بزرگنمایی:
از زمانیکه آمریکا از برجام خارج شد و ترامپ اعلام کرد قصد دارد میزان صادرات نفت ایران را به صفر برساند، رسانهها گرد و خاک به پا کردند و کارشناسان و تحلیلگران هیاهو؛ اما مردان نفتی ترجیح دادند با تاکید بر ناتوانی آمریکا در حذف نفت ایران از بازارهای جهانی، سکوت پیشه کنند.
تبسم مهر به نقل از ایسنا، با تکرار مجدد تاریخ، نفت باز هم توسط ترامپ انتخاب شد تا
ابزار آمریکا برای آسیب رساندن به ایران شود. ترامپ کمر همت به صفر رساندن
میزان صادرات نفت ایران بست و هرچند سناریوهای مختلفی را برای این هدف به
کار برد اما موفق نشد و دقیقا سه روز مانده به تاریخی که اعلام کرده بود
میزان صادرات نفت ایران صفر میشود، به هشت مشتری نفت ایران برای ادامه
خرید نفت از ایران معافیت داد.
در این سوی ماجرا، دولتمردان ایران از همان ابتدا اعلام کردند
رویای ترامپ برای به صفر رساندن نفت ایران دست نیافتنی است اما درباره
آمار و اطلاعات و راههایی که از طریق آن تحریم را دور خواهند زد سخنی به
میان نیامد و سوالات خبرنگاران درمورد میزان تولید، صادرات و راهکارهایی که
وزارت نفت برای مقابله با تحریم های آمریکا درنظر گرفته است، پاسخ داده
نشد.
زنگنه - وزیر نفت - یک بار در پاسخ مبنی بر
تصمیم آمریکا برای به صفر رساندن صادرات ایران و اینکه آیا خلاء نفت ایران
در بلندمدت جبرانپذیر خواهد بود، گفت: انشاالله خواب آمریکا برای نفت
ایران تعبیر نمیشود.
"بارها اعلام کردهایم که درباره تحریم اطلاعاتی به آمریکا
نمیدهیم. من درباره تحریم یک کلمه هم حرف نمیزنم، قرار نیست برای خوشحالی
مردم حرفهایی بزنم و کارهایی که در این حوزه انجام میدهم را لو بدهم." این جملات تنها گوشهای از اظهارات زنگنه درباره تحریمهای نفتی است.
اما علت این سکوت چه بود؟! روز دوشنبه، امیرحسین زمانینیا - معاون وزیر
نفت - از وجود جنگ روانی و اطلاعاتی بین ایران و آمریکا خبر داد و گفت:
وزارت نفت نمیتواند درباره آمار و ارقام حرف بزند، زیرا جنگ جدی اطلاعاتی،
روانی و افکار عمومی بین ایران و واشنگتن در حال جریان است. هر اطلاعاتی
که ما بدهیم، آنها استفاده میکنند و هر اطلاعاتی که آنها بدهند، ما
استفاده میکنیم. هر دو طرف یکدیگر را خوب میفهمند، اما اینکه این جنگ تا
چه زمانی ادامه دارد، به تغییر ماهوی روابط بینالمللی بستگی دارد و
اینکه اتحادیه اروپا چقدر مستقل از آمریکا شود و نفوذ مالی آمریکا چقدر در
دنیا محدود شود.
با این اوصاف، شاید نتیجه همین سکوت است که صادرات نفت ایران، گاهی چراغ
روشن و گاهی چراغ خاموش ادامه دارد و به گفته زمانینیا ایران در نفت
جلوتر از برنامه خود قرار دارد.