بزرگنمایی:

تبسم مهر - فضای مجازی موجب شده تا هر فرد نظرات شخصی خود را به جامعه تزریق کند که تبعات جبران ناپذیری خواهد داشت.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، چند سال بیشتر از ظهور پدیده ای به نام فضای مجازی با انواع و اقسام شبکه‌ها از جمله فیس بوک، تلگرام، واتساپ، وی چت، اینستاگرام، وایبر، توییتر و... نمی‌گذرد که سرانه مطالعه به خصوص مطالعه روزنامه در سراشیبی تند قرار گرفته و تاجایی پیش رفته است که مسئولان اعلام کرده اند، رسانه‌های مکتوب رو به تعطیلی است.
رشد تکنولوژی و تولید بی رویه گوشی‌ها و دستگاه‌های اندروید، آیفون و... زمینه ای را فراهم کرد تا هر شخص برای خود یک یا چندین صفحه در برنامه‌های مجازی داشته باشد و از این طریق نظرات، انتقادات، پیشنهادات و حتی عکس‌ها و کارهای شخصی خود را به اشتراک بگذارد.

حالا سوال پیش می‌آید که آیا به اشتراک گذاری نظرات و اعتقادهای شخصی، به افکار عمومی یک جامعه آسیب می‌زند یا خیر؟ آیا شخصی که کارشناس رسانه و خبر نیست و از قواعد و قانون‌های انتشار خبر آگاهی ندارد ، می‌تواند تحلیل‌های درست و غلط خود از یک اتفاق را در فضای مجازی منتشر کند؟ مصلحت‌های عمومی را اهالی رسانه و خبر مکتوب بهتر می‌دانند یا سلبریتی‌ها و ورزشکاران و...؟
طبق ضرب المثل «کار را به کاردان بسپار» تمامی اطلاع رسانی‌های لازم درباره اتفاقاتی که در جامعه رخ می‌دهد باید توسط رسانه‌های خبری و منابع معتبر و موثق که همه جوانب را می‌شناسند و در اخبارشان صداقت را رعایت می‌کنند، منتشر شود.

برای اثبات این مطلب که اشتراک گذاری نظرات شخصی، منجر به ایجاد یک موج و نفوذ در افکار عمومی می‌شود، با حسن خجسته معاون سابق صدای جمهوری اسلامی گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید؛
فضای مجازی قانون تعریف شده ای در کشورهای دیگر دارد؟ در همه جای دنیا آزادی اصول دارد؛ چارچوب و قوانین برای آن تعریف شده است، آزادی به معنای داشتن صفحات مجازی نیست، کشورهایی که مدعی آزادی هستند برای استفاده از فضای مجازی قواعد درستی تدوین کرده اند و اگر فعالیت آنان در این فضاها منجر به توهین به شخص یا دولت و... شود با آنها برخورد می‌کنند.
اخیراً یک کار مطالعاتی با موضوع اعتماد در ایران صورت گرفته که وقتی از افراد درمورد خودشان مثلا زندگی شخصی، شرایط خانوادگی، موفقیت در کار و... سوال می‌پرسند غالباً بین 60 تا 70 درصد آن‌ها نظر مثبت دارند و از شرایط خودشان راضی هستند، اما وقتی از همان افراد درباره شرایط مردم سوال می‌کنند، حدود 30 تا 40 درصد نگاه مثبت دارند و بقیه می‌گویند که مردم از زندگی‌های خود راضی نیستند، یعنی خود را موفق و راضی، اما جامعه را ناموفق و ناراضی قلمداد می‌کنند.

این نظر در وهله اول براساس درک فردی و دوم براساس ادراکی است که رسانه‌های خبری برای آن شخص به وجود آورده اند. این طرز تفکر تاثیر رسانه هاست، ممکن است رسانه‌هایی که این جهت‌ها را می‌دهند داخلی یا خارجی; گاهی از وظایف خود غافل باشند و یا اینکه خود آن‌ها هم تحت تاثیر تفکری دیگر قرار گرفته باشند.
کدام رسانه‌ها تاثیر بیشتری بر افکار عمومی دارند؟ با نگاهی به مطالبی که جوانان در شبکه‌های مجازی منتشر می‌کنند درمی یابیم که اکثر آن‌ها از مقایسه شرایط زندگی خودشان با کشور‌های دیگر دریافت خوبی ندارند، اما واقعیت این نیست و عده‌ای سازمان یافته بر این جریان کار می‌کنند. بنابراین می‌توان گفت رسانه‌ها و صفحات مجازی در شکل گیری این موج نقش مهمی دارند، اما اینکه کدام رسانه تاثیر زیادتری دارد را فعلا نمی‌توان داوری کرد.
انتهای پیام/