تبسم مهر - تلاوت مجلسی سوره مبارکه فاطر آیات 23 الی آخر با نوای سید متولی عبدالعال در اینجا قابل دریافت است.


به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ،سوره فاطر یا ملائکه سی‌ و پنجمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن که در جزء 22 قرآن جای گرفته است. این سوره را از آن رو که با حمد الهی آغاز می‌شود، جزو سوره‌های حامدات دانسته‌اند. سوره فاطر از معاد، اوضاع و احوال قیامت و گرفتاری و پشیمانی کافران سخن می‌گوید و انسان را از فریب ظواهر دنیا و وسوسه‌های شیطان بر حذر می‌دارد. این سوره برخی از نعمت‌های الهی را برمی‌شمرد و تلاوت قرآن، اقامه نماز و انفاق را تجارت بی‌زیان معرفی می‌کند.
از آیات مشهور این سوره، آیه پانزدهم است که خداوند را بی‌نیاز و مردم را نیازمند به او می‌خواند و آیه هجدهم که نشان از عدل الهی و شدت مجازات در قیامت است. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است هر کس سوره فاطر را بخواند، سه در از درهای بهشت در روز قیامت او را به سوی خود دعوت می‌کند تا از هر کدام که می‌خواهد وارد شود.
تلاوت مجلسی سوره فاطر آیات 23 الی آخر
flowplayer.conf = { key: "$01763380", keyboard: false }; $(function(){ $(".player_459792_9331857").flowplayer(); });

دانلود
الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَهِ مِنْ فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ ﴿35﴾
همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمى ‏رسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمى‏ دهد (35)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا یُقْضَى عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا کَذَلِکَ نَجْزِی کُلَّ کَفُورٍ ﴿36﴾
و[لى] کسانى که کافر شده‏ اند آتش جهنم براى آنان خواهد بود حکم به مرگ بر ایشان [جارى] نمى ‏شود تا بمیرند و نه عذاب آن از ایشان کاسته شود [آرى] هر ناسپاسى را چنین کیفر مى‏ دهیم (36)
وَهُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْکُمْ مَا یَتَذَکَّرُ فِیهِ مَنْ تَذَکَّرَ وَجَاءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ ﴿37﴾
و آنان در آنجا فریاد برمى ‏آورند پروردگارا ما را بیرون بیاور تا غیر از آنچه میکردیم کار شایسته کنیم مگر شما را [آن قدر] عمر دراز ندادیم که هر کس که باید در آن عبرت گیرد عبرت مى‏ گرفت و [آیا] براى شما هشداردهنده نیامد پس بچشید که براى ستمگران یاورى نیست (37)
إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿38﴾
خدا[ست که] داناى نهان آسمانها و زمین است و اوست که به راز دلها داناست (38)
هُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلَائِفَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا وَلَا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا ﴿39﴾
اوست آن کس که شما را در این سرزمین جانشین گردانید پس هر کس کفر ورزد کفرش به زیان اوست و کافران را کفرشان جز دشمنى نزد پروردگارشان نمى‏ افزاید و کافران را کفرشان غیر از زیان نمى‏ افزاید (39)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ شُرَکَاءَکُمُ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَیِّنَتٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ یَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا ﴿40﴾
بگو به من خبر دهید از شریکان خودتان که به جاى خدا مى‏ خوانید به من نشان دهید که چه چیزى از زمین را آفریده‏ اند یا آنان در [کار] آسمانها همکارى داشته‏ اند یا به ایشان کتابى داده‏ ایم که دلیلى بر [حقانیت] خود از آن دارند [نه] بلکه ستمکاران جز فریب به یکدیگر وعده نمى‏ دهند (40)
إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿41﴾
همانا خدا آسمانها و زمین را نگاه مى دارد تا نیفتند و اگر بیفتند بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمى دارد اوست بردبار آمرزنده (41)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿42﴾
و با سوگندهاى سخت‏ خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر هرآینه هشداردهنده‏ اى براى آنان بیاید قطعا از هر یک از امتها[ى دیگر] راه‏یافته‏‌تر شوند و[لى] چون هشداردهنده‏ اى براى ایشان آمد جز بر نفرتشان نیفزود (42)
اسْتِکْبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکْرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا ﴿43﴾
[انگیزه] این کارشان فقط گردنکشى در [روى] زمین و نیرنگ زشت بود و نیرنگ زشت جز [دامن] صاحبش را نگیرد پس آیا جز سنت [و سرنوشت‏ شوم] پیشینیان را انتظار مى ‏برند و هرگز براى سنت‏ خدا دگرگونى نخواهى یافت (43)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَکَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّهً وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعْجِزَهُ مِنْ شَیْءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ إِنَّهُ کَانَ عَلِیمًا قَدِیرًا ﴿44﴾
آیا در زمین نگردیده‏ اند تا فرجام [کار] کسانى را که پیش از ایشان [زیسته] و نیرومندتر از ایشان بودند بنگرند و هیچ چیز نه در آسمانها و نه در زمین خدا را درمانده نکرده است چرا که او همواره داناى تواناست (44)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّهٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا ﴿45﴾
و اگر خدا مردم را به [سزاى] آنچه انجام داده‏ اند مؤاخذه میکرد هیچ جنبنده‏ اى را بر پشت زمین باقى نمى‏ گذاشت ولى تا مدتى معین مهلتشان مى‏ دهد و چون اجلشان فرا رسد خدا به [کار] بندگانش بیناست (45)
انتهای پیام/