ایرنا گزارش میدهد
آموزش پزشکی در وزارت بهداشت، فرزند 33 ساله
اجتماعی
بزرگنمایی:
تبسم مهر - تهران- ایرنا- ۳۳ سال پیش که آموزش پزشکی در وزارت بهداشت ادغام شد، مخالفان و موافقان آن در دو صف جدا ایستاده بودند، فرزند جدید آن روز وزارت بهداشت حالا قد کشیده اما دو طیف آن روز همچنان در دو صف جدا ایستاده اند و هر کدام دلیل میآورند.
تبسم مهر - تهران- ایرنا- 33 سال پیش که آموزش پزشکی در وزارت بهداشت ادغام شد، مخالفان و موافقان آن در دو صف جدا ایستاده بودند، فرزند جدید آن روز وزارت بهداشت حالا قد کشیده اما دو طیف آن روز همچنان در دو صف جدا ایستاده اند و هر کدام دلیل میآورند.
به گزارش خبرنگار سلامت ایرنا، آخرین روزهای مهر 1364 بود که قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به تایید شورای نگهبان رسید. قانونی که ماده 7 آن، سیاستگذاری، تعیین خط مشی و برنامه ریزی آموزشی پزشکی را بر عهده این وزارتخانه گذاشت و حالا بعد از سالها هنوز این سوال مطرح است که جای آموزش پزشکی در وزارت بهداشت است یا وزارت علوم.
آموزش پزشکی در سال 1364 به وزارت بهداشت منتقل شد. کارشناسان یکی از دلایل این کار را کمبود نیروی انسانی و نیاز کشور به کادر درمانی میدانستند. موضوعی که یک بار دیگر در سال 1385 مطرح و در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز مصوب شد.
طی سالهای اخیر مسئولان وزارت بهداشت بارها با جدایی دوباره آموزش پزشکی مخالفت کردند و مزایای این ادغام را به شکلهای مختلفی تشریح کرده اند. یکی از موارد که همین دو ماه پیش و در آخرین نشست خبری سخنگوی وزارت بهداشت مطرح شد، افزایش تعداد پزشکان کشور طی 40 سال اخیر بود. موضوعی که در همان زمان انتقال آموزش پزشکی به وزارت بهداشت، یکی از دلایل این اتفاق بود.
ایرج حریرچی سوم دی ماه امسال در نشست خبری خود گفته بود: تعداد پزشکان عمومی، متخصص و دندانپزشکان فارغ التحصیل داخل و خارج و دارای شماره نظام پزشکی کشور به عدد 173 هزار و 130 نفر رسیده است.
به گفته او تعداد پزشکان عمومی و متخصص و دندانپزشکان فارغ التحصیل داخل و خارج و دارای شماره نظام پزشکی در سال 1356 برابر با 13 هزار و 428 نفر بود و البته افراد فعال و ارائه کننده خدمت به مراتب کمتر و در حدود 10 هزار نفر بود. در آن سالها قریب به 6 هزار پزشک از آسیای جنوبی نظیر پاکستان، بنگلادش و هند در کشور حضور داشتند و با وجود اینکه در سالهای بعد از انقلاب هم با موجی از مهاجرت گروه پزشکی مواجه بودیم، با برنامه ریزی و اقدامات وسیعی که بعد از انقلاب اسلامی صورت گرفت، در ابتدای سال 1395، تعداد 39 هزار و 398 متخصص و فوق تخصص، 42هزار و 422 پزشک عمومی و 26 هزار و 361 دندانپزشک عمومی و متخصص و در مجموع 108 هزار و181 نفر به صورت فعال در حال ارائه خدمت بودند. این افزایش بیش از 10 برابری پزشکان کشور تاثیر بسیار زیادی در بهبود شاخصهای بهداشتی درمانی کشور در این 40 سال اخیر داشت.
* آموزش پزشکی ماندن یا نماندن
شاید بزرگترین علت مطرح شدن این سوال که جایگاه آموزش پزشکی کجاست، سوالاتی است که در محافل کارشناسی مطرح است، از جمله اینکه آیا کیفیت آموزش پزشکی در کشور مطلوب است و مثلا پزشکان عمومی کشور از دانش و مهارت کافی برخوردار هستند که مورد اقبال و اعتماد مردم باشند و آیا ادغام آموزش پزشکی و حضور دانشجویان گروه پزشکی در بیمارستانهای آموزشی به کیفیت خدمات سلامت برای مردم اثر منفی نگذاشته است؟
برخی کارشناسان معتقدند این ادغام با وجود بهبود برخی شاخصهای بهداشتی و درمانی هم به کیفیت آموزش پزشکی لطمه زده است و هم با اعمال نفوذ برخی پزشکان متخصص ظرفیتهای برخی گروههای تخصصی محدود مانده و همچنان با کمبود پزشک متخصص در برخی رشته هایم مورد نیاز جامعه مواجه هستیم و بنابراین ادغام آموزش پزشکی در وزارت بهداشت الزاما به نفع مردم نبوده و در جاهایی به نفع برخی گروهای تخصصی تمام شده است.
سعید نمکی وزیر بهداشت در این مورد به خبرنگار سلامت ایرنا گفت: سرشت آموزش پزشکی با آنچه در وزارت علوم وجود دارد، خیلی سازگار و هماهنگ نیست.
وی افزود: البته در حال بررسی این موضوع هستیم که بتوانیم بار درمان و بهداشت را از دوش رئیس دانشگاه علوم پزشکی برداریم و به قائم مقام او محول کنیم تا رئیس دانشگاه به امور آموزش و پژوهش بپردازد و نظارت داشته باشد و شخص دیگری بار نظام سلامت در حوزه بهداشت و درمان را مدیریت کند.
سرپرست وزارت بهداشت اظهار داشت: اینکه آموزش پزشکی را در وزارت علوم ادغام کنیم، به نفع کشور نیست. زیرا طبیعت و سرشت آموزش پزشکی به علت نیاز به زیرساختها و ارتباط تنگاتنگ آن با بخش بهداشت و درمان متفاوت است و این ادغام از لحاظ علمی و منطقی و حتی از نظر اقتصادی صحیح نیست.
* مستندات کافی را فراهم کنید
نمکی در حکم ابقای باقر لاریجانی در معاونت آموزشی وزارت بهداشت نیز به صورت تلویحی بر عدم این انتقال اشاره و تاکید کرد که این معاونت باید مستندات کافی برای توجیه عدم امکان این موضوع را فراهم کند.
وزیر بهداشت در این حکم نوشت: این روزها مواردی مبنی بر تفکیک آموزش پزشکی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ادغام آن در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مطرح میشود. این رویکرد با توجه به ضرورت بهره گیری آموزش پزشکی از فضا و عرصه بهداشت و درمان تفکیک آموزش از این دو حوزه مهم را غیرممکن میکند. بنابراین برای مقابله با این رویکرد غیر منطقی ضروری است جناب عالی (معاون آموزشی) و همکارانتان مستندات کافی برای توجیه عدم امکان این سه جزء تفکیک ناپذیر فراهم کنید.
* آن قدر تنیده شدند که جدا نمیشوند
حیدرعلی عابدی، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی نیز با این زمزمهها مخالف است.او در این رابطه به خبرنگار سلامت ایرنا گفت: این مباحث گاهی مطرح میشود، اما آموزش پزشکی و وزارت بهداشت آن قدر در هم تنیده شده که جداسازی آن امکانپذیر نیست.
عابدی اظهار داشت: باید بین آرزو و واقعیت تفاوت قائل شویم. واقعیت این است که آیا وزیر علوم میتواند پاسخگوی نیازهای درمانی مردم باشد یا خیر. در صورت انجام این اتفاق، دو وزارتخانه باید پاسخگو باشند. یعنی یک وزارتخانه متولی بیمارستانهای دانشگاهی و یک وزارتخانه دیگر متولی بیمارستانهای دیگر باشد. این موضوع حتی با سیاستهای ابلاغی سلامت نیز مطابقت ندارد. زیرا در این سیاستها گفته شده که متولی بهداشت و درمان کشور، وزارت بهداشت است.
این نماینده مجلس معتقد است که این بازگشت آموزش پزشکی به وزارت علوم امکانپذیر نیست و اصلا نباید مطرح شود.
عابدی گفت: به طور مثال تصور کنید بیمارستان امام خمینی (ره) یا بیمارستان شریعتی به وزارت علوم منتقل شوند. در این صورت چه کسی باید پاسخگوی درمان مردم باشد؟ از طرفی مراجعه به بیمارستانهای غیر آموزشی آزاد است و اگر کسی نمیخواهد به این بیمارستانها مراجعه کند، میتواند برای دریافت خدمات درمانی به بیمارستانهای غیر آموزشی برود.
به هر حال به نظر میرسد فرزند 33 ساله وزارت بهداشت طی این سالها مسیر متفاوتی را نسبت به سایر رشتهها که در وزارت علوم وجود دارند، طی کرده و توانسته جایگاه علمی رشتههای مربوط به علوم پزشکی را نسبت به سایر رشتهها ارتقا بدهد. هرچند از آن طرف بسیاری از مردم اعتقاد دارند که کیفیت خدمات درمانی در بیمارستانهای آموزشی چندان مناسب نیست و در بسیاری مواقع دانشجویان بر بالین بیمار حاضر میشوند و آزمون و خطا میکنند و اساتید در بسیاری اوقات نیستند یا ساعات کمی را در برخی روزها به بیماران سرکشی میکنند. با تمام این تفاسیر شاید در شرایط فعلی شاید حداقل انتقال بار بهداشت و درمان از دوش رئیس دانشگاههای علوم پزشکی به قائم مقام رئیس دانشگاه منطقی باشد.
گزارش از امیر پروسنان
اجتمام*9482 * 3063
انتهای پیام /*