بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران- ایرنا-اوتیسم اختلالی عصبی- رشدی است که در میان پسران 4 برابر بیشتر از دختران است و افرادی که دچار این اختلال هستند به دلیل ناتوانی در برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی با مسایلی نظیر انگ زنی، انزوا طلبی، گوشه نشینی و... مواجه هستند.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش‌های خبری ایرنا، اوتیسم در سه سال اول زندگی نمایان می‌شود و مهمترین علائم آن نقص در برقراری ارتباط، مشکل در تعاملات اجتماعی، وجود الگوهای محدود و تکراری در رفتار، علائق و فعالیت‌ها است.
اختلال طیف اوتیسم در تمامی نقاط دنیا، تمامی سطوح اقتصادی- اجتماعی و نیز تمامی گروه‌های نژادی و قومیت‌ها بروز پیدا می‌کند و طبق یک مطالعه زمینه یابی گسترده ای که سال 2014 در ایالات متحده توسط سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها انجام شده است، این اختلال معمولا در پسران 4 برابر دختران (1 در هر 42 پسر) و(1 در هر 189 دختر) بروز می‌کند. درباره سبب شناسی این اختلال می‌توان گفت دانشمندان تاکنون نتوانسته اند علت بروز اختلال طیف اوتیسم را به طور دقیق کشف کنند. هر چند آن‌ها به طور ناهماهنگی مشخص کرده اند که عوامل متعددی مانند عوامل ژنتیکی، وراثت، مشکلات محیطی، سبک زندگی و... می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.
معمولا کسانی که به اختلال اتیسم مبتلا هستند به دلیل دارا بودن مشکل ارتباطی و تعاملی به راحتی نمی‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند. این امر از یک سو و عدم اعتماد مردم به این افراد، عدم پذیرش این اختلال از سوی جامعه و نیز عدم توجه به توانمندی‌های این افراد از سوی دیگر منجر به این شده است که در بسیاری از زمینه‌ها نظیر ازدواج، بارداری، شغل و آموزش با مشکلات بسیاری رو به رو شوند.
سعیده صالح غفاری مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران خرداد ماه گذشته در حاشیه گشایش اولین کتابخانه اتیسم در کشور با اشاره به شناسایی 7 تا 8 هزار فرد مبتلا به اتیسم گفت: قطعا بیش از 20 هزار نفر مبتلا در کشور وجود دارد.
به گفته صالح غفاری از هر 150 تولد در ایران یک کودک گرفتار اتیسم است و جامعه باید بیش از پیش به نیازهای بچه‌های اتیسم توجه کند.
به دلیل اهمیت موضوع، پژوهشگر ایرنا با کیانا تقی خان، مدیر آموزش موسسه خیریه دوستان اتیسم به گفت و گو نشست.
**مواجه با اتیسم در داخل خانواده
تقی خان در خصوص مشکلات اجتماعی کودکان اتیسم به پژوهشگر ایرنا گفت: خانواده اولین محیطی است که کودک در آن حضور دارد. کودک قبل از اینکه وارد سن مدرسه شود، بیشترین افرادی که باز با آنها در ارتباط است خانواده است. وقتی کودکی تشخیص اتیسم را می‌گیرد خب خانواده به ناگاه با پدیده ای مواجه می‌شود که اصلا انتظاری از آن نداشته است. یعنی کودک با اختلالی رو به رو شده که خانواده تاکنون نامش را نشنیده و با آن مواجه نشده است. زمانی که خانواده‌ها از اختلال کودکشان اطلاع پیدا می‌کنند، به هم می‌ریزید و دچار نوعی سردرگمی می‌شوند که اینک چگونه راه درمان را پیش بگیرند و با کودک خود برخورد کنند. بسیاری از آنها اصلا اختلال کودک خود را نمی‌پذیرند. چون یکی از ویژگی‌های ظاهری بچه‌های اتیسم این است که اصلا علائم ظاهری ندارند.
وی افزود: خانواده علاوه بر اینکه هنوز خودش توجیه نیست بنابراین در توجیه دیگران هم مشکل دارد. چون اتیسم علت خاصی ندارد. خانواده‌ها معمولا دنبال علت و عواملی هستند که مسبب این اختلال شده است و چون دلیل خاصی وجود ندارد از این رو بسیاری از خانواده‌ها سرگردان هستند. معمولا در مطالعات و تحقیقات ما می‌بینیم که یک والد اتیسم را نمی‌پذیرد و از لحظه ای که به فرزند آنها تشخیص اتیسم داده می‌شود، زمان می‌برد. چون خانواده‌ها این موضوع را باور نمی‌کنند و نسبت به این قضیه مقابله نشان می‌دهند. بسیاری از خانواده‌ها پس از تشخیص اختلال کودکانشان و پذیرش آن با نگرانی هایی در خصوص آینده کودکشان روبه رو هستند.
** برچسب زدن به کودکان اتیسم
تقی خان در خصوص برچسب زدن به کودکان و خانواده‌های دارای فرزندان اتیسم گفت: معمولا برچسبی از سوی اجتماع به این کودکان و خانواده‌های آنها زده می‌شود از قبیل مادرت تو را درست تربیت نکرده و یا چرا ادب یادش ندادید و یا اینکه در خانه کودکتان را در خانه نگهدارید. این برچسب‌ها خانواده‌ها را به انزوا و تنهایی می‌کشانند. خانواده در نهایت دچار انزوای اجتماعی می‌شود. لذا خانواده بچه‌ها را به محیط‌های شلوغ و پارک‌های شلوغ نمی‌برند، برای اینکه دیگر تحمل این برچسب‌ها را ندارند.
** مساله ازدواج افراد دارای اختلال اتیسم
تقی خان در خصوص اینکه آیا افراد دارای اختلال اتیسم می‌توانند ازدواج کنند یا خیر گفت: نمی‌شود گفت چون این افراد اتیسم هستند از این رو دچار مشکل در ازدواج می‌شوند. این امر بستگی به این دارد که این افراد در کجای طیف اتیسم هستند. معمولا باید این افراد عملکرد بالایی داشته باشند و این احساس نیاز را داشته باشند تا بخواهند ازدواج کنند. بنابراین نمی‌توان نسخه واحدی را برای همه افراد پیچید . ما می‌گوییم اتیسم طیف است و افراد در این طیف در جایگاه‌های مختلف قرار دارند.
وی افزود: ویژگی‌های یک کودک اتیسم قابل تعمیم به کودکان دیگر نیست. اصلا شعار است که گفته می‌شود اگر تو یک کودک اتیسم را دیدی همان یک کودک است و قابل تعمیم به دیگران نیست.
این مدیر آموزش افزود: این که این افراد دوست دارند با فرد اتیسم ازدواج کنند یا با فرد غیر اتیسم بستگی به خودشان دارد. شاید کسانی که دوست دارند با فرد اتیسم ازدواج کنند برای درک مشترکی از علایق و ویژگی‌های مشترکشان باشد. در بسیاری از کشورها چنین ازدواج هایی بسیار است. متاسفانه ما آمار دقیقی از این امر در دست نداریم.
** مساله بارداری افرادی که دارای اختلال اتیسم هستند
تقی خان در خصوص مساله بارداری کودکان اتیسم گفت: بارداری این افراد از نظر فیزیولوژی مشکلی ندارد. اینکه چقدر احتمال دارد که بچه‌های این افراد هم اتیسم باشند اصلا مشخص نیست. اما قطعا وقتی میگوییم ژن موثر است قطعا تاثیرش بیشتر می‌تواند باشد اما اینکه بچه اتیسم به دنیا بیاید و یا نیاید مشخص نیست. الان هم در دنیا عنوان می‌شود که پسران 4 برابر بیشتر از دختران با طیف اتیسم مواجه هستند. دلیل این امر هم مشخص نشده است. تنها بسیاری می‌گویند مواجه با پسران و تشخیص این بیماری در پسران راحت‌تر است.
** مشکلات اشتغال افرادی که دارای اختلال اتیسم هستند
تقی خان در خصوص مشکلات اشتغال افرادی که دارای اختلال اتیسم هستند گفت: ما حرفه آموزی در حوزه اتیسم نداریم. یعنی اینکه ما مهارت آموزش نمی‌دهیم. هر چند برخی مهارت‌ها از طریق آموزش و پرورش به این افراد داده می‌شود اما حرفه آموزی تخصصی وجود ندارد. سیستم حرفه آموزی برای بچه‌های اتیسم وجود ندارد. خارج از ایران برخی از کشورها قوانینی دارند که در قوانین استخدام مراکز دولتی ما هم هست که بخشی از پرسنل شما را باید از گروه استثنایی باشد اما اینکه در ادارت دولتی ما تا چه اندازه با این افراد مواجه می‌شویم و چه اندازه استخدامشان می‌کنیم اصلا وضعیت خوبی ندارد.
وی افزود: اکثر افراد اتیسم با بیکاری مواجه هستند و بعد از مدرسه که تمام شد در خانه هستند و دیگر کاری نمی‌توانند انجام دهند. یکی از بزرگترین دغدغه‌های خانواده‌های اتیسم این است که اگر ما نباشیم فرزندان ما چه می‌شوند و ما باید این افراد را کجا بگذاریم.
** مساله آموزش و پرورش افرادی که دارای اختلال اتیسم هستند
تقی خان در خصوص مساله آموزش و پرورش افرادی که دارای اختلال اتیسم هستند، گفت: من فکر می‌کنم حدود 7 تا مدرسه دولتی و 1 مدرسه غیر انتفاعی در این زمینه وجود دارد. کلاسی در مدرسه ای هم برای دختران اتیسم وجود داشت. چون گفته می‌شد تعداد دخترانی که مراجعه می‌کنند انقدر زیاد نیست تا برایشان مدرسه مجزا در نظر گرفته شود. امسال هم یک مدرسه دخترانه برایشان افتتاح کردند. 8 تا مدرسه پسرانه است و تنها یک مدرسه دخترانه است. چون میزان پسران اتیسم 4 برابر دختران اتیسم است.
وی افزود: در مدارس بچه‌ها آموزش آکادمیک می‌بینند. کتاب هایشان فرق می‌کند و مناسب سازی شده است. یکسری مهارت‌های خودیاری به آنها آموزش داده می‌شود. مثل خوردن، پوشیدن، مسواک زدن، کفش پوشیدن و.....
تقی خان افزود: آموزش و پرورش رسالتش در ایران آموزش آکادمیک است و از آن آموزش آکادمیک نمی‌تواند خارج شود و در نهایت ارگان‌های دیگر باید بخش‌های دیگر را تحت پوشش خود قرار دهد. باید بیشتر کتاب‌ها را مناسب سازی شود تا بچه‌ها از زمانشان در آنجا استفاده کنند. این مدارس در بیشتر شهرها وجود دارد اما معمولا روستاها فاقد امکانات چه در زمینه تشخیص و چه در زمیه مهارت آموزی و آموزش هستند.
وی افزود: بچه‌های اتیسم با کمبود امکانات بسیار مواجه هستند. در بسیاری از کشورها سعی می‌شود بچه‌های اتیسم با بچه‌های عادی ادغام شوند و حتی می‌گویند بچه‌های اتیسم را از جامعه نباید دور کرد. انها در مدارس عادی یونیت خاصی برای بچه‌های اتیسم می‌گذارند تا برخی آموزش‌ها به صورت تخصصی به این کودکان داده شود. بچه هایی که در طیف بالای اتیسم هستند در این یونیت‌ها و در مدارس بچه‌های عادی درس می‌خوانند در حالی که ما چنین چیزی را در ایران نداریم. اگرچه در کلان شهر‌ها خدمات به نسبت بیشتر است ولی روستا‌ها و کپر‌ها امکانات لازم را ندارند و برای دریافت امکانات به شهر‌ها مراجعه کند و چند روز ممکن است در راه باشند تا کودک خود را برای گفتار درمانی به شهر برسانند.
** پیشنهادات و راهکارها
تقی خان دراین خصوص گفت: جامعه باید در این زمینه آموزش ببیند. بداند اتیسم چست و اتیسم یک اختلال است. وقتی در جایی گفته می‌شود که کودکی اتیسم است، همه قبول کنند و به آن احترام بگذارند. اولین قدم این است که جامعه، دوست و آشنا اتیسم را بشناسند و بپذیرند و بعد از آن وقتی اتیسم شناخته شد در مرحله دوم همزمان با آن مربیانی می‌خواهیم که تخصصا آموزش اتیسم را دیده باشند تا بتوانند به این کودکان کمک کنند. چون وقتی شما به فرد دارای اختلال اتیسم آموزش مناسب می‌دهید یعنی زندگی خواهر و برادرشان و یا والدینشان را هم نجات داده اید. کانون خانواده ای که می‌توانست پاشیده شود را شما با کمک به آنها توانسته اید در واقع نجات دهید. آموزش صحیح بسیار اهمیت دارد و همه اینها در کنار هم می‌تواند به بهبود وضعیت بچه‌های اتیسم کمک کند.
پژوهشم**م-ا**1552
انتهای پیام /*