بزرگنمایی:

تبسم مهر - به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن‌پست در گزارشی با بیان این مطلب می‌آورد: «مشکل اصلی‌تر برای دموکرات‌ها، مربوط به مردی است که برای یک دهه گذشته سیاست اسرائیل را در دست دارد و در انتخابات قریب‌الوقوع پیش‌رو نیز بخت زیادی دارد؛ بنیامین نتانیاهو سرسختانه و به صورت موفق برای خنثی کردن هدف پیگیری شده از سوی بیل کلینتون و باراک اوباما، رؤسای جمهوری دموکرات سابق آمریکا که هنوز هم از سوی بسیاری از دموکرات‌ها پیگیری می‌شود تلاش کرده و آن هدف چیزی نیست جز راه حل دو کشوری برای خاتمه درگیری اسرائیل و فلسطین. نتانیاهو هم‌چنین علیه توافق اتمی اوباما با ایران کمپین به راه انداخت؛ توافقی که بسیاری از دموکرات‌ها هنوز هم از آن حمایت می‌کنند.
علاوه بر این نتانیاهو همواره دولت اسرائیل را به حزب جمهوری خواه آمریکا پیوند می‌زند و با این کار و حرکت در مسیر خطی دو حزبی در آمریکا به ایجاد تفرقه در عقاید عمومی آمریکا درباره اسرائیل کمک کرده است. این مساله در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ تشدید هم شده است: نتانیاهو از رئیس جمهوری دفاع، حمایت و حتی تقلید کرده که اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها علاقه‌ای به او ندارند و بسیاری از دموکرات‌ها هم به شدت از او متنفرند.
شاید فکر کنید یک رهبری خارجی که به دنبال جلب همدردی گسترده در آمریکاست، از چسباندن خود به رئیس جمهور ترامپ که به شدت قطبی و جناحی شده، خوددداری می‌کند. اما نتانیاهو نه تنها این کار را نمی‌کند بلکه تا جایی پیش رفته که تصویر بزرگی از خودش به همراه ترامپ را برای تبلیغات انتخاباتی بر ساختمانی در تل آویو آویخته است.
نتایج قابل پیش بینی بود. نظرسنجی‌ها از سوی چندین سازمان نشان می‌دهد که میزان رضایت از نتانیاهو در میان دموکرات‌ها در جریان ریاست جمهوری ترامپ و در کنار حمایت‌ها از اسرائیل افت شدیدی داشته است. بر اساس نظرسنجی مؤسسه گالوپ، در 2015، 31 درصد از دموکرات‌ها گفته بودند که از دیدگاه نتانیاهو رضایت دارند اما در اوت 2018، این میزان به 17 درصد رسید. براساس نظرسنجی اکونومیست و YouGov، تعداد دموکرات‌هایی که گفتند اسرائیل یک متحد است، از 31 درصد به 26 درصد تنها در شش ماه بین دسامبر 2017 و مه 2018 رسید.
دومین نظرسنجی پس از دو اقدام ترامپ که مورد حمایت نتانیاهو و مخالفت دموکرات‌ها قرار گرفت، برگزار شد؛ یکی خروج از توافق اتمی با ایران و دیگری انتقال سفارت آمریکا در اسرائیل به قدس.
این اقدام آخری را بیشتر به چشم تخریب فرصت‌ها برای توافق صلح اسرائیل و فلسطین می‌بینند. بر اساس نظرسنجی اکونومیست / YouGov، تنها 16 درصد از دموکرات‌ها از انتقال سفارت حمایت کردند و 61 درصد مخالف آن بودند که شامل 41 درصدی می‌شوند که به شدت با آن مخالف هستند.
با این حال اکثریت دموکرات‌ها همچنان می‌گویند براین باورند که آمریکا باید از اسرائیل حمایت کند که تا مه سال گذشته میلادی، 54 درصد گفتند این هدفی بسیار مهم یا تا حدی مهم است. این دموکرات‌ها شامل ایلهان عمر و رشیده طیب (دو عضو مسلمان کنگره) نمی‌شود که هر دوی آنها حامی جنبش بایکوت اسرائیل هستند. تنها 20 درصد از آمریکایی‌ها حالا می‌گویند از این جنبش حمایت می‌کنند.
اما از آنجا که نتانیاهو و ترامپ همکاری دارند، رویکرد دموکرات‌ها به نظر به سرعت تغییر می‌کند.
تقابل نتانیاهو با دموکرات‌ها به بیش از دو دهه گذشته باز می‌گردد و این تقصیری است که بر گردن هر دو طرف است. زمانیکه نتانیاهو در سال 1996 برای سمت نخست وزیری اسرائیل کاندیدا شد، کلینتون بیشتر از شیمون پرز حمایت کرد. پس از پیروزی نتانیاهو، نخستین سفرش به کاخ سفید بسیار متشنج بود؛ کلینتون به دنیس رأس، مشاور خود گفته بود: نتانیاهو فکر می‌کند که یک ابرقدرت است و ما اینجاییم تا آنچه را که او دستور می‌دهد، انجام دهیم!
نتانیاهو با تعلل‌های خود در تخریب روند صلح خاورمیانه نیز دست دارد. روابط ضعیفش با واشنگتن باعث شد تا از انتخابات 1999 بیرون رانده شود. اما کلینتون نتوانست به توافقی برای یک کشور فلسطینی نزدیک شود که دلیلش سخت گیری‌های یاسر عرفات، رهبر فقید تشکیلات خودگردان فلسطین بود. پس از تشکیل یک کمپین از عاملان استشهادی از سوی فلسطینی‌ها و پس از آنکه محمود عباس، رهبری تشکیلات خودگردان فلسطین طرف یک پیشنهاد دیگر برای تشکیل کشور فلسطین را گرفت، اسرائیلی‌ها به نفع نتانیاهو رأی داده و او در اوایل 2009 نخست وزیر شد.
با مراجعه به تاریخ می‌توان فهمید که جای هیچ شگفتی نیست که باراک اوباما با تردید و ظنی که به زودی به خصومت گروید، از نتانیاهو استقبال کرد. دولت وقت واشنگتن، رهبری اسرائیل را مانع اولیه صلح اعلام کرد درحالیکه به محمود عباس سخاوتنمندانه اجازه داد تا سختگیری‌هایش را انجام دهد. زمانیکه نتانیاهو برای انتخاب مجدد در 2013 و 2015 کاندید شد، اوباما پا جای کلینتون گذاشت تا نتانیاهو را از میدان به در کند اما شکست خورد و نتانیاهو با حمایت از میت رامنی در جریان انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا اوضاع را به نفع خود بازگرداند.
حالا هم نتانیاهو با فراموش کردن کلینتون و اوباما، به نظر دموکرات‌ها را بازنده‌هایی می‌داند که نمی‌توانند به او آسیبی برسانند. اقدامات او این شبهه را به وجود می‌آورد که ترامپ یا هرکسی شبیه به او می‌تواند به صورت نامحدود بر کاخ سفید کنترل داشته باشد. یا شاید او یک تکنسین کوتاه مدت باشد؛ به هر حال، او به دنبال جلب نظر رأی دهندگان و طفره رفتن از یک مجازات جنایی نامشخص است.
به هر روی، آنچه برای نتانیاهو در بهار 2019 اتفاق بیفتد، بیش از رشیده طیب یا ایلهان عمر بر روابط حزب دموکراتیک با اسرائیل تأثیر می‌گذارد. اگر نتانیاهو در سمت نخست وزیر باقی بماند، این رابطه‌ای که قبلاً دچار مشکل بوده، رو به بدتر شدن هم می‌رود.»
انتهای پیام