حدادعادل: زرویی نصرآباد مانند خورشیدی پرفروغ بود که در نیمروز غروب کرد
فرهنگی و هنری
بزرگنمایی:
تبسم مهر - رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی درباره شخصیت و قلم مرحوم زرویی نصرآباد گفت: این شخصیت همانند خورشیدی پرفروغ بود که در نیمروز غروب کرد و ما را از چنین قلم شیوایی محروم ساخت.
تبسم مهر - رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی درباره شخصیت و قلم مرحوم زرویی نصرآباد گفت: این شخصیت همانند خورشیدی پرفروغ بود که در نیمروز غروب کرد و ما را از چنین قلم شیوایی محروم ساخت.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از حوزه هنری، آیین نکوداشت ابوالفضل زرویی نصرآباد، شاعر، نویسنده و طنزپرداز فقید، روز یکشنبه (5 اسفند) از ساعت 14:30 در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار میشود.
به همین بهانه، غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی درباره شخصیت و قلم مرحوم زرویی نصرآباد گفت: شعر و نثر زرویی نصرآباد بسیار فاخر و جلوهگر بود. این شخصیت همانند خورشیدی پرفروغ بود که در نیمروز غروب کرد و ما را از چنین قلم شیوایی محروم ساخت.
او درباره ویژگی شخصیتی ابوالفضل زرویی نصرآباد گفت: متاسفانه یکی از بهترین طنزپردازان و شاعران خوب کشورمان را از دست دادیم. بسیار ناراحت کننده است که چنین انسانی در عمر کمی که داشت و میتوانست سالهای سال برای ما آثاری فاخر به جای بگذارد ما را ترک کرد و به دیار باقی شتافت. قلم و نگاه زرویی نصرآباد منحصر به فرد بود و متاسفانه رفتن او بسیار بسیار جامعه ادبی کشور را غمگین کرد.
وی ادامه داد: نصرآباد بهخوبی ادبیات را میشناخت و با مضامین مذهبی و آیینی آشنا بود. او تنها در طنز پیش نرفت و حرکت او در سایر گونههای ادبی از جمله اشعار آیینی و دغدغههای اجتماعی بیانگر چند وجهی بودن شخصیت او بود. او زمانی دست به قلم شد و طنز نوشت که کمتر کسی طنز را جدی میگرفت. او با جدیت تمام به نحوی حرکت کرد که توجه بسیاری از علاقهمندان را به سمت طنز جلب کرد و نقطه عطفی در طنز بعد از انقلاب شد.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تاکید کرد: قلم و استعداد مرحوم ابوالفضل زرویی نصرآباد همانند خروج آب پشت سد از یک دریچه کوچک است. فشار و قدرت این آب با ابعاد دریچه اندازهگیری نمیشود بلکه با وسعت و عمق دریاچه و یا دریای پشت سد سنجیده میشود. زرویی دارای یک پشتوانه بسیار قوی بود که ادبیات فارسی را بسیار خوب میشناخت. او انسانی معتقد به اسلام و اخلاق بود و از درون نسبت به زبان و کلام اعتقاد داشت. او صاحب زبان و کلام فاخر بود و این ارزش و ادب در متنها و اشعار او جلوهگر بود و همانند خورشیدی بود که در نیمروز غروب کرد.
انتهای پیام/