بزرگنمایی:

تبسم مهر - سومین روز از جشنواره بین المللی تئاتر فجر با اجرای نمایش‌های متنوعی همراه بود.

به گزارش خبرنگار مهر ، چهارشنبه 24 بهمن ماه در سومین روز از برگزاری جشنواره سی و هفتم تئاتر فجر نمایش‌های مختلفی در بخش صحنه ای در تالارهای نمایشی میزبان علاقه مندان به تئاتر بودند.
نمایش «خورشید از حلب طلوع می‌کند» از جمله آثاری بود که شب گذشته ساعت 20 طی یک نوبت در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا شد.
این نمایش حاصل همکاری سوریه و ایران، به نویسندگی ابوباسم حیادار و کارگردانی کوروش زارعی در قالب سه بخش تئاتر ملل، مسابقه تئاتر بین‌الملل و چهل سالگی انقلاب اسلامی اجرا می‌شود.
در خلاصه داستان «خورشید از حلب طلوع می‌کند» آمده است: داعش به بهانه تحریف دین پیامبر اسلام و تاسیس دولت امت اسلامی، دست به تبیین تفکر متحجرانه خود می‌زند و برای رسیدن به این هدف، ابتدا به عراق و سوریه حمله می‌کند. آن‌چه که اکنون اتفاق می‌افتد، همان است که در سال 61 هجری قمری در صحرای کربلا، یزیدیان با حسین‌ابن‌علی فرزند رسول خدا و اهل بیتش کردند.
یکی از نکات مورد توجه در اجراهای بخش بین الملل جشنواره در طول این سه روز نبود بالانویس برای نمایش‌های این بخش بود که این اتفاق چه در مورد نمایش‌های خارجی و چه ایرانی بخش ملل صدق می‌کند.
نمایش «خورشید از حلب طلوع می‌کند» نیز با همین مشکل مواجه بود چون این اثر به زبان عربی اجرا می‌شود اما نبود بالانویس در سالن اصلی تئاترشهر بعد از چند دقیقه که از اجرای نمایش گذشت باعث کلافه گی مخاطبان که بسیاری از آنها را کودکان و خردسالانی تشکیل می‌دادند که همراه با خانواده هایشان به دیدن نمایش آمده بودند، شد و در سالن همهمه به پا کرد. این اتفاق در مورد آثار دیگر هم رخ می‌دهد و حتی در نمایش «سوآرم» که از کشور مجارستان در روز دوم جشنواره به صحنه رفت صحبت هایی ابتدایی اجراگر نمایش که نزدیک به 20 دقیقه رو به مخاطب به زبان انگلیسی صحبت می‌کرد بدون مترجم یا بالانویس منتقل می‌شد.
این مشکل برای مهمانان خارجی نیز وجود دارد چون نمایش‌های ایرانی اکثرا دیالوگ محور هستند و فهم نمایش بدون دانستن زبان برای مهمانان و داوران خارجی کار سختی خواهد بود این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که بیشتر نمایش‌های به صحنه رفته بدون بروشور و یا توضیحاتی درباره اجرا، به صحنه می‌روند.
نمایش «یک هفته راه رفتن در بهشت» به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی سیدمحمدهادی هاشم‌زاده از شیراز نمایش دیگری بود که با مدت زمان 70 دقیقه در 2 نوبت 17:30 و 19:30 در تالار قشقایی اجرا شد.
در خلاصه داستان نمایش «یک هفته راه رفتن در بهشت» که در بخش مسابقه تئاتر بین الملل روی صحنه رفت، آمده است: پسری مادرش را به تازگی از دست داده است. شبی مادر به خوابش می‌آید و او را به گذشته‌ای دور در روستای زادگاهش می‌برد. در طی این خواب، رازهایی از گذشته خانوادگی برای پسر برملا می‌شود.
نمایش در فضایی برزخ‌گونه اتفاق می‌افتد اما با وجود تصویرسازی زیبا و بازی‌های قابل قبول بازیگران‌، تلاش کارگردان در به تصویرکشیدن خفقان مورد نظر در دهکده ای در دوران پهلوی ناموفق بود چون بیشتر از تلاش برای فضاسازی، بازیگران با فریاد و شیون و جیغ و ضجه‌های دلخراش قصد ایجاد ترس و دلهره در دل مخاطب را داشتند اما به جای تاثیرگذاری بیشتر اعصاب تماشاگران را به هم می‌ریختند.
دیدن نمایش‌های این چند روز این نکته را به ذهن متبادر می‌کند که شاید بهتر بود در کنار برخی از گروه‌های نمایشی یک مشاور از طرف دبیرخانه وجود داشته باشد تا راهنمایی هایی را به گروه‌های کم تجربه‌تر برای حضور در یک رویداد بین المللی ارائه کند.
شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی مهمان اجرای اول این گروه شیرازی بود.
یکی دیگر از اتفاقات شب گذشته تاخیر در اجرای دوم نمایش «طناب» به کارگردانی نصیر ملکی جو بود که در بخش مهمان و مسابقه تئاتر بین الملل جشنواره حضور دارد.
این نمایش که در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه رفت به دلیل نامناسب بودن حال علی شادمان بازیگر نمایش در اجرای دوم با تاخیر 45 دقیقه ای به صحنه رفت.
شادمان که همزمان با این اجرا در نمایش «زهرماری» نیز بازی می‌کند ما بین 2 اجرای «طناب» باید برای بازی در این اثر به تماشاخانه ملک می‌رفت و برای اجرای دوم دوباره به ایرانشهر بازمی گشت که همین مساله باعث به هم خوردن حال وی و افت فشارش شده بود.
نمایش «تناسخ، سه تا سی و پنج تومن» نوشته و کارگردانی امیرعلی نبویان که در بخش مسابقه ایران دو جشنواره حضور دارد شب گذشته 2 اجرا در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر داشت.
این اثر نمایشی که انتقاداتی نسبت به حضورش در جشنواره از جانب رسانه‌ها مطرح بود و این انتقادات به نشست رسانه ای جشنواره نیز رسید نمایشی با حال و هوای کمدی درباره تناسخ و یک شرکت خیالی به نام «تناسخ گستران شرق» است که به معرفی کالبد جدید به ارواح برای حلول مشغول است.
جنس شوخی‌های مطرح شده در نمایش شاید موجب خنده مخاطب عام در اجرای عمومی نمایش می‌شد اما برای تماشاگرانی که در جشنواره بین المللی تئاتر فجر به دیدن نمایش نشستند، خوشایند نبود.