بزرگنمایی:

تبسم مهر - به گزارش ایسنا، جمشید انصاری در اولین همایش ملی اقتصاد آموزش و پرورش که در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد با اشاره به اینکه اداره مسائل کشور در سه سطح مورد توجه قرار می‌گیرد گفت: سطح اول موضوع نظری است و به معنای آن است که دولت در حکومت چه مسئولیت‌هایی بر عهده دارد.
وی افزود: سطح دوم سطح سیاستگذاری است، وقتی نظریه دولت که بیشتر بر مبانی حقوقی و قوانین اساسی مطرح می‌شود، چگونه محقق می‌شود؟، در این سطح قرار دارد و آنچه که مناقشه برانگیز است، همین موضوع است.
رئیس سازمان امور اداری استخدامی کشور با بیان اینکه سطح سوم سطح اجرایی و عملیاتی است و عمدتاً به مباحث حکمرانی خوب و ارائه با کیفیت به خدمات گیرندگان برمی‌گردد گفت: اگر به آموزش و پرورش برگردیم در سطح اول، تکلیف ما در کشور حتی پیش از پیروزی انقلاب مشخص بوده است. فراهم کردن امکان تحصیلات رایگان از این جمله است.
وی افزود: بعد از انقلاب و در اصل 30 قانون اساسی تاکید شد که آموزش تا دوره متوسطه حقی رایگان و همگانی است و ابهامی در این زمینه وجود ندارد. اما در سطح دوم، مناقشات نظری در حوزه آموزش و پرورش 30 سال است که وجود دارد. به عنوان مثال در زمینه حدود مشارکت بخش غیردولتی در آموزش و پرورش و حدود مداخله و تصدی دولت مباحث مختلفی وجود داشته و حتی وجه سیاسی هم پیدا کرده و در برخی مقاطع پررنگ‌تر از وجوه تصمیم‌گیری و سیاست گذاری بوده است.
انصاری با بیان اینکه منابع در اختیار آموزش و پرورش قابلیت کاستن و کوچک کردن ندارد بلکه بحث اساسی چگونگی بهره‌وری و استفاده حداکثری از منابع است اظهار کرد: باید چند سوال طرح شود. مسئله اول این است که آموزش رایگان یعنی چه؟ در قانون اساسی بر اصل آموزش و پرورش رایگان اشاره شده است.
وی ادامه داد: در سال 69 نامه‌ای به آقای نجفی، وزیر وقت آموزش و پرورش نوشتم مبنی بر اینکه در استان لرستان پایین‌ترین و در تهران بالاترین سرانه را تخصیص می‌دهیم. کجای این عدالت است که برای هر دانش آموز لرستانی 3,000 تومان در سال و برای دانش آموز تهرانی سه برابر هزینه کنیم. پس حد رایگان بودن چیست؟ تعریف روشنی از آموزش رایگان ارائه نکرده‌ایم.
رئیس سازمان امور اداری استخدامی کشور با طرح این پرسش که چرا چهل سال است برای مدارس، مدیر تربیت نمی‌کنیم و معتقدیم هرکس معلم است می‌تواند مدیر هم باشد؟ گفت: در واحدهای اداری هم همین مشکل را داریم، اگر کارگزینی یک تخصص است چرا از متخصص امر در این بخش استفاده نمی‌کنیم؟ مشکل جدی در اداره امور در آموزش و پرورش و در مدارس به این برمی‌گردد که معلمی یک تخصص و مدیریت تخصص دیگری است. به این اصل توجه نکردیم و بخشی از منابع ما به همین علت به هدر رفته است.
انصاری افزود: تا کجا دنبال تجدیدنظر در آن چیزهایی هستیم که جا افتاده است؟ مثلاً چرا وقتی یک زمانی گفته شده معلم باید 24 ساعت تدریس کند چرا نمی‌گوییم اکنون می‌تواند 28 ساعت هم تدریس داشته باشد؟. یا نسبت دانش آموز به معلم هم همین است. اینکه ما دنبال تغییرات اساسی نباشیم و فقط بر رویه‌های قبلی بیافزاییم به معنای اقتصادی اداره کردن نیست، بلکه هزینه‌زایی برای دولت است.
وی با بیان اینکه در دنیا نسبت معلم به عوامل پشتیبانی 25 درصد است در حالی که در ایران بالای 32 درصد است اظهار کرد: باید تجدید نظر اساسی در مهندسی نیروی انسانی صورت گیرد و آموزش و پرورش را به سمت تخصصی‌تر کردن آن ببریم. باید تصمیمات بزرگی بگیریم و پای آن ایستادگی کنیم و به مناقشات در حوزه سیاست گذاری پایان دهیم، ولو شده دو سه وزیر قربانی شوند.
انتهای پیام