بزرگنمایی:

تبسم مهر - یک استاد اقلیم شناس با اشاره به اینکه بیلان انرژی کره زمین در دراز مدت مطمئناً به تعادل می‌رسد، گفت: اما در کوتاه‌مدت اینطور نیست و ما در موضوع تحقیق درباره دوره‌های کوتاه مدت آب و هوایی صحبت می‌کنیم.

به گزارش خبرنگار گروه محیط‌زیست خبرگزاری فارس نشست هم اندیشی ملی موافقتنامه اقلیمی پاریس عصر امروز در دانشکده علوم دانشگاه تهران برگزار شد
این نشست از مجموعه سه گانه بررسی موافقتنامه اقلیمی پاریس به طرح این موضوع پرداخت که آیا تغییر اقلیم واقعیت است یا خیال، قاسم عزیزی عضو هیئت علمی دانشگاه جغرافیای دانشگاه تهران و رئیس این پنل با اشاره به آثار مخرب تغییرات اقلیمی گفت دیدگاه‌ها و نظریات مختلفی درباره این موضوع وجود دارد و از آنجا که این مسئله به صورت ماهو ای مهم است به طرح آن خواهیم پرداخت.
در ابتدای نشست بهلول علیجانی عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و بنیانگذار اقلیم شناسی سینوپتیک ایران با اشاره به اینکه تغییر اقلیم مادر همه مخاطرات محسوب می‌شود گفت: آنچه که اقلیم کره زمین را تشکیل داده سامانه اقیانوس ها، اتمسفر، کاربری‌های انسان، تکنولوژی و عمق اقیانوس‌ها است.
وی ادامه داد: به همین دلیل اگر می‌خواهیم ببینیم اقلیم جهان در 10 سال آینده چه وضعیتی خواهد داشت، باید همه این مسائل را در نظر بگیرید در غیر این صورت نمی‌توان یک مدل اقلیمی ساخت.
این استاد اقلیم شناس خاطر نشان کرد: بیلان انرژی کره زمین در دراز مدت باید مساوی باشد گاهی می‌بینیم میزان پس داد انرژی کمتر است و در نتیجه زمین گرمتر می‌شود و زمانی این پس داد بیشتر بوده و زمین سردتر می‌شود.
علیجانی با اشاره به اینکه بیلان انرژی کره زمین دراز مدت مطمئناً به تعادل می‌رسد، گفت: اما در کوتاه‌مدت اینطور نیست و ما در موضوع تحقیق درباره دوره‌های کوتاه مدت آب و هوایی صحبت می‌کنیم.
وی ادامه داد: دمای کره زمین در سال‌های گذشته افزایش یافته و باید معیارها و استانداردهای را مشخص کنیم و درباره تغییر اقلیم صحبت کنیم.
این استاد اقلیم شناسی با بیان این که منظور ما از تغییر اقلیم تغییر میانگین‌های درازمدت است که عمدتاً روی دما متمرکز شده اند ابراز داشت: حداقل مدت مورد اشاره ما دوره 30 سال است که دما باید به حالت طبیعی خود باز گردد و تغییرات دمایی کمتر از 30 سال به عنوان نوسانات اقلیمی شناخته می‌شود.
وی اظهارداشت: تفاوت دمای در دهه‌های مختلف در قرن بیستم قابل ملاحظه است و نیمه دوم قرن بیستم دما افزایش ناگهانی یافته و این افزایش از تحمل اکوسیستم‌های زمین خارج بوده است.
این استاد اقلیم شناس با بیان اینکه گاز کربنیک از 280 ppm در نیمه اول قرن بیستم به 410 پی پی ام در نیمه دوم افزایش یافته است گفت دانشمندان معتقدند اگر این عدد از چهارصد ppm بگذرد باعث خفه شدن برخی از گیاهان می‌شود.
وی ادامه داد: از سال 2000 به بعد گاز کربنیک در جو زمین بیشتر شده و این مسئله باعث افزایش دمای کره زمین شده است.
علیجانی با اشاره به نمودارها و ابراز داشت میزان بخار اتمسفر از سال 2000 به بعد افزایش یافته و این افزایش هم به اندازه گاز کربنیک مهم است از نظر خود دور مانده است.
انتهای پیام/