بزرگنمایی:

تبسم مهر - رئیس انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه اظهار داشت: قضا و قدر از آموزه‌های قطعی اسلامی است و منافاتی با اختیار انسانها ندارد.

به گزارش خبرنگار مهر ، حجت الاسلام والمسلمین رضا برنجکار، رئیس انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه در دومین نشست از سلسله نشست‌های مسائل نوین کلامی که با همکاری مرکزتخصصی طوبی و مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خراسان برگزار شد، به ارائه مباحث «قضا و قدر و بداء» پرداخت.
قضا و قدر در فلسفه یونان
وی در ابتدا به بررسی لغوی قضا و قدر پرداخت و گفت: قدر به معنای مشخص کردن اندازه اشیاء و قضا به معنای حکم کردن است.
وی در ادامه قضا و قدر را در فلسفه یونان بررسی کرد. از نظر ارسطو خداوند در عالم تاثیری ندارد. از نظر افلاطون خدای عالم طبیعت یا خدای مُثُل بر اساس ماده ای که موجود بوده این عالم را خلق کرده و درباره اختیار هم حرفی نزده است. و رواقیان در فلسفه یونان از طرفداران قضا و قدرند ومعتقدند همه چیز در جهان بر اساس و مبنای تقدیرات است و نمی‌توانیم کاری جز تسلیم داشته باشیم.
قضا و قدر در مسیحیت
وی در ادامه اظهار کرد: قضا و قدر درمسیحیت اختلافی است. پروتستانها معتقدند ما هیچ نقشی در ایمان نداریم و در مقابل کسانی چون آگوستین و پلاگیوس معتقدند خدا به انسان آزادی داده است.
قضا و قدر در اسلام
حجت الاسلام برنجکار افزود: بخاطر وجود نص، همه مسلمانان اصل وجود قضا و قدر را قبول دارند فقط اختلاف در افعال اختیاری است. اهل حدیث که چندان اهل بحث نبودند و فقط اعتقادنامه می‌نوشتند و اشاعره معتقدند قضا و قدر هم در افعال اختیاری اثر دارد و هم در افعال غیر اختیاری. آنها قضا را بمعنای اراده ازلی خدا و قدر را تحقق این اراده می‌دانستند. معتزله درمقابل اشعری‌ها قضا و قدر را بمعنای تشریعی می‌گرفتند و قضا و قدر تکوینی را در افعال غیر اختیاری گرفتند.
قضا و قدر در اندیشه شیعیان
وی در ادامه اظهار کرد: تعریف قضا از منظر ابن سینا و صدرا همان علم کلی است که در عالم عقل بوده، جزئی شده و در عالم خارج آمده. قدر از منظر ابن سینا تحقق صور قضاست و از منظر ملاصدرا قدر، علم جزئی است که در نفوس فلکیه است و مرحله ای قبل از تحقق است.
وی به بررسی نظرات شیخ صدوق، شهید مطهری و آیت‌الله مصباح نیز پرداخت و در ادامه گفت: قضا و قدر از آموزه‌های قطعی اسلامی است و منافاتی با اختیار انسانها ندارد.
رئیس انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه در پایان به بررسی اجمالی از بحث بداء پرداخت و اظهار کرد: بداء به معنای ظاهر شدن، هویدا شدن، رأی دیگری در کاری یا امری و پیدا شدن است. همچنین به معنای آشکار شدن رأیی که قبل از این نبوده یا ظهور امر و رأیی بعد از خفای آن است، که این معنا یک اصطلاح کلامی می‌باشد.
وی اظهار کرد: بداء در امور تکوینی، نظیر نسخ در امور تشریعی است که از ائمه اطهار علیهم السلام اخبار بسیار در اهمیت آن وارد شده است: به بیان دیگر بداء ظاهر شدن چیزی است پس از آن که ظاهر نبوده باشد. بداء در افعال الهی معنای دیگری دارد؛ یعنی چون افعال حق تعالی از روی حکمت و مصلحت است و حکم و مصالح تغییرپذیر می‌باشند و اغلب منشأ تغییر آن، حالات و صفات و اخلاقی است که برای مردم پیدا می‌شود. خداوند از ازل عالم به جمیع مقتضیات تا ابد بوده و هست و در مواقع مقتضی بر انجام هر فعلی قادر است.
گفتنی است، این دوره از سوی مرکز تخصصی طوبی با همکاری مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خراسان رضوی برای علاقمندان به ویژه اساتید فلسفه و کلام برگزار شد.