آیت الله صدیقی در گفتگو با مهر:
حضرت زهرا(س) عطیه الهی است/ ولایت مطلقه فاطمه(س) بر کل عالم امکان
دینی و مذهبی
بزرگنمایی:
تبسم مهر - آیت الله صدیقی گفت: حضرت زهرا(س) به تعبیر قرآن کریم عطیه الهی است. عطیه بخشش خدا در حد کرم اوست و نمود و نماد دارایی خزائن الهی است.
تبسم مهر - آیت الله صدیقی گفت: حضرت زهرا(س) به تعبیر قرآن کریم عطیه الهی است. عطیه بخشش خدا در حد کرم اوست و نمود و نماد دارایی خزائن الهی است.
آیت الله کاظم صدیقی در گفتگو با خبرنگار مهر به مناسبت ایام فاطمیه و شهادت حضرت صدیقه طاهره(س) گفت: حضرت زهرا(س) از سلسله نوریان است. قماش وجود او تافته جدا بافته است. با اینکه انسان است و انسان کامل است، صاحب ولایت مطلقه بر کل عالم امکان است، مع ذلک بافت وجوی او از میوههای بهشتی است. حضرت زهرا(س) بوی سیب و یاس دارد.
وی ادامه داد: پیامبر هم فاطمه را هم میبوسید و هم میبویید و وقتی از ایشان سوال میکردند که چرا این کار را میکنید میفرمودند که هر وقت من مشتاق بهشت میشوم، به سراغ فاطمه(س) میروم چون فاطمه(س) بوی بهشت میدهد.
وی افزود: حضرت زهرا به تعبیر قرآن کریم عطیه الهی است. عطیه بخشش خداست در حد کرمش. نمود و نماد دارایی خزائن الهی است. فوق نیاز عالم امکان است و کوثر است. کوثر است یعنی علم کثیر است. کثیر یعنی هم علم است و هم خیر کثیر است. حضرت زهرا(س) نسل ماندگار و کثیر است. با اینکه در طول تاریخ قربانیان نسل حضرت زهرا(س) قابل مقایسه با هیچ نسل دیگری نیست در عین حال بیشترین نسل را فاطمه(س) دارد. هیچ جای عالم را سراغ ندارید که در آنجا از فرزندان حضرت زهرا(س) کسی قابل شناسایی نباشد.
آیت الله صدیقی گفت: حضرت زهرا(س) طبق آیه تطهیر، مقام، رتبه و سعه وجودی و ولایتشان، از انبیاء سلف حتی اولوالعظم بالاتر است زیراکه خداوند منان و حکیم با کلمه «انّما» طهارت حضرت زهرا را معرفی کرده است. «اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا» کلمه انما یعنی این نوع طهارت و وجود و ولایت، فقط برای اهل بیت است که محور آنها حضرت زهرا(س) است. برحسب آیه مباهله، حضرت زهرا(س) حجت بالغه خداست. همان تعبیری که امام عسکری فرمودند که ما حجت خدا بر مردم هستیم اما مادرمان فاطمه(س) بر ما حجت است.
وی ادامه داد: حضرت زهرا(س) الگو و اسوه است. سوره هل اتی در شأن ایشان نازل شده است و که در مورد مسئله پایبند بودن به امدادهای غیبی است. حضرت برای شفای فرزندانش نذر میکند، روزنه غیب را به ما نشان میدهد. در مقام وفای به تعهداتش، قرآن میفرماید «یوفون بالنذر». با اینکه همیشه در انجام مسئولیتهای الهی و بندگی در مقام بالایی است، مع ذلک مغرور نیست بلکه میترسد، «یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً». اعتقاد حضرت زهرا(س) به معاد در حالی که در وظایف بندگی اش کم نمیگذارد، این طور است که از قیامت و از روز عبوس میترسد و نگرانی دارد. این از علائم ایمان شدید حضرت زهراست که قرآن کریم در شکل ارائه تابلو وجود و زندگی حضرت زهرا، به ما درس میدهد که ما هم به تعهداتمان پایبند باشیم و هم مغرور نشویم. باید نگران قیامت باشیم و از آن خوف داشته باشیم.
وی افزود: حضرت زهرا(س) سیره همیشگی اش اطعام بود. «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّه» یطعمون استمرار را میرساند. حضرت زهرا در این عالم نفس میکشیدند مایه برکت این عالم بودند و سیره و روش ایشان این بود که اطعام میکردند در عین اینکه خودشان، به خوراک نیاز داشتند، مسکین و یتیم و اسیر را اطعام میکردند. این وسعت دید حضرت زهرا در رسیدگی به حال ضعفا اختصاص به مسلمانان نداشت. یعنی اسیری که غیر مسلمان بود به او هم اطعام و ایثار میکردند.
آیت الله صدیقی گفت: فاطمه(س) در عبودیت و خداترسی و با عشق خدا آنقدر عبادت کرده بودند که پاهای مبارکشان ورم داشت در دعاها هم اهل ایثار بودند، امام مجتبی نقل میکنند که دیدم شب تا صبح مادرم به شیعیان دعا کردند ولی اسمی از ما نبردند. وقتی سوال کردم چرا فقط برای دیگران دعا کردید و اسمی از ما نبردید، فرمودند که «الجار ثم الدار».
وی در پایان گفت: در بعد سیاسی و در سیاست مداری و بینش سیاسی و بصیرت هم آن حضرت نظیر ندارد. لذا علاوه بر این که به میدان آمد و خودش با منافقین و مهاجمین روبرو و درگیر شد. اما خطبه ای که حضرت زهرا خواندند و کلماتی که در بستر شهادت خود به تاریخ سپردند، اوج سیاستمداری و هجمه عظیم خانمان براندازی است که علیه اشخاصی است که مقابل ولایت حقه ایستادند. ایشان فرماندهی جنگ نرم را شخصاً به عهده گرفتند و کاری که از حضرت علی(ع) در آن شرایط ساخته نبود، حضرت زهرا(س) انجام دادند. همه اینها را یکجا در این آیه کریمه و آیات بعد خداوند فرموده که « إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا» این اخلاصی که حضرت زهرا داشت نه توقع تشکر داشت و نه به خاطر بهشت و نه از ترس جهنم بود بلکه «لِوَجْهِ اللَّهِ» بود.