بزرگنمایی:

تبسم مهر - «خون خدا» فیلمی به کارگردانی و نویسندگی مرتضی‌علی عباس میرزایی و تهیه‌کنندگی سیاوش حقیقی یکی از عجایب سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر می‌باشد.

- اخبار فرهنگی -
خبرگزاری تسنیم - نفیسه ترابنده
«خون خدا» در سه پرده روایت می‌شود. فیلم داستان مهندس علی پاکزاد است که بعد از چندسال اعتیاد موفق به ترک آن می‌شود. او در شب تاسوعا در ظرف غذای نذری پاکتی آغشته به خون پیدا می‌کند که در آن چکی با مبلغی نجومی قرار دارد، بقیه داستان تلاش او برای نقد کردن چک است.
«خون خدا» میخواهد داستان یک معجزه و فیلمی سرشار از سمبل و نشانه باشد و مخاطب را ضمن همذات پنداری با شخصیت اصلی که یک کارتن خواب طرد شده است با مفاهیم انسانی و دینی آشنا سازد. اما در این مسیر فیلمساز دست از بازی‌های فرمی بی سروته برنمی دارد و به سراغ قصه گویی نمی‌رود. شخصیت اصلی داستان هیچ دیالوگی در فیلم ندارد، او فقط گریه می‌کند و یا می‌خندد.

فیلم مملو از کابوس‌ها رویاهایی است که در ذهن علی می‌گذرد. گنگ و خاموش بودن شخصیت اصلی فیلم یکی از علت‌های مهم عدم ارتباط مخاطب با جهان فیلم است چرا که اینگونه فیلمساز اطلاعات بسیار اندکی در مورد گذشته این فرد و مسیری که طی کرده تا به کارتن خوابی رسیده به ما می‌دهد. در واقع مخاطب درک درستی از گذشته و شخصیت علی ندارد و نمی‌فهمد چگونه یک فرد تحصیل‌کرده که جایگاه اجتماعی و مالی خوبی داشته و از خانواده سرشناسی بوده است و با زن مورد علاقه خود ازدواج کرده و بچه دار شده به منجلاب اعتیاد می‌افتد و تا مرز نابودی پیش می‌رود؟ همچنین برایش قابل درک نیست که چرا او مستحق چنین عنایتی از جانب خدا و ائمه شده است.
نگاهی به فیلم "معکوس"| یک فیلمفارسی تمام عیار در دهه 90
«خون خدا» مصداق بارز حرف خوبی است که بد زده شده است، در واقع فیلمساز پیامی ارزشمند و انسانی و یک مضمون مذهبی و عمیق حسینی را به بدترین شکل ممکن بیان می‌کند و مخاطب را پس می‌زند. داستان فیلم نهایت پتانسیل ساخت یک فیلم کوتاه و یا حتی یک کلیپ (نماهنگ) مذهبی را دارد نه یک فیلم بلند سینمایی و نمایش آن در جشنواره فیلم فجر.
انتهای پیام/