمت این خانه تاریخی است بعد از گذشت 20 ماه از اولین و آخرین حضورش در بین خبرنگاران حوزه میراث‌فرهنگی برای توضیح درباره‌ی وضعیت این بنای تاریخی، در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: در دومین دور مزایده‌ی این بنای تاریخی، کسی برای شرکت در مزایده مراجعه نکرد و با توجه به تغییرات مدیریتی و بعد از آن، بحث فروش، مزایده‌ی این خانه‌ی تاریخی به صورت موقت از دستور کار خارج شد، اما تا کنون دستور دیگری برای آن مطرح نشده است.
او با بیان این‌که براساس نظر مدیر عامل کنونی صندوق بازنشستگی کشوری، این تصمیم گرفته شده تا این بنای تاریخی به مرکزی برای گردهمایی‌ها و بحث‌های خدماتی و رفاهی بازنشستگان کشوری تبدیل شود، می‌گوید: براساس صحبت‌های مطرح شده، هر چند قرار بود آن، برای اسفند ماه افتتاح شود، اما بعید می‌دانم با توجه به مدت زمان باقی مانده، بتوان فعلاً کاری انجام داد.
وی در پاسخ به این پرسش که امکان باز کردن این فضای تاریخی از سوی صندوق بازنشستگی برای حضور گردشگران در نوروز وجود دارد یا خیر؟ می‌گوید: در این زمینه نیز صحبتی مطرح نشده است، بعید می‌دانم چنین تصمیمی گرفته شود.
این بی‌تفاوتی نسبت به وضعیت این خانه‌ی تاریخی در حالی ادامه دارد که 11 تیر سال گذشته و در زمانی که روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، نخستین خبر از مرمت و انجام اقدامات اولیه برای به مزایده گذاشتن این بنای تاریخی را مطرح کرد، اعلام شد: «"عمارت تاریخی ناصرالدین میرزا" به صندوق بازنشستگی کشوری واگذار شده این نهاد با مشارکت سازمان میراث فرهنگی و برگزیدن مشاورانی کاردان در حوزه مرمت بناهای تاریخی، با صرف هزینه‌ای بالغ بر 70 میلیارد ریال، اقدام به مرمت و احیای این بنا کرده است. این کار نه تنها اقدامی برای نجات یکی از ده‌ها بنای تاریخی و ملی کشور بود بلکه گامی در جهت اقدامات فرهنگی، اصولی و حرفه‌ای بود که امروز به سرانجام رسیده و آماده بهره‌برداری است.»
تخصیص این اعتبار برای آن بنای تاریخی ارزشمند و بی‌تفاوت رد شدن از کنار این بنای تاریخی در حال حاضر، وضعیت آن را درست مانند زمانی کرده است که چندین و چند سال بدون توجه نسبت به کالبد آن، بخش‌های زیادی از خانه‌ی ناصرالدین میرزا تخریب شد و هیچ قدمی برای حفاظت از آن برداشته نشد.
این در حالی است که در این شرایط می‌شد دست‌کم تا مدت زمانی که مسؤولان سازمان بازنشستگی به رسیدنِ نتیجه‌ای مناسب برای کاربری این بنای تاریخی نیاز دارند، بهره‌برداری موقتی از آن، برای یکسری رویدادها مانند جشن‌های ملی، کافی شاپ، حیاط یا حتی برای معرفی جشنی با عنوان جشن پایان مرمت در این بنای تاریخی برگزار می‌کردند، اما به نظر می‌رسد برای این نهاد در کشور چنین مواردی از اهمیت چندانی برخوردار نیست.
«عمارت تاریخی ناصرالدین میرزا» در محدوده ارگ سلطنتی تهران و حریم کاخ جهانی گلستان در خیابان ناصرخسرو، خیابان صوراسرافیل، کوچه ناصرالدین میرزا، پلاک 16 قراردارد. این بنا که در تاریخ 30 تیر 1384 به شماره 12214 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده، متعلق به ناصرالدین میرزا؛ فرزند مظفرالدین شاه بوده است و جزء معدود خانه‌های باقیمانده ارزشمند در محدوده ارگ سلطنتی تهران است.
خانه ناصرالدین میرزا در سال 1285 قمری به فرمان وی با مساحت چهار هزار و 500 متر ساخته می‌شود که امروز تنها 918 متر از فضای بیرونی و حدود 870 متر زیربنا از عمارت مجلل آن باقی مانده است. از ویژگی‌های بارز این بنا می‌توان به چهارصفه بودن، تزئینات ارزشمند و گنبد کلاه‌فرنگی آن اشاره کرد. این بنا یکی از دو بنای گنبدی‌شکل تهران و با معماری منحصر به فرد کویری در قلب پایتخت است.
انتهای پیام