بزرگنمایی:

تبسم مهر - پریسا براتچی عضو تیم ملی کامپوند که افتخارات زیادی را در کارنامه خود دارد، درباره علت خداحافظی خود از تیم ملی تیروکمان اظهار کرد: در طی 7 سالی که عضو تیم ملی کامپوند بودم و تمام زندگی‌ام در تیروکمان خلاصه می‌شد، نه از حقوق مشخصی برخوردار بودم و نه بیمه شده بودم. بنابراین وقتی مسئولان ارزشی برای کمانداران قائل نیستند در این شرایط بد اقتصادی چرا باید زندگی خود را هزینه‌ی رشته‌ای کنم که هیچ آینده‌ای برای من ندارد.
وی گفت: در طی این سال‌ها حتی در شرایطی که مدال کسب می‌کردم عملکرد مسئولان به گونه‌ای نبود که برای تداوم کار در من ایجاد انگیزه شود. من قصد داشتم در بازی‌های آسیایی جاکارتا خداحافظی خود را از تیم ملی اعلام کنم اما به دلیل حواشی که برای من و مجید قیدی در جریان بازی‌ها پیش آمد، ترجیح دادم پیش از حد وارد حاشیه نشوم. البته بعد از بازی‌های آسیایی جاکارتا چون تمایلی برای بازگشت به تیم ملی را نداشتم، دیگر در انتخابی تیم ملی شرکت نکردم.
دارنده مدال طلای کاپ آسیایی تایلند در سال 2018 اضافه کرد: سال 96 که اوج آمادگی من بودم توانستم جز 8 نفر برتر دنیا به فینال فینالیست‌های جام جهانی ایتالیا دعوت شوم که البته به خاطر آسیب‌دیدگی دستم قبل از شرکت در ایتالیا جام جهانی آلمان را از دست دادم و با وجود اینکه برای ایتالیا خود را آماده کرده بودم، فدراسیون اجازه‌ی شرکت به من در این مسابقات را نداد. در حالی که شرکت در چنین تورنمنتی آرزوی هر کماندار است و من خود را برای حضور در این رقابت مهم با وجود آسیب‌دیدگی آماده کرده بودم که متأسفانه شجاعی رئیس فدراسیون پیشین به خاطر لج و لجبازی با من اجازه نداد که عازم ایتالیا شوم.
براتچی تصریح کرد: با وجود اینکه بهترین عملکرد را در سال 96 داشتم و در اوج آمادگی بودم، متأسفانه به دلیل عدم حمایت فدراسیون انگیزه‌ی خود را از دست دادم و دیگر روحیه خوبی برای فعالیت در تیروکمان نداشتم. الان شرایط در تیم ملی به گونه‌ای است که وقتی کماندار حتی بهترین کماندار هم باشد وقتی مدال کسب نمی‌کند، دیگر جایگاهی در تیم ملی ندارد. در حالی که باید فدراسیون کماندار را حفظ کند نه اینکه سراغی از او نگیرد.
وی با بیان اینکه دیگر در تیم ملی تیروکمان ماندن ارزشی ندارد، خاطرنشان کرد: طی 7 سالی که عضو تیم ملی تیروکمان بودم تنها 10 میلیون تومان از فدراسیون حقوق دریافت کردم. بنابراین چرا باید زندگی خود را صرف رشته‌ای کنم که سرانجامی ندارد.
عضو تیم ملی کامپوند زنان با اشاره به اینکه دیگر از تیروکمان خسته شدم و انگیزه‌ای برای بازگشت به تیم ملی ندارم، گفت: وقتی کمترین امکانات از جمله خوابگاه برای کمانداران مهیا نیست و کماندار مجبور است هزینه‌های زیادی را از نظر تجهیزات بپردازد دیگر چه انگیزه‌ای برای بازگشت به این رشته باقی می‌ماند. من یادم هست زمانی که به همراه اسماعیل عبادی قرار بود در جام جهانی لهستان شرکت کنم، خوابگاه نداشتم و مرتب به کیارستمی دبیر فدراسیون می‌گفتم درست نیست هر دفعه این خوابگاه و آن خوابگاه بمانم و وی در جواب به من می‌گفت باید شرایط را تحمل کنی افراد زیادی هستند که به جای تو می‌خواهند وارد تیم ملی شوند، در حقیقت خیلی راحت به شخصیت من توهین می‌شد و من مجبور بودم سکوت کنم و در سخت‌ترین شرایط خود را برای مسابقات آماده کنم.
وی در پایان افزود: واقعاً از اینکه از تیم ملی بیرون آمدم احساس راحتی می‌کنم و دیگر دوست ندارم تیر بزنم.
انتهای پیام