بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران- ایرنا- «کریسیتانو رونالدو» برای حدود یک دهه، فرشته عذاب اتلتیکو مادرید در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا بوده و حالا عقربه قطب نمای ستاره پرتغالی بار دیگر به سوی مردان «دیگو سیمئونه» با پیراهن یوونتوس چرخیده است.

به گزارش ایرنا، برای درک عمق صدماتی که رونالدو در رقابت‌های اروپایی به اتلتیکو وارد آورده است، باید به سال 2014 باز گردیم البته ناگفته نماند که کاپیتان تیم ملی پرتغال در لالیگا و شهرآوردهای مادرید، بیشترین گل را به شاگردان سیمئونه زده است که از جمله آنها می‌توان به 2 هت تریک در ورزشگاه ویسنته کالدرون اشاره کرد.
به اروپا باز گردیم؛ فینال لیگ قهرمانان در لیسبون، این 2 غول اسپانیا را روبروی یکدیگر قرار داد و پس از اینکه «دیگو گودین» با تک گل خود به رویای اتلتیکو تقریبا جامه عمل پوشانده بود؛ «سرخیو راموس» در دقیقه 93 گل تساوی بخش رئال را به ثمر رساند تا بازی وارد وقت‌های اضافه شود؛ گلی که امروز با نام «راموس تایم» شناخته می‌شود.
در ادامه، سفیدپوشان گوی سبقت را از اتلتیکوی بی رمق ربوده و با نتیجه چهار بر یک آنها را مغلوب کردند؛ این در حالی بود که رونالدو گل چهارم کهکشانی‌ها را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و شادی پس از گل زائد الوصفش که با در آوردن پیراهن و نشان دادن عضلاتش به جمعیت حاضر در ورزشگاه همراه شد، هنوز از ذهن هواداران اتلتیکو پاک نشده است.
اما سال 2014، آغاز کابوس اروپایی آنها با مرد پرتغالی بود؛ در واقع 2 سال بعد همان اتفاق بار دیگر در سن سیرو میلان تکرار شد و این بار آنها مجبور بودند تا برای گل رونالدو از روی نقطه پنالتی، 120 دقیقه منتظر بمانند؛ گلی که لقب «قهرمان» را برای او و عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان را برای رئالی‌ها به یادگار گذاشت.
اشک از چشم‌های «خوان فران» که پنالتی خود را از دست داده بود درست مثل تمام هواداران اتلتیکو که بار دیگر رویای قهرمانی را از دست رفته می‌دیدند، جاری شد.
اما این ضرب المثلی بین اهالی فوتبال رایج است؛ «فوتبال همیشه فرصت انتقام را در اختیار شما قرار می‌دهد.»
یک سال بعد، اتلتیکو بار دیگر این فرصت را داشت تا انتقام شکست‌های گذشته در فینال را در نیمه نهایی از کهکشانی‌ها بگیرد.
با این حال، رونالدو که حالا به معنای واقعی کلمه به غول آدمخوار تیم دوم شهر مادرید تبدیل شده بود؛ این بار به اندازه بازی‌های گذشته هواداران را معلق نگذاشت؛ در واقع سه گلی که او در سانتیاگو برنابئو به ثمر رساند، پیش از برگزاری بازی برگشت، تقریبا هر 2 پای سفیدپوشان را در فینالی دیگر قرار داد.
داستان نبرد مادریدی‌ها همیشه به این شکل بوده است؛ پیروزی برای یک طرف و نا امیدی و یاس برای سوی دیگر.
به عبارت بهتر، مهار شماره 7 رئال برای اتلتیکو به دغدغه ای بزرگ و وسواسی فکری تبدیل شده بود.
** ایتالیا و تورین
یوونتوس در اغلب موارد یکی از پایه‌های فینال لیگ قهرمانان بوده و امضای قرارداد با رونالدو تنها جایگاه آنها را بهبود بخشیده و بانوی پیر را پس از سال‌ها به عنوان یکی از گزینه‌های محتمل قهرمانی معرفی کرده است؛ هدفی که تنها با حضور شماره 7 مغرور پیشین رئال، قابل توجیه و تحقق است.
و این همان دلیلی است که رونالدو و «لیونل مسی» را به 2 سلطه گر دنیای فوتبال طی یک دهه گذشته تبدیل کرده است.
ژن رقابت جویی رونالدو که موجب شده تا او همواره برترین گلزن لیگ قهرمانان لقب بگیرد، بار دیگر آماده است تا روی زخم‌های اتلتیکو نمک بپاشد و به همین دلیل یوونتوسی‌ها با وجود آگاهی از 33 ساله شدن رونالدو در تابستان سال گذشته، برای پایان دادن به نفرین سال‌های اخیرشان در فینال لیگ قهرمانان، 100 میلیون یورو پرداختند.
در حال حاضر، رونالدو انتظارات در یوونتوس را با به ثمر رساندن 21 گل و ارسال 11 پاس گل، برآورده کرده است.
بازیکنان در 34 سالگی به طور معمول با هدف درآمدزایی برای روزهای بازنشستگی به چین یا قطر کوچ می‌کنند اما رونالدو همچنان در بالاترین سطح فوتبال در جستجوی افتخار آفرینی است.
شماره 7 محبوب سال‌های نه چندان دور رئال می‌خواهد همچنان به رقابت ادامه داده و به مادریدی‌ها ثابت کند تا آنها با باز کردن درهای خروج به روی برترین گلزن تاریخ خود، اشتباه بزرگی مرتکب شده اند و برای این منظور، هیچ راهی بهتر از آن نیست تا این اشتباه را در تورنمتی به رخ «فلورنیتیو پرز» بکشد که بیش از هر رقابت دیگری برای آن ولع دارد.
رونالدو تاکنون پنج بار لیگ قهرمانان را فتح کرده و چهار مورد آن در پیراهن سفیدپوشان محقق شده و مرد پرتغالی ششمین جام را در حالی هدف گرفته که اتلتیکو نخستین مانع بزرگ بر سر راه او محسوب می‌شود.
به عبارت دیگر، فتح لیگ قهرمانان اروپا تنها چند کیلومتر آن سوی برنابئوی دوست داشتنی اش، حالا بزرگ‌ترین چالش مرد مهار نشدنی است که به خوبی می‌داند اتلتیکو تحت هدایت سیمئونه چگونه عمل می‌کند.
رونالدو قصد دارد یوونتوس را هم به همان قله هایی که با منچستریونایتد و رئال مادرید فتح کرده، برساند؛ علاوه بر این، او با یک افتخار اروپایی دیگر می‌تواند با رکورد 6 قهرمانی اروپایی «پاکو جنتو» برابری کند؛ رکوردی که از سال 1966 به بعد، هیچ بازیکنی موفق نشده تا خود را حتی به نزدیکی آن برساند.
ورزشی**3991**9129
انتهای پیام /*