بزرگنمایی:

تبسم مهر - رسول نجفیان گفت: ایده اولیه ساخت سریال «رعنا» از خاطراتی که من برای میرباقری تعریف می‌کردم، ایجاد شد. به همین دلیل هم نام پرویز پرستویی در این سریال رسول نجفی است که اشاره‌ای به نام من دارد.

«رسول نجفیان» در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس من بالغ بر 100 کار به عنوان نویسنده، کارگردان، بازیگر و آهنگساز انجام داده‌ام ولی در میان این کارها رعنا رتبه خوبی دارد و برایم خاص است. به طور کلی، کاری که همه چیزش حساب و کتاب شده باشد و به صورت حرفه‌ای ساخته شود، حتماً جایگاه خوبی در رزومه بازیگر دارد. رعنا هم جزو این کارهای خوب و منحصر به فرد است.
وی ادامه داد: این سریال در سال 67 توسط داوود میرباقری که از دوستان خوب من هستند، ساخته شد. ایده اولیه ساخت این سریال از خاطراتی که من برای میرباقری تعریف می‌کردم، ایجاد شد. به همین دلیل هم نام پرویز پرستویی در این سریال رسول نجفی است که اشاره‌ای به نام من دارد. به طور کلی، کاراکتر و شخصیت پرستویی در این سریال ایهام و اشاره‌ای به نام من داشت. به طریقی آنچه در این سریال می‌بینیم خاطرات من است. به همین دلیل بازی کردن در این سریال برایم خوشایند بود.
نجفیان با بیان اینکه این روزها «رعنا» از شبکه آی فیلم پخش می‌شود، اظهارداشت: برایم خیلی جالب است که با گذشت چندین سال از ساخت این سریال باز هم خیلی از افراد به انحای مختلف تماس گرفته و گفته‌اند که این سریال از آی فیلم در حال پخش است. تا جایی که سر کار نباشم و وقت داشته باشم سعی می‌کنم آن را ببینم و تجدید خاطره کنم.

وی تصریح کرد: سریال رعنا در 20 سال پیش یک نوع بدعت به حساب می‌آمد. این سریال در برابر کلیشه‌هایی که آن زمان خیلی رایج بود، ایستاد. پرداخت محتوای قصه بسیار خوب بود. شخصیت‌پردازی‌ها و ارتباط‌های دراماتیک، عالی از کار درآمد و در شیوه اجرا هم کار نویی ارائه شد. با توجه به این ویژگی‌هاست که بعد از سال‌ها هنوز هم این سریال بیننده دارد و زنده است.
نجفیان با اشاره به این موضوع که این سریال درباره تاریخ معاصر است و بسیاری از افرادی که در این سریال بازی کرده‌اند، خودشان این دوره را تجربه کرده‌اند و به همین دلیل، احساس می‌کنم که شرایط به خوبی فضاسازی شده است، تصریح کرد: همانطور که می‌دانید شرایط الان با 20 سال پیش خیلی فرق کرده است. یکی از مهمترین موضوعات این است که امروزه فضای مجازی را داریم که در آن زمان نبود. این موضوع تأثیرات متفاوتی در همه حوزه‌ها داشته است امّا یک موضوع دیگر این که، الان به دلایلی کار فیلم سازی راحت‌تر شده است. قبلاً از دوربین‌های بزرگ استفاده می‌شد و کارهای فنی با سختی صورت می‌گرفت امّا الان فناوری به کمک ما آمده است تا راحت‌تر کارها را انجام دهیم.
وی ادامه داد: البته با توجه به این شرایط باید احتیاط کنیم که در دنیای اینترنت و فناوری دچار سهل انگاری نشویم. همانطور که گفتم الان به کمک تکنولوژی کارها سریع‌تر و راحت‌تر انجام می‌شود، امّا باید به اندازه کافی دقت داشته باشیم تا کارها با ظرافت انجام شود. کارها باید مانند 20 سال قبل پلان به پلان بررسی شوند و برای آنها وقت و انرژی صرف کرد.
نجفیان در پاسخ به این سوال که آیا خودتان پیش بینی می‌کردید رعنا در زمان خود تا این حد موفق باشد؟ گفت: از آنجایی که من خودم در جریان قصه بودم و متن را کامل خوانده بودم، می‌دانستم که کار خوبی ساخته خواهد شد. به خوبی واقف بودم ماجرایی که آمیخته به عشق باشد، جذابیت ایجاد می‌کند. الان که برمی‌گردم و به رعنا نگاه می‌کنم تصورم این است که در زمان خودش خیلی خوب ساخته شده و همین قصه و شرایط به خوبی به دل نشسته و کار خوب از آب درآمده است. هنوز هم معتقدم که رعنا کار خاص و منحصر به فردی است. نظر شخصی من این است که اگر تغییری در آن ایجاد شود، ارزش‌هایش را از دست می‌دهد.

وی همچنین درباره ساخت قصه‌های تاریخی نیز گفت: اصولاً در فیلم سازی دو نوع کار داریم. یک نوع از کارها آن هایی هستند که نویسنده خودش یک قصه را می‌نویسد. در این موارد شما می‌توانید هر آنچه را که به ذهنتان می‌آید بنویسید و پرداخته کنید و اگر کسی به آن انتقادی کرد، بگویید که این نظر شخصی من است و می‌خواهم داستان این طور پیش برود. اما وقتی یک قصه تاریخی را می‌نویسید و درباره یک مقطع تاریخی صحبت می‌کنید نمی‌توانید هر آن چیزی را که دوست دارید، بنویسید. باید درباره آن مقطع تاریخی آگاهی داشته باشید. به طور کلی در کارهای تاریخی، دست اندرکاران نوعی مسئولیت دارند و در مقابل آگاهی مردم مسئولند، به همین دلیل کار سخت می‌شود.
وی همچنین درباره اینکه ساخت آثار مرتبط با تاریخ معاطر دشوارتر است یا تاریخ کهن؟ گفت: فکر نمی‌کنم از این لحاظ تفاوتی وجود داشته باشند. به طور کلی همان موضوع مسئولیت در مورد هر دو نوع از این کارهای تاریخی صدق می‌کند. امّا کارهای تاریخ معاصر یک وجه جذاب دارند؛ عده‌ای از دست اندرکاران و بینندگان، آن دوره تاریخی را تجربه کرده‌اند و این موضوع جالب است.
انتهای پیام/