بزرگنمایی:

تبسم مهر - سعید زیباکلام در نشست امروز 24 بهمن ماه به ترسیم مسئله سرکوب آزادی اندیشه به عنوان مبنای عدالت پرداخت و راه‌حل‌های خود را برای تغییر چنین وضعیتی پیشنهاد داد.

به گزارش خبرنگار گروه اندیشه فارس؛ سعید زیباکلام در بخش نخست سخنان خود در نشست «چالش‌های انقلاب اسلامی در دهه پنجم» به رویه‌ای که باعث سرکوب آزادی اندیشه و اندیشیدن به عنوان مبنای عدالت می‌شود اشاره کرد و بیان داشت: «عموم مسئولان حوزه و دانشگاه به طور منظم نه‌تنها از هرگونه اظهارنظر مخالف یا معارض نسبت به نظر تثبیت شده و رسمیت یافته استقبال نمی‌کنند، بلکه گوینده را به تلویح یا تصریح مورد سرزنش یا حتی تهدید قرار می‌دهند و چنان مقابل چنین نظراتی صف‌آرایی می‌شود که گوینده یا مولف نظریه از درون و بی‌سروصدا تسلیم می‌شود و به تدریج متفکرِ متفاوت‌اندیش به کنار می‌رود.»
زیباکلام در ادامه به ساحتی اشاره کرد که در آن آزادی اندیشه در نطفه خفه می‌شود و سپس این ساحت را مورد انتقاد قرار داد: «در این ساحت به شما تلقین می‌شود که اندیشه و آرای خاصی درست و شرعی و عقلانی‌اند؛ اما اینکه چگونه درست‌بودن تشخیص داده شده موضوعیت پیدا نمی‌کند. اینکه نظریه‌ای درست و شرعی و عقلانی است بحثی است اما اینکه درستی و شرعیت و عقلانیت چیست موضوع دیگری است. در این ساحت نظریه مطلوب در ساحتی استعلایی و شبه ملکوتی قرار می‌گیرد که مخالفت با آن غیرممکن و معارض شرعیت و عقلانیت تلقی می‌شود و در این فضاسازی نهانی و فراگیر هیچ‌گاه تصریح نمی‌شود که عقلانی و شرعی و درست چیست.»
رفع موانع آزادی اندیشه با کنار گذاشتن دستورالعمل و بخشنامه ممکن است
زیباکلام در ادامه به همت برای رفع موانع آزادی اندیشه و اندیشیدن اشاره کرد و بیان داشت: «مهمترین اصل در رفع موانع آزادی اندیشه این است که مقامات عالی رتبه فریب این تصور مهندسی‌اندیش را نخورند که می‌توان با چند بخشنامه و دستورالعمل و برگزاری کرسی آزاداندیشی می‌توان این موانع را برطرف کرد و باید دانست که با شیوه‌های مهندسی‌اندیشانه و امنیتی نمی‌توان با پدیده بسیار شوم سرکوب آزادی مواجه شد. بسیار ضروری است که با این نگرش قدیمی وداع کنیم که اولاً در فلان موضوع تنها یک رای و نظریه واحد وجود دارد و ثانیاً اینکه آن نظر نزد فلان رجل یا مقام است.»
سعید زیباکلام در پایان بر عدم امکان رسیدن نظریه واحد در حوزه معرفت شناسی تصریح کرد و در عرصه هستی شناسی آن را بسیار مشکل و نیازمند بحث و گفت‌وگو دانست و افزود: «در هیچ تصمیمی نظریه درست و فراتاریخی و عقلانی و شرعی وجود ندارد و تنها به وسیله بحث و گفت‌وگو است که می‌توان تصمیمی گرفت و در عین حال این تصمیم را نباید درست و عقلانی و شرعی خواند.»
انتهای پیام/