بزرگنمایی:

تبسم مهر - در مطلبی که در ادامه می‌خوانید به تشریح سه پرونده ای می‌پردازیم که پلیس در آن با استفاده از فرآیند پیشگیری وضعی، از وقوع جرایم مختلفی مانند مزاحمت، تخریب و سرقت جلوگیری کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر ، پشیگیری وضعی از جرم به معنای استفاده از ظرفیت‌های محیطی، تکنولوژیکی و طبیعی برای کاهش وقوع بزه است که حجم وسیعی از فعالیت‌های ضد جرم را شامل می‌شود .
پرونده نخست: حذف دور دور کردن‌های خیابانی نوجوانان
«بل برک» بکارگیری یک روش پیشگیری وضعی از جرم در مورد مشکلی جدی در تگزاس را اینگونه گزارش کرد؛ در غروب روزهای تعطیل 4000 نوجوان در یک خیابان تجاری شلوغ به گشت زنی می‌پرداختند و مسیر را بر ماشین‌های اورژانس می‌بستند. این نوجوانان اغلب نزاع و درگیری، دزدی و انواع بزه و جرایم را مرتکب می‌شدند .
تلاش‌های آغازین جهت حل این معضل شامل بهبود قانون وضع ترافیک و ایجاد موانع برای منحرف کردن و بهم‌زدن جریان ترافیک بود. هیچکدام از این تاکتیک‌ها کمکی در بهبود وضعیت نکرد .
نظارت بیشتر بر وضع ترافیک، نارضایتی والدین نوجوانانی که جریمه شده بودند را به همراه داشت. ایجاد موانع، ترافیک را در خیابان‌های مورد نظر کاهش داد ولی باعث جابجایی نوجوانان به مناطق مسکونی شد که این مورد نیز نارضایتی و شکایت ساکنان را به همراه داشت .
پس از این شکست ها، راه حلی به ذهن دست‌اندرکاران امر رسید و آن را که بر اساس فرضیه منحرف کردن مجرمان بود، اجرایی کردند .
یک فضای بزرگ (یک منطقه پارکینگ) برای نوجوانان در نظر گرفته شد که می‌توانستند در آنان به گشت زنی بپردازند. هزینه‌ها جهت احداث و نظارت بر این فضا و سرویس‌دهی به جوانان بسیار بالا بودند ولی ارزش هزینه کردن را داشتند چرا که این راه حل، مشکل را از بین برد .
این مثال بیانگر این واقعیت است که پیشگیری وضعی از جرم می‌تواند اثرات بسیاری به دنبال داشته باشد. در این ماجرا، از انتقال بزه به محله‌های اطراف خیلی زود جلوگیری و نارضایتی‌ها اجتماعی مهار شد .
پرونده دوم: کاهش تخریب اتوبوس‌ها
«پوینر»، یک برنامه کاربردی پیشگیری وضعی از جرم را که سعی در کاهش غارتگری در اتوبوس‌های دوطبقه را داشت، شرح می‌دهد .
تخریب اتوبوس‌ها سالانه 1.4 میلیون پوند برای یک شرکت حمل و نقل هزینه‌بر می‌داشت. بیشتر این تخریب‌ها در طبقات فوقانی اتوبوس‌ها روی می‌داد که اغلب توسط بچه‌های در سن مدرسه انجام می‌گرفت .
راهکار انتخابی برای مقابله با این پدیده، نصب دوربین‌های مدار بسته بود. به دلیل هزینه‌های بالای این کار شرکت اتوبوسرانی تصمیم به نصب دوربین‌های کامل در 2 اتوبوس و دوربین‌های ماکت در 3 اتوبوس دیگر از مجموع 8 اتوبوسی که در یک آمادگاه خدمت رسانی می‌کردند، گرفت .
همزمان با نصب دوربین ها، شرکت اتوبوسرانی اقدام به مبارزات آموزشی ضد تخریب در وسایل ارتباط جمعی و مدارس گرفت. شواهد نشان می‌دهد پس از نصب دوربین ها، تعمیر روکش‌های صندلی و هزینه نظافت محیط داخلی اتوبوس ها، هر دو کاهش یافت .
جالب اینجاست که این کاهش تخریب‌ها و هزینه‌ها نه تنها در اتوبوس‌های مجهز به دوربین بلکه در همه اتوبوس‌ها رخ داد .
پرونده سوم: پیشگیری از دستبرد به دفاتر پستی
«اکبلوم»، برنامه ای را برای جلوگیری از دستبرد به دفاتر پستی لندن در اوایل سال 1980 ارزیابی کرد. دستبردها در یک سال حدود 400 درصد افزایش یافته بودند که باعث شده بود که دولت به تجزیه و تحلیل روش‌های بکارگرفته شده توسط سارقان پرداخته و راه باز دارنده مناسب را توسعه دهد .
روش بازدارنده انتخابی؛ ارتقاء جدارهای امنیتی باجه هایی که از قبل در دفاتر پستی استفاده می‌شد، بود .
جدارهای قدیمی در واقع، بازدارندگی مناسبی از خود نشان نداده بودند، ولی جدارهای جدید کارکرد مناسبی داشتند .
اکبلوم خاطر نشان می‌کند که دستبرد از دفاتر پستی بعد از ارتقا جدارهای امنیتی بطرز چشمگیری کاهش یافت(گرچه هیچوقت به حد پایه نرسید). با ارزیانی 3 برآورد مجزا، اکبلوم نتیجه گرفت که جداره‌های امنیتی سرقت‌ها را تا 40 ٪ کاهش داد .
تاثیر جدارها بسیار پیچیده بود. اکبلوم شواهدی پیدا کرد که سرقت از مسؤلان و مشتریان در مناطق حفاظت نشده پستی همراه با سرقت از مناطق ایمن شده کاهش داشته است. او همچنین دریافت که سارقین شیوه خود را تغییر داده‌اند. همزمان با نصب جدارهای ارتقاء یافته امنیتی، حملات فیزیکی بر ضد این جدارها نیز کاهش یافت .
در عوض سارقان اغلب برای ترساندن باجه داران به اسلحه روی آورده بودند و خوشبختانه ثابت شده که سلاح وسیله ای نامناسب جهت اقدام به سرقت است، چرا که هر اقدام موفقیت بار از سوی سارقان، دو اقدام ناموفقیت بار همراه داشته است .
اکبلوم همچنین پیشنهاد می‌کند که ممکن است تغییر محل جرم سرقت از مناطق ایمن شده به داخل ایستگاه‌های غیر اصلی و محموله‌های پستی و پول نقد این ایستگاه‌های فرعی تبدیل شود .
این مثال به طور کامل سازگار با عقیده پیشگیری وضعی از جرم نیست که جرائم بطور کامل پیرو اقتضای موفقیت است. گرچه اکبلوم نتیجه گیری می‌کند که سارقان ایستگاه‌های پستی بیشتر آماتور هستند. آمار و ارقام او مقداری حمایت کننده این است که افرادی که به سمت ارتکاب جرم سوق داده شده اند در هنگامی که راه‌های ارتکاب جرم آنها را خنثی می‌کنید، سعی در جستجوی راهی جایگزین برای ارتکاب جرم ندارند.