یک کارگردان تئاتر مطرح کرد
مرزهای بین تئاتر تهرانی و شهرستانی را بردارید
فرهنگی و هنری
بزرگنمایی:
تبسم مهر - یک کارگردان تئاتر گفت: ای کاش مرزهای بین نمایش تهرانی و شهرستانی را برداریم. تنها تفاوتی که میان واژه تئاتر شهرستانی و تهرانی وجود دارد، اعتماد به نفس است؛ اما مطمئنم که ٩٠ درصد بدنه تئاتر تهران که الان فعالیت میکنند از بچههای سالهای قبل تئاتر شهرستان هستند.
تبسم مهر - جواد صداقت کارگردان تئاتر «گزارشی مرگبار از فصل سیاه خوابخوانی زنی که بر جسد کالبد مردهاش، ایستاده متولد میشود» که یکی از برگزیدگان بخش تئاتر ایران جشنواره فجر است، به ایسنا گفت: خدا را شکر میکنم یکسری امکانات در تمام شهرهایی که اجرای آزاد داشتم یا در جشنواره شرکت کردم یا داور بودم وجود دارد. من میبینم که پلاتوها ساخته میشود و رویکرد نگاهها به فضای تجربی و کارگاهی بیشتر میشود. همچنین اطمینان دارم که امسال هم اتفاقات خوبی برای بچههایی که از شهرستان میآیند، خواهد افتاد.
این کارگردان درباره جشنواره امسال گفت: با حضور آقای نادر برهانی مرند که خودش نویسنده و کارگردان مطرحی در تئاتر است، از روز اول که انتخاب شدم مطمئن بودم در انتظار جشنوارهای حرفهای هستیم. تمام موضوعاتی که در فراخوان آمده بود از تاریخها برای بازبینی تا اعلام نتایج، طبق برنامهریزی پیش رفته است.
صداقت درباره کمکهزینههایی که جشنواره در اختیار گروههای نمایش قرار میدهد، گفت: این کمکهزینهها کف و سقف مشخصی دارد و از ٧ میلیون تومان تا ٢٠ میلیون تومان به گروههای نمایش کمکهزینه پرداخت میشود.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه "من از جنوب غربیترین استان کشور - بوشهر - با یک گروه 10 نفره وارد جشنواره میشوم" افزود: انتظار داشتم به گروه ما نگاه ویژهتری شود و دریافتی ما به سقف این کمکهزینه نزدیکتر باشد. اما با وجود فضاهایی که این روزها ما شاهدش هستیم، احساس کردم باید سکوت کنم. همه شرایط را درک کردم چرا که گروه من یک گروه حرفهای است.
صداقت درباره نمایش «گزارشی مرگبار از فصل سیاه خوابخوانی زنی که بر جسد کالبد مردهاش، ایستاده متولد میشود» بیان کرد: من و الهام ابنی کارگردان مشترک این نمایش هستیم. این نمایش اثری با ردههای آئینی است و فضای خاص جنوب کشور را همراه با خود دارد. از آنجا که جشنواره بینالمللی تئاتر فجر سی و هفتمین دوره خود را برگزار میکند و محفلی برای بزرگان تئاتر ایران است، در عین حال استعدادیابی هم میکند و تجربههای دیگران را نیز به نمایش میگذارد. این روند یک ویترین برای تئاتر است.
او تصریح کرد: متأسفانه برخی از افراد نمیتوانند خودشان را در قیاس با دیگران در جشنواره قرار دهند و به هر دلیلی عقبنشینی کردهاند. ناداوری در جشنوارههای قبل از جشنواره تئاتر فجر مانند جشنوارههای استانی یا غیراستانی، برای من هم بارها به وجود آمده است اما همین اتفاقها باعث شده که من بیشتر تلاش کنم و روند فکری خود را ارتقا دهم و نقصهای دوران قبلی خود را پوشش دهم. من و گروهم کسانی هستیم که به این نتیجه میرسیم که تولیدات خود را در نگاه قضاوت در جشنواره فجر قرار دهیم تا گروههای خارجی یا شخص خارجی یا از بچههای خود داخل کشور با نگاه جدید در تئاتر ما ارتباط خوبی برقرار کنند.
انتهای پیام