بزرگنمایی:

تبسم مهر - در دومین شب از سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، آنسامبل «آتِلاس» از کشور دانمارک در تالار وحدت اجرایی قدرتمند و بی‌نقص به اجرا گذاشت.

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، در دومین شب از سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، آنسامبل «آتِلاس» از کشور دانمارک در تالار وحدت اجرایی قدرتمند و بی‌نقص به اجرا گذاشت.

آنسامبل آتِلاس در این برنامه که در دو بخش اجرا شد، آثاری از «شاهین فرهت» «کارل نیلسن» «امیرمهیار تفرشی» «هرمز فرهت» و «فرانسیس پولانک» را بهروی صحنه بردند.
با اجرای اولین قطعه با عنوان «تریوی(سه‌نوازی) بادی چوبی، اُپوس 24» اثر «شاهین فرهت» مخاطبین در دم متوجه گروه و اجرایی بی‌نقص شدند. اجرایی که سه نوازنده‌اش به بهترین شکل قطعه پیش‌رو را به اجرا گذاشتند. از حفظ حرفه‌ای ریتم گرفته تا اجرای دقیق «فورته پیانوها»(قایم ملایم) و نوآنس‌هایی که نشان از توانمندی و تسلط نوازنده‌ها بود همه و همه به ارائه اجرایی موفق ختم می‌شد.

قطعه بعدی با عنوان «کوئینتت(پنج‌نوازی) بادی، اُپوس 43» اثر «کارل نیلسن» بود که این قطعه سرشار از تنوع و فراز و فرود بود و مدام مخاطب را در سیر صعودی نزولی هیجانات به دنبال خود می‌کشاند. سوال و جواب‌های سریع و گفتگوی بین اُبوا و کلارینت از یک سو و هورن و فاگوت از سوی دیگر به صورتی مشاجره‌گونه صورت می‌گرفت و کشش و رهش‌های این قطعه هردم مخاطب را درگیر می‌کرد و در بخش‌هایی قرینه‌های دور و نزدیک که به زیبایی و تسلط هرچه تمام‌تر اجرا می‌شد، شنونده را محظوظ می‌ساخت. 

نکته بسیار جالب اینکه این اثر حدود 100 سال قبل توسط نیلسن و با الهام از «میدان نقش جهان اصفهان» نوشته شده و یکی از زیباترین قطعاتی بود که در این کنسرت اجرا شد. ایده این قطعه را آهنگساز از میدان نقش جهان اصفهان گرفته است. این قطعه روایت موسیقایی یک هنرمند دانمارکی در تقابل با زیبایی‌های میدان نقش جهان اصفهان است و حدود صد سال پیش به این شهر سفر کرده و آن را نوشته است. 

فیگور نوازنده‌ها و حرکاتی که موزون با احساسات هر میزان و موتیف‌های اجرایی به نوازنده‌ها دست می‌داد بر زیبایی این اجرا افزوده بود و بهره تمام کمالِ از یک کنسرت لایو را نصیب مخاطب حاضر در سالن می‌کرد.
در این برنامه با وجودی که هنوز شب دوم اجراها سپری می‌شد، به جرات می‌توان این اجرا را بهترین و قدرتمندترین اجرا تا آن لحظه نامید چرا که نوازنده‌ها و کلیّت آنسامبل به بهترین شکل ممکن اجرای خود را به روی صحنه بردند. «افسوس برای کوئینتت» نام قطعه آخر بخش اول بود که اثر از «امیرمهیار تفرشی» بود که برای سازهای «ابوا» «کلارینت» «فاگوت» «هورن» و «پیانو» تصنیف گردیده بود.

بخش دوم برنامه پس از تنفسی چند دقیقه‌ای با «تریوی بادی چوبی، شماره یک» اثر استاد «هرمز فرهت» به استقبال مخاطبین رفت.
پایان‌بخش برنامه «آنسامبل آتِلاس» قطعه «سکستت»(شش‌نوازی) اثر «فرانسیس پولانک» آهنگساز بزرگ خالق «باله گوزن‌ها» بود.
«هلن ناواس» نوازنده فلوت، «اِوا ورتانیک» نوازنده اُبوا، «آنا کلِت» نوازنده کلارینت، «سیگن هاگلند» نوازنده فاگوت، «توبیورن بی گرام» نوازنده هورن، «مانوئل اسپریلا» نوازنده پیانو و «جاسپر لوتسهوف» مدیر هنری و سرپرست گروه، اعضای «آنسامبل آتِلاس» دانمارک را تشکیل می‌دادند.

تنها ایرادی که در اجرای این برنامه وجود داشت این بود که اینچنین اجراهایی که بیشتر مخاطب خاص دارند را نباید در فضای بسیار بزرگی چون تالار وحدت به روی صحنه برد که نیم بیشتری از سالن خالی بماند. مسولین و سازمان‌دهندگان با تمهیدی ساده می‌توانستند این اجرا را در تالار رودکی با گنجایش حدود 200 نفری برگزار کنند که با این تصمیم سالن پر می‌شد از مخاطبینی که هدفمند برای تماشای اینچنین کنسرتی آمده بودند و از آن لذت و بهره خود را می‌بردند.
انتهای پیام/